Vertaling van "d'autrui b une altitude minimum devra-t-elle être " (Frans → Nederlands) :

2. Un drone peut observer des lieux tant publics que non publics. a) Pourra-t-on survoler la propriété d'autrui? b) Une altitude minimum devra-t-elle être respectée lorsqu'aucune autorisation n'aura été demandée au propriétaire du terrain?
2. Een drone kan zowel de publieke- als de niet-publieke ruimte observeren. a) Zal men andermans eigendom kunnen overvliegen? b) Zal er een minimum vlieghoogte gelden indien men geen toestemming heeft gevraagd aan de grondeigenaar?

1. Un drone permet d'observer l'espace public comme privé. a) Sera-t-il autorisé à survoler la propriété d'autrui? b) Une altitude minimum sera-t-elle imposée lorsqu'on n'a pas demandé la permission du propriétaire du terrain?
1. Een drone kan zowel de publieke als de niet-publieke ruimte observeren. a) Zal men andermans eigendom kunnen overvliegen? b) Zal er een minimum vlieghoogte gelden indien men geen toestemming heeft gevraagd aan de grondeigenaar?

Mais, lors du transfert, des modifications ont été apportées à cette liste et elle devra être appliquée dès l'entrée en vigueur du GHS, alors que dans le cadre d'adaptations techniques, ce délai est d'au minimum 18 mois.
Maar toen de overgang plaatsvond, werden er wijzigingen aangebracht in deze lijst, die vanaf de inwerkingtreding van het GHS zal moeten worden toegepast, ofschoon in het geval van technische aanpassingen de tijd hiervoor ten minste 18 maanden bedraagt.

Eu égard à l'effet de présomption que l'article 103, alinéa 4 de la loi du 20 juillet 2004 attache aux mesures énoncées par le présent arrêté, l'on peut considérer que ces mesures constituent de facto un minimum bien qu'il soit permis à un OPC en créances institutionnel de prendre d'autres mesures, que celles visées par le présent arrêté, mais dont il devra alors établir qu'elles sont adéquates pour préserver la qualité d'investisseurs institutionnels ou professionnels des détenteurs de ses titres.
Gezien het vermoeden dat verbonden is aan de in dit besluit uitgewerkte maatregelen, als geregeld in artikel 103, vierde lid van de wet van 20 juli 2004, mag ervan worden uitgegaan dat deze maatregelen de facto de minimumvoorwaarden vormen, ook al mag een institutionele ICB in schuldvorderingen andere maatregelen treffen dan bedoeld in dit besluit, waarvan zij dan evenwel moet aantonen dat zij geschikt zijn om de hoedanigheid van institutionele of professionele belegger van de houders van haar effecten te waarborgen.

« Les articles 2, § 1, alinéa 1, 2° et 4° et 7, § 1, de la loi du 7 août 1974 instituant le droit à un minimum de moyens d'existence, interprétés comme faisant obligation à un centre public d'aide sociale de supprimer, même d'office, le droit au minimum de moyens d'existence accordé au taux isolé majoré (article 2, § 1, alinéa 1, 2°) à un parent vivant exclusivement avec un enfant majeur à charge pour ne plus lui accorder que le minimum de moyens d'existence au taux cohabitant (article 2, § 1, alinéa 1, 4°), instaurent-ils une discrimination contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution coordonnée, articles lus en combinaison avec l'article 8, §§ 1 et 2, de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, en ce que les articles 2 et 7 susvisés ont pour conséquence de priver, d'office, le parent - exerçant seul l'autorité parentale et dépourvu de moyens d'existence - de l'usage effectif de ses droits ou d'une partie de ses droits et notamment celui de gérer le budget du ménage au mieux des intérêts de chacun, alors que l'article 8 de la Convention susvisée assure le respect du droit à la vie privée et familiale et ne tolère d'ingérence par une autorité publique que si elle est autorisée par la loi, comme le prévoit l'article 7 de la loi susvisée, mais aussi si elle constitue une mesure nécessaire à la sécurité nationale, à la sûreté publique, au bien-être économique du pays, à la défense de l'ordre et à la prévention des infractions pénales, à la protection de la santé ou de la morale, ou à la protection des droits et libertés d'autrui ?
« Stellen de artikelen 2, § 1, eerste lid, 2° en 4°, en 7, § 1, van de wet van 7 augustus 1974 tot instelling van het recht op een bestaansminimum, in die zin geïnterpreteerd dat zij aan een openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn de verplichting opleggen om, zelfs ambtshalve, het recht op het bestaansminimum dat werd toegekend tegen een verhoogd percentage voor alleenstaande (artikel 2, § 1, eerste lid, 2°) aan een ouder die uitsluitend samenleeft met een meerderjarig kind ten laste te schrappen en die ouder alleen nog het bestaansminimum toe te kennen tegen het percentage voor samenwonende (artikel 2, § 1, eerste lid, 4°), een discriminatie in die strijdig is met de artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet, artikelen gelezen in samenhang met artikel 8, §§ 1 en 2, van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, doordat de bovenvermelde artikelen 2 en 7 tot gevolg hebben dat ze de ouder die alleen het ouderlijk gezag uitoefent en geen bestaansmiddelen heeft , ambtshalve, de daadwerkelijke gebruikmaking van zijn rechten of van een deel van zijn rechten ontzeggen en met name van het recht om het gezinsbudget zo goed mogelijk in het belang van elkeen te beheren, terwijl artikel 8 van het bovenvermeld Verdrag het recht op eerbiediging van het privé-leven en gezinsleven waarborgt en enkel inmenging van een openbaar gezag duldt voor zover die bij de wet is toegestaan, zoals daarin is voorzien bij artikel 7 van de bovenvermelde wet, maar ook op voorwaarde dat zij een noodzakelijke maatregel vormt voor 's lands veiligheid, de openbare veiligheid, of het economisch welzijn van het land, de bescherming van de openbare orde en het voorkomen van strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden, of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen ?

