Traduction de «assureurs s'est engagée » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

logo agréé par les assureurs | logotype homologué par les assureurs | marque de fabrique agréée par les assureurs
Underwriters-logo | Underwriters-logotype

notre responsabilité est engagée | votre responsabilité est engagée
niet vrijuitgaan

Epaule engagée
ingeklemde schouders

dose efficace engagée
effectieve volgdosis

profession des assurances [ agent d'assurance | assureur | courtier d'assurance ]
verzekeringsberoep [ verzekeraar | verzekeringsagent | verzekeringsmakelaar ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

La Commission de conventions audiciens-organismes assureurs s'est engagée à poursuivre ses travaux afin d'arriver à une plus grande transparence sur le marché.
De Overeenkomstencommissie Audiciens - Verzekeringsinstellingen heeft zich ertoe verbonden om haar werkzaamheden voort te zetten om tot meer transparantie op de markt te komen.

a) qu'il permet au conducteur d'un véhicule automoteur impliqué dans un accident de la circulation, dont la responsabilité, soit n'est pas indubitablement engagée, soit pourrait être engagée sans que la preuve puisse en être valablement rapportée, dans lequel deux (ou plusieurs) véhicules sont en cause et dont il n'est pas possible de déterminer lequel de ceux-ci a causé l'accident, d'obtenir l'indemnisation de son préjudice par quotités égales d'une part par l'assureur de(s) l' (des) autre(s) véhicules impliqué(s) et d'autre part par son propre assureur R.C. alors que l'article 3 § 1, 1° de la même loi et l'article 8, 1° du contrat-type d'assurance automobile annexé à l'arrêté royal du 14 décembre 1992 permet à l'assureur de la responsabilité civile automobile d'exclure de son intervention les dommages aux véhicules assurés par ses soins ?
a) de bestuurder van een bij een verkeersongeval betrokken voertuig, die ofwel niet ongetwijfeld aansprakelijk is, ofwel aansprakelijk zou kunnen worden gesteld zonder dat het bewijs ervan geldig kan worden geleverd, ongeval waarbij twee (of meer) voertuigen betrokken zijn en waarbij het niet mogelijk is te bepalen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt, toelaat de vergoeding van zijn schade in gelijke delen te verkrijgen van, enerzijds, de verzekeraar van het andere betrokken voertuig of van de andere betrokken voertuigen en, anderzijds, van zijn eigen BA-verzekeraar, terwijl artikel 3, § 1, 1°, van dezelfde wet en artikel 8, 1°, van de modelovereenkomst voor de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, gevoegd bij het koninklijk besluit van 14 december 1992, het de verzekeraar van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen mogelijk maakt de schade aan de door hem verzekerde voertuigen van zijn optreden uit te sluiten ?

Lorsque l'article 19bis-11, § 2, de la loi du 21 novembre 1989 précité est applicable, les personnes lésées peuvent donc obtenir, à charge des assureurs responsabilité civile de chaque véhicule impliqué, à l'exception des assureurs des conducteurs dont la responsabilité civile n'est indubitablement pas engagée, la réparation de leur dommage, répartie entre ces assureurs par parts viriles.
Wanneer artikel 19bis-11, § 2, van de voormelde wet van 21 november 1989 van toepassing is, kunnen de benadeelde personen bijgevolg, ten laste van de verzekeraars burgerrechtelijke aansprakelijkheid van elk betrokken voertuig, met uitzondering van de verzekeraars van de bestuurders wier burgerrechtelijke aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt, de vergoeding van hun schade verkrijgen, verdeeld onder die verzekeraars in hoofdelijke aandelen.

La règle contenue dans l'article 19bis-11, § 2, de la même loi est, quant à elle, un régime d'indemnisation automatique que la loi impose aux assureurs de la responsabilité civile de l'ensemble des conducteurs de véhicules automoteurs (à l'exception des assureurs des conducteurs dont la responsabilité civile n'est indubitablement pas engagée).
De in artikel 19bis-11, § 2, van dezelfde wet vervatte regel is daarentegen een regeling van automatische vergoeding die de wet oplegt aan de verzekeraars van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid van alle bestuurders van motorrijtuigen (met uitzondering van de verzekeraars van de bestuurders wier burgerrechtelijke aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt).

« L'article 19bis-11, § 2, de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, interprété comme permettant au propriétaire d'un véhicule, endommagé à l'occasion d'un accident de la circulation impliquant au moins deux véhicules et pour lequel les responsabilités n'ont pu être déterminées, de réclamer à son propre assureur de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs le dommage à son véhicule dans la mesure prévue à cet article, crée-t-il une différence de traitement non justifiée au regard des articles 10 et 11 de la Constitution entre ce propriétaire et celui qui, dans l'hypothèse où la responsabilité du conducteur de son véhicule est engagée, ne peut réclamer à son propre assureur responsabilité l'indemnisation du dommage à son propre véhicule, par application de l'article 3, § 1, alinéa 4, 1° de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs et de l'article 8, 1° du contrat-type d'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, et se trouverait dès lors discriminé par rapport au premier ?
« Voert artikel 19bis-11, § 2, van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, in die zin geïnterpreteerd dat het de eigenaar van een voertuig dat is beschadigd naar aanleiding van een verkeersongeval waarbij minstens twee voertuigen betrokken zijn en waarvoor de aansprakelijkheden niet konden worden vastgesteld, toelaat van zijn eigen verzekeraar van de aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen de vergoeding voor de schade aan zijn voertuig in de in dat artikel bepaalde mate te vorderen, een in het licht van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet onverantwoord verschil in behandeling in tussen die eigenaar en diegene die, in de hypothese dat de bestuurder van zijn voertuig aansprakelijk is gesteld, van zijn eigen aansprakelijkheidsverzekeraar niet de vergoeding van de schade aan zijn eigen voertuig kan vorderen, met toepassing van artikel 3, § 1, vierde lid, 1°, van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen en van artikel 8, 1°, van de modelovereenkomst voor de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, en die bijgevolg zou worden gediscrimineerd ten opzichte van de eerstgenoemde ?

