Traduction de «d'appel suspensif contre » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

appel suspensif | recours suspensif
beroep met schorsende werking

l'appel est suspensif
beroep heeft schorsende werking

appel avec paiement contre vérification | appel en PCV
automatische facturering van de opgeroepene

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Chaque commissaire du gouvernement peut, dans un délai de quatre jours ouvrables, faire appel suspensif auprès de son gouvernement, contre toute décision du Conseil d'Administration qu'il estime contraire à la loi spéciale du 8 août 1980, aux accords de coopération relatifs au commerce extérieur ou à l'intérêt général.
Iedere regeringscommissaris kan, binnen een termijn van vier werkdagen, tegen elke beslissing van de Raad van Bestuur die hij strijdig acht met de bijzondere wet van 8 augustus 1980, de samenwerkings-akkoorden inzake buitenlandse handel of het algemeen belang, een opschortend beroep instellen bij zijn regering.

Chaque commissaire du gouvernement peut, dans un délai de quatre jours ouvrables, faire appel suspensif auprès de son gouvernement, contre toute décision qu'il estime contraire à la loi spéciale du 8 août 1980, l'accord de coopération ou l'intérêt général.
Iedere regeringscommissaris kan, binnen een termijn van vier werkdagen, tegen elke beslissing van de raad van bestuur die hij/zij strijdig acht met de bijzondere wet van 8 augustus 1980, het samenwerkingsakkoord of het algemeen belang, een opschortend beroep instellen bij zijn regering.

Les commissaires régionaux disposent d'un droit d'appel suspensif contre toutes les décisions qu'ils jugent contraires à la loi du 8 août 1980, à l'accord de coopération ou à l'intérêt général.
De gewestcommissarissen kunnen een opschortend beroep instellen tegen elke beslissing die zij in strijd achten met de bijzondere wet van 8 augustus 1980, het samenwerkingsakkoord of het algemeen belang.

Le CPAS a interjeté appel de cette décision et la Cour du travail a posé des questions préjudicielles à la Cour de Justice de l'Union européenne (CJUE) pour deux aspects: "Les directives [2004/83, 2005/85 et 2003/9] doivent-elles être interprétées comme faisant obligation à l'État membre qui prévoit que l'étranger qui 'souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine' a droit à la protection subsidiaire au sens de l'article 15, [sous b),] de la directive [2004/83], - de prévoir un recours suspensif contre la décision administrative refusant le droit de séjour et/ou la protection subsidiaire et faisant ordre de quitter le territoire, - de prendre en charge dans le cadre de son régime d'aide sociale ou d'accueil, les besoins élémentaires autres que médicaux du requérant, jusqu'à ce qu'il soit statué sur le recours introduit contre cette décision administrative?" La position de la Cour est la suivante: En ce qui concerne l'absence de recours suspensif, les directives invoquées par la juridiction de renvoi ne sont pas applicables mais la CJUE va fournir d'autres éléments utiles au juge national pour pouvoir trancher.
Het OCMW heeft hoger beroep aangetekend tegen deze beslissing en het Arbeidshof heeft prejudiciële vragen gesteld aan het Europees Hof van Justitie (EHvJ) over twee aspecten: "Moeten de richtlijnen [2004/83, 2005/85 en 2003/9] aldus worden uitgelegd dat op de lidstaat die bepaalt dat vreemdelingen die 'op zodanige wijze lijden aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor hun leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in hun land van herkomst', recht hebben op de subsidiaire bescherming in de zin van artikel 15, [sub b], van richtlijn [2004/83], een verplichting rust om: - te bepalen dat een beroep tegen de administratieve beslissing waarbij het verblijfsrecht en/of de subsidiaire bescherming wordt geweigerd en een bevel wordt uitgevaardigd om het grondgebied te verlaten, schorsende werking heeft, - in het kader van zijn socialebijstandsregeling of opvangregeling te voorzien in andere dan de medische basisbehoeften van verzoeker tot de beslissing over het beroep tegen die administratieve beslissing?" Het standpunt van het Hof is het volgende: Wat betreft het ontbreken van een schorsend beroep, zijn de richtlijnen aangehaald door de verwijzende rechterlijke instantie niet van toepassing, maar het EHVJ zal andere nuttige elementen bezorgen aan de nationale rechter om een vonnis te kunnen vellen.