« Les articles 2, § 1, alinéa 1, 2° et 4° et 7, § 1, de la loi du 7 août 1974 instituant le droit à un minimum de moyens d'existence, interprétés comme faisant obligation à un centre public d'aide sociale de supprimer, même d'office, le droit au minimum de moyens d'existence accordé au taux isolé majoré (article 2, § 1, alinéa 1, 2°) à un parent vivant exclusivement avec un enfant majeur à charge pour ne plus lui accorder que le minimum de moyens d'existence au taux cohabitant (article 2, § 1, alinéa 1, 4°), instaurent-ils une discrimination contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution coordonnée, articles lus en combinaison avec l'article 8, §§ 1 et 2, de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, en ce que les articles 2 et 7 susvisés ont pour conséquence de priver, d'office, le parent exerçant seul l'autorité parentale et dépourvu de moyens d'existence - de l'usage effectif de ses droits ou d'une partie de ses droits et notamment celui de gérer le budget du ménage au mieux des intérêts de chacun, alors que l'article 8 de la Convention susvisée assure le respect du droit à la vie privée et familiale et ne tolère d'ingérence par une autorité publique que si elle est autorisée par la loi, comme le prévoit l'article 7 de la loi susvisée, mais aussi si elle constitue une mesure nécessaire à la sécurité nationale, à la sûreté publique, au bien-être économique du pays, à la défense de l'ordre et à la prévention des infractions pénales, à la protection de la santé ou de la morale, ou à la protection des droits et libertés d'autrui ?
« Stellen de artikelen 2, § 1, eerste lid, 2° en 4°, en 7, § 1, van de wet van 7 augustus 1974 tot instelling van het recht op een bestaansminimum, in die zin geïnterpreteerd dat zij aan een openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn de verplichting opleggen om, zelfs ambtshalve, het recht op het bestaansminimum dat werd toegekend tegen een verhoogd percentage voor alleenstaande (artikel 2, § 1, eerste lid, 2°) aan een ouder die uitsluitend samenleeft met een meerderjarig kind ten laste te schrappen en die ouder alleen nog het bestaansminimum toe te kennen tegen het percentage voor samenwonende (artikel 2, § 1, eerste lid, 4°), een discriminatie in die strijdig is met de artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet, artikelen gelezen in samenhang met artikel 8, §§ 1 en 2, van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, doordat de bovenvermelde artikelen 2 en 7 tot gevolg hebben dat ze de ouder die alleen het ouderlijk gezag uitoefent en geen bestaansmiddelen heeft , ambtshalve, de daadwerkelijke gebruikmaking van zijn rechten of van een deel van zijn rechten ontzeggen en met name van het recht om het gezinsbudget zo goed mogelijk in het belang van elkeen te beheren, terwijl artikel 8 van het bovenvermeld Verdrag het recht op eerbiediging van het privé-leven en gezinsleven waarborgt en enkel inmenging van een openbaar gezag duldt voor zover die bij de wet is toegestaan, zoals daarin is voorzien bij artikel 7 van de bovenvermelde wet, maar ook op voorwaarde dat zij een noodzakelijke maatregel vormt voor 's lands veiligheid, de openbare veiligheid, of het economisch welzijn van het land, de bescherming van de openbare orde en het voorkomen van strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden, of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen ?

