En effet, si je ne l’examine pas, si je ne lui demande pas de s’allonger sur la table d’examen, si je ne le touche pas pour examiner son ventre et son foie, si je ne promène pas mon stéthoscope sur son cœur et ses poumons, si je ne prends pas sa tension, c’est comme si je n’avais rien fait.
Want als ik mijn patiënt niet onderzoek, als ik hem niet vraag om languit op de onderzoekstafel te gaan liggen, als ik hem niet aanraak om zijn buik en lever te onderzoeken, als ik mijn stethoscoop niet over zijn hart en longen laat dwalen of geen bloeddruk opmeet, lijkt het alsof ik helemaal niets heb gedaan.