Le juge a quo interroge la Cour sur le point de savoir si l'article 15 précité viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que cette disposition ne prévoit pas l'obligation pour le médecin du service soit d'informer le juge de la jeunesse de sa décision d'autoriser une sortie du mineur, malade mental, ayant commis un fait qualifié infraction, soit d'associer le juge de la jeunesse à la modalisation de cette décision, pas plus qu'elle ne prévoit de recours contre cette décision, alors que les autorisations de sortie des mineurs placés dans une section fermée d'une institution communautaire publique de protection de la jeunesse (ci-après : ICPPJ) sont soumises à de strictes conditions dont, dans certains cas, l'autorisation du juge de la jeunesse avec droit d'appel suspensif de la part du ministère public.
De verwijzende rechter vraagt het Hof of het voormelde artikel 15 in strijd is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre die bepaling niet voorziet in de verplichting voor de geneesheer van de dienst om hetzij de jeugdrechter op de hoogte te brengen van zijn beslissing om een uitstap toe te staan aan de minderjarige geesteszieke die een als misdrijf omschreven feit heeft gepleegd, hetzij de jeugdrechter te betrekken bij het bepalen van de voorwaarden van die beslissing, en evenmin voorziet in een rechtsmiddel tegen die beslissing, terwijl de toestemmingen voor in een gesloten afdeling van een openbare gemeenschapsinstelling voor jeugdbescherming geplaatste minderjarigen om die instelling te verlaten, zijn onderworpen aan strikte voorwaarden, waaronder in sommige gevallen de toestemming van de jeugdrechter, met een recht van opschortend hoger beroep vanwege het openbaar ministerie.

Le juge a quo interroge la Cour sur le point de savoir si l'article 15 précité de la loi du 26 juin 1990, tel qu'il est visé à l'article 36, 4°, de la loi du 8 avril 1965, viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que cette disposition ne prévoit pas d'obligation pour le médecin du service d'informer le juge de la jeunesse de sa décision d'autoriser une sortie du mineur, malade mental, ayant commis un fait qualifié infraction, pas plus qu'elle ne prévoit de recours contre cette décision alors que les autorisations de sortie des mineurs placés dans une section fermée d'une institution communautaire sont soumises, en vertu des articles 98, 103 et 105 précités de la loi du 27 décembre 2006, à de strictes conditions dont, dans certains cas, l'autorisation du juge de la jeunesse avec droit d'appel suspensif de la part du ministère public.
De verwijzende rechter vraagt het Hof of het voormelde artikel 15 van de wet van 26 juni 1990, zoals beoogd in artikel 36, 4°, van de wet van 8 april 1965, in strijd is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre die bepaling niet voorziet in de verplichting voor de geneesheer van de dienst om de jeugdrechter op de hoogte te brengen van zijn beslissing om een uitstap toe te staan aan de minderjarige geesteszieke die een als misdrijf omschreven feit heeft gepleegd, en evenmin voorziet in een rechtsmiddel tegen die beslissing, terwijl de toestemmingen voor in een gesloten afdeling van een gemeenschapsinstelling geplaatste minderjarigen om die instelling te verlaten, op grond van de hiervoor geciteerde artikelen 98, 103 en 105 van de wet van 27 december 2006 zijn onderworpen aan strikte voorwaarden, waaronder in sommige gevallen de toestemming van de jeugdrechter, met een recht van opschortend hoger beroep voor het openbaar ministerie.

Chaque commissaire du gouvernement peut, dans un délai de quatre jours ouvrables, faire appel suspensif auprès de son gouvernement, contre toute décision du conseil d'administration qu'il estime contraire à la loi spéciale du 8 août 1980, aux accords de coopération relatifs au commerce extérieur ou à l'intérêt général.
Iedere regeringscommissaris kan, binnen een termijn van vier werkdagen, tegen elke beslissing van de raad van bestuur die hij strijdig acht met de bijzondere wet van 8 augustus 1980, de samenwerkings-akkoorden inzake buitenlandse handel of het algemeen belang, een opschortend beroep instellen bij zijn regering.