Cette personne n'est-elle pas couverte par la sécurité sociale et devra-t-elle faire appel au minimum vital?
Valt die persoon door de mazen van het net van de sociale zekerheid en is hij bijgevolg aangewezen op het bestaansminimum?

Le commentaire des impôts sur les revenus mentionne au n° 57/18 que les sommes comptabilisées au cours d'un exercice comptable en vue du paiement du pécule de vacances ne peuvent être rangées parmi les frais professionnels que dans la mesure où elles correspondent au montant minimum des pécules de vacances que l'entreprise devra supporter ultérieurement en raison des rémunérations payées pendant cet exercice comptable.
De commentaar bij de inkomstenbelastingen zegt, onder nr. 57/18, dat het tijdens een boekjaar geboekte, nog te betalen vakantiegeld slechts onder de beroepskosten mag worden gerangschikt voor zover het overeenstemt met het minimumbedrag van het vakantiegeld dat later door de onderneming zal moeten worden gedragen uit hoofde van de tijdens dat boekjaar betaalde bezoldigingen.

Toutefois les sommes compatibilisées au cours d'un exercice comptable en vue du paiement du pécule de vacances ne peuvent être considérées comme des dettes certaines et liquides que dans la mesure où elles correspondent au montant minimum du pécule de vacances que l'entreprise devra supporter ultérieurement en raison des rénumérations payées pendant cet exercice comptable.
Het tijdens een boekjaar geboekte, nog te betalen vakantiegeld mag evenwel slechts als een zekere en vaststaande schuld worden beschouwd in de mate dat het overeenstemt met het minimumbedrag van het vakantiegeld dat later door de onderneming zal moeten worden gedragen uit hoofde van de tijdens dat boekjaar betaalde bezoldigingen.

S'il en découle que l'installation d'alcolocks est absolument nécessaire, l'employeur devra en déterminer les modalités dans son règlement de travail, telles que le groupe cible précis de travailleurs pour lesquels un alcolock doit être installé dans la voiture de société, les conséquences possibles lorsque le résultat du test est positif, etc. L'installation de tels alcolocks, ou plus largement faire passer un alcootest, concerne une intrusion de la vie privée du travailleur, ce qui signifie que ceci doit se faire avec la circonspection nécessaire et doit être limité à un minimum en tenant compte du principe de finalité (l'ingérence doit avoir un but légitime), le principe de proportionnalité (pour chaque ingérence, on doit vérifier si elle est bien nécessaire en vue de la réalisation du but légitime et s'il n'existe aucune alternative, qui a un impact moins grave pour la vie privée, afin de réaliser le même but légitime) et le principe de transparence (les travailleurs concernés doivent être informés concernant l'exécution des tests et les buts doivent être définis clairement).
Indien hieruit volgt dat het plaatsen van alcoholslots absoluut noodzakelijk is, zal de werkgever nadere regels moeten vastleggen in zijn arbeidsreglement, zoals de precieze doelgroep van werknemers voor wie een alcoholslot in de bedrijfswagen moet worden geïnstalleerd, de mogelijke gevolgen van een positief testresultaat, enz. Het plaatsen van dergelijke alcoholslots, of ruimer gesteld het afnemen van een ademtest, betreft een inmenging in de persoonlijke levenssfeer van de werknemer, hetgeen betekent dat dit met de nodige omzichtigheid moet gebeuren en tot een minimum moet worden beperkt met inachtneming van het finaliteitsbeginsel (de inmenging moet een legitiem doel nastreven), het proportionaliteitsbeginsel (voor elke inmenging moet worden nagegaan of deze wel nodig is met het oog op het verwezenlijken van het legitiem doel en of er geen alternatieve, voor de privacy minder ingrijpende vormen van inmenging voorhanden zijn om hetzelfde legitiem doel te verwezenlijken) en het transparantiebeginsel (de betrokken werknemers moeten worden geïnformeerd aangaande het uitvoeren van tests en de doeleinden moeten duidelijk omschreven worden).