Dans le dernier cas, le délai de prescription est en principe fixé, en vertu de l'article 2262bis, § 1, alinéa 2, du Code civil, à cinq ans à partir du jour qui suit celui où la personne lésée a eu connaissance du dommage ou de son aggravation et de l'identité de la personne responsable.
In het laatste geval wordt de verjaringstermijn, krachtens artikel 2262bis, § 1, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek, in beginsel vastgesteld op vijf jaar vanaf de dag volgend op die waarop de benadeelde kennis heeft gekregen van de schade of van de verzwaring ervan en van de identiteit van de daarvoor aansprakelijke persoon.