Traduction de «Présomption de désistement d'instance » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

présomption de désistement d'instance
vermoeden van afstand van geding

désistement d'instance
afstand van geding | afstand van instantie

désistement d'instance
afstand van geding

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Vu la transaction du 11 avril 2017 par laquelle Beliris, la commune de Molenbeek-Saint-Jean et la SA PIT ANTWERPEN se sont désistés de l'instance et ont renoncé à l'action en justice concernant le litige pendant devant le tribunal de première instance de Bruxelles sous le numéro de rôle RG 2010/10354/A.
Gelet op de dading van 11 april 2017 waarbij Beliris, de gemeente Sint-Jans-Molenbeek en de nv PIT ANTWERPEN afstand deden van geding en van rechtsvordering aangaande het rechtsgeschil aanhangig voor de Rechtbank van Eerste Aanleg te Brussel met rolnummer AR 2010/10354/A.

Les mesures introduites par la loi du 17 octobre 1990 précitée en vue d'accélérer la procédure devant la section d'administration du Conseil d'État sont transposées au niveau des tribunaux administratifs mais parfois avec quelques nuances [cf. l'exigence de communiquer les mémoires dans les délais fixés à peine de subir certaines sanctions : constatation de l'absence d'intérêt requis dans le chef du requérant et écartement d'office des débats des mémoires de la partie adverse (articles 58 et 61, § 4); cf. en cas de non-transmission du dossier administratif dans le délai fixé, la présomption suivant laquelle les faits cités par le requérant sont réputés prouvés, à moins que ces faits soient manifestement inexacts (article 61, § 4); cf. la présomption de désistement d'instance du requérant lorsqu'il n'introduit pas une demande de poursuite de la procédure (article 61, § 3)].
De maatregelen ingevoerd bij de bovengenoemde wet van 17 oktober 1990 om de procedure voor de afdeling administratie van de Raad van State te bespoedigen worden ­ soms met enkele nuances ­ toegepast op de administratieve rechtbanken [zo moet de eisende partij de memories binnen de vastgestelde termijnen indienen, zo niet, dan wordt het ontbreken van het vereiste belang vastgesteld en worden de memories ingediend door de tegenpartij ambtshalve uit de debatten geweerd (artikelen 58 en 61, § 4); ingeval het administratieve dossier niet binnen de vastgestelde termijn wordt overgezonden, worden de door de verzoeker aangehaalde feiten als bewezen beschouwd, tenzij deze feiten kennelijk onjuist zijn (artikel 61, § 4); ten aanzien van de verzoekende partij geldt een vermoeden van afstand van geding wanneer zij geen vordering tot voortzetting van de procedure indient (artikel 61, § 3)].

Il existe dans le chef de la partie requérante une présomption de désistement d'instance lorsque, la demande de suspension d'un acte ou d'un règlement ayant été rejetée, la partie requérante n'introduit aucune demande de poursuite de la procédure dans un délai de trente jours à compter de la notification de l'arrêt».
Ten aanzien van de verzoekende partij geldt een vermoeden van afstand van geding wanneer de verzoekende partij, nadat de vordering tot schorsing van een akte of een reglement afgewezen is, geen verzoek tot voortzetting van de rechtspleging indient binnen een termijn van dertig dagen die ingaat met de kennisgeving van het arrest».

En cas de rejet de la demande de suspension, la partie requérante doit introduire, dans les 30 jours, une demande de poursuite de la procédure, sous peine de faire naître, dans son chef, une présomption de désistement d'instance.
Indien de schorsing wordt afgewezen, moet de verzoekende partij binnen de 30 dagen de voortzetting verzoeken, zo niet wordt afstand van het geding vermoed.