Selon les termes de cette disposition, « l'indemnisation de la personne lésée est répartie, par parts égales, entre les assureurs couvrant la responsabilité civile des conducteurs [...], à l'exception de ceux dont la responsabilité n'est indubitablement pas engagée », ce qui suppose que ces assureurs soient connus, puisque la part qui devrait être supportée par un assureur non connu ne sera jamais payée, ce qui ne peut pas avoir été l'intention du législateur.
Volgens de bewoordingen van die bepaling « wordt de schadevergoeding van de benadeelde persoon in gelijke delen verdeeld onder de verzekeraars die de burgerrechtelijke aansprakelijkheid van de bestuurders [...] dekken, met uitzondering van degenen wier aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt », wat veronderstelt dat die verzekeraars bekend zijn, vermits het aandeel dat door een niet-bekende verzekeraar zou moeten worden gedragen nooit zal worden betaald, wat niet de bedoeling van de wetgever kan zijn geweest.

Selon le juge a quo, lors de la répartition de l'indemnisation entre les assureurs au sens de l'article 19bis-11, § 2, de la loi du 21 novembre 1989, les assureurs non connus de véhicules non identifiés entrent également en ligne de compte, lorsqu'il ne peut être affirmé que leur responsabilité n'est indubitablement pas engagée.
Volgens de verwijzende rechter komen bij de verdeling van de schadevergoeding tussen de verzekeraars bedoeld in artikel 19bis-11, § 2, van de wet van 21 november 1989 ook de niet-bekende verzekeraars van niet-geïdentificeerde voertuigen in aanmerking, wanneer van deze laatsten niet kan worden gezegd dat hun aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding is.

G. contre la SA « Axa Belgium », dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 21 mai 2015, le Tribunal de première instance de Flandre occidentale, division Ypres, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 19bis-11, § 2 de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, inséré par l'article 7 de la loi du 22 août 2002 - interprété en ce sens que la répartition par parts égales de l'indemnisation entre les assureurs est opposable aux conducteurs ou propriétaires d'un véhicule qui ont subi un dommage en cas d'accident pour lequel il n'est pas possible de déterminer quel véhicule a causé l'accident -, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il est établi une différence de traitement qui n'est ni fondée sur un critère objectif ni raisonnablement justifiée et plus précisément entre, d'une part, les conducteurs ou propriétaires d'un véhicule qui ont subi un dommage lors d'un accident pour lequel il n'est pas possible de déterminer quel véhicule a causé l'accident et pour lequel tous les véhicules impliqués dans l'accident ont été identifiés et, d'autre part, les conducteurs ou propriétaires d'un véhicule qui ont subi un dommage lors d'un accident pour lequel il n'est pas possible de déterminer quel véhicule a causé l'accident et pour lequel un ou plusieurs véhicules impliqués dans l'accident n'ont pas été identifiés, alors qu'il ne peut être affirmé que la responsabilité de ces derniers véhicules n'est indubitablement pas engagée ?
G. tegen de nv « Axa Belgium », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 21 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Ieper, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 19bis-11 § 2 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen, ingevoegd bij artikel 7 van de wet van 22 augustus 2002 - op die manier geïnterpreteerd dat de gelijkmatige (' in gelijke mate ') verdeling van de schadelast onder de verzekeraars tegenstelbaar is ten aanzien van de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt - de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen dat niet op een objectief criterium berust en niet redelijk verantwoord is en meer bepaald tussen enerzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij alle bij het ongeval betrokken voertuigen zijn geïdentificeerd en anderzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij één of meerdere bij het ongeval betrokken voertuigen niet zijn geïdentificeerd, terwijl van die laatste voertuigen niet kan worden gezegd dat hun aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt ?

L'article 19bis-11, § 2 de la loi du 21 novembre 1989 portant sur l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs stipule que dans le cas où plusieurs véhicules sont impliqués dans l'accident et s'il n'est pas possible de déterminer lequel de ceux-ci a causé l'accident, l'indemnisation de la personne lésée est répartie, par parts égales, entre les assureurs couvrant la responsabilité civile des conducteurs de ces véhicules, à l'exception de ceux dont la responsabilité n'est indubitablement pas engagée.
Artikel 19bis-11, § 2 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen bepaalt dat indien verscheidene voertuigen bij een ongeval zijn betrokken en indien het niet mogelijk is vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt, de schadevergoeding van de benadeelde persoon in gelijke delen verdeeld wordt onder de verzekeraars die de burgerrechtelijke aansprakelijkheid van de bestuurders van deze voertuigen dekken, met uitzondering van degenen wier aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt.

le partage de ce montant peut être effectué par l'assureur ou par le tribunal ou autre autorité compétente saisi par l'assureur dans tout État partie dans lequel une action est engagée au titre des créances qui sont censées être couvertes par l'assurance.
de verdeling van dit bedrag mag geschieden door de verzekeraar of door de rechtbank of een andere bevoegde autoriteit waarbij de zaak door de verzekeraar aanhangig is gemaakt in iedere staat die partij bij het verdrag is waarin een rechtszaak is ingesteld met betrekking tot vorderingen die geacht worden onder de verzekering te vallen.