(10) Bien que la «suspension» devant le Conseil d’État ne constitue pas une décision «définitive», ce problème est résolu du fait que le requérant doit toujours introduire une demande de poursuite de la procédure en annulation (article 17 des lois coordonnées sur le Conseil d’État) — Si la suspension est rejetée, la partie requérante doit introduire une demande de poursuite de la procédure dans un délai de trente jours, sans quoi il existe une présomption de désistement d’instance.
(10) Alhoewel de «schorsing» voor de Raad van State, geen «definitieve» beslissing is, wordt dit opgelost doordat er steeds een voortzetting van de rechtspleging tot vernietiging moet gevorderd worden (art. 17 gecoörd. W. Raad van State) — Indien de schorsing wordt afgewezen, moet de verzoekende partij binnen 30 dagen de voortzetting verzoeken, zoniet wordt afstand van het geding vermoed.

« Les articles 827, 1017 et 1022 du Code judiciaire, pris isolément ou non, ne créent-ils pas une discrimination entre la partie qui succombe sur le fond et qui a droit si elle le demande et à condition de se trouver dans les conditions pour ce faire à une diminution ou à une absence de payement d'une indemnité de procédure (en l'hypothèse d'une application de l'article 1017 du Code judiciaire vu la qualité des parties) et la partie qui se désiste de l'instance et qui ne peut, si l'interprétation selon laquelle l'article 1022 du Code judiciaire et l'arrêté royal y lié ne s'appliquent pas à l'hypothèse du désistement est retenue, revendiquer pareil droit, ce qui revient à poser la question de savoir si la partie qui se désiste est une partie qui, au sens de l'article 1022 du Code judiciaire, succombe ou non, impliquant un régime unifié ou non, selon la réponse qu'apportera la Cour ?
« Geven de artikelen 827, 1017 en 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet afzonderlijk gelezen, geen aanleiding tot discriminatie tussen de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding (in geval van toepassing van artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek, gezien de hoedanigheid van de partijen) en de partij die afstand doet van het geding en die, indien wordt geopteerd voor de interpretatie volgens welke artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en het eraan verbonden koninklijk besluit niet van toepassing zijn op het geval van afstand van geding, geen aanspraak kan maken op zulk een recht, wat neerkomt op de vraag of de afstanddoende partij een partij is die, in de zin van artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet in het ongelijk is gesteld, hetgeen een al dan niet geüniformeerde regeling impliceert, naar gelang van het antwoord dat het Hof zal geven ?

"Après que les parties ont été entendues, la chambre peut rendre un désistement d'instance ou décider que la procédure sera poursuivie".
"Nadat de partijen werden gehoord, kan de kamer de afstand van geding uitspreken of beslissen dat de rechtspleging wordt voortgezet".

En comparant cette situation à celle de la personne qui se désiste de l'instance et qui ne pourrait revendiquer pareil droit, tout en interprétant l'article 1022 du Code judiciaire comme ne s'appliquant pas au désistement, le juge a quo part d'une hypothèse manifestement erronée, qui rend inopérante la comparaison sur laquelle il invite la Cour à se prononcer.
Door die situatie te vergelijken met die van een persoon die afstand doet van het geding en die geen aanspraak zou kunnen maken op zulk een recht indien artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek in die zin wordt geïnterpreteerd dat het niet van toepassing is op een afstand van geding, gaat de verwijzende rechter uit van een kennelijk onjuiste veronderstelling die de vergelijking waarover hij een uitspraak van het Hof vraagt, onwerkzaam maakt.

Le juge a quo interroge la Cour sur l'existence de la discrimination qui résulterait d'une lecture combinée des dispositions citées en B.2 entre, d'une part, la partie qui succombe sur le fond et qui a droit, si elle le demande et si elle se trouve dans les conditions pour ce faire, à une diminution ou à une absence de paiement d'une indemnité de procédure et, d'autre part, la partie qui se désiste de l'instance et qui, d'après le juge a quo, ne pourrait revendiquer pareil droit.
De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of er een discriminatie bestaat die zou voortvloeien uit een gecombineerde lezing van de in B.2 geciteerde bepalingen tussen, enerzijds, de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding en, anderzijds, de partij die afstand doet van het geding en die, volgens de verwijzende rechter, geen aanspraak zou kunnen maken op zulk een recht.