Traduction de «d'interrompre cette prescription » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

interrompre la prescription
de verjaring onderbreken | de verjaring stuiten

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

L'amendement tient compte de certaines remarques formulées au cours des auditions et précise les conditions dans lesquelles la mise en demeure de l'avocat peut interrompre la prescription ainsi que les effets de cette mise en demeure.
Het amendement houdt rekening met bepaalde opmerkingen die tijdens de hoorzittingen werden geformuleerd en bepaalt de voorwaarden waaronder de ingebrekestelling van de advocaat de verjaring kan stuiten alsook de gevolgen van deze ingebrekestelling.

L'intervenante se réfère au système en vigueur aux Pays-Bas, où une sommation ou une notification écrite du créancier suffit pour interrompre la prescription, à condition toutefois que cette sommation soit suivie, dans un délai de six mois, d'un autre acte interruptif.
Spreekster verwijst naar het bestaande systeem in Nederland, waar een aanmaning of een schriftelijke mededeling van de schuldeiser volstaat om de verjaring te stuiten, echter op voorwaarde dat deze aanmaning binnen een termijn van zes maanden wordt gevolgd door een andere stuitingshandeling.

Le Conseil d'État n'aperçoit pas l'utilité de cette disposition, dès lors qu'en matière civile la date de l'inscription au rôle d'une juridiction n'a pas pour effet d'interrompre la prescription.
De Raad van State ziet het nut van deze bepaling niet in, aangezien in burgerlijke zaken de datum van inschrijving op de rol van een rechtbank niet tot gevolg heeft dat de verjaring wordt gestuit.

« L'article 106, § 2, des lois coordonnées sur la comptabilité de l'Etat viole-t-il le prescrit des articles 10 et 11 de la Constitution et les principes d'égalité et de non-discrimination en ce qu'il permet à la Communauté française, en cas de paiement indu, d'interrompre la prescription de l'action en répétition par lettre recommandée et de transformer la prescription quinquennale en prescription trentenaire alors que l'action en répétition de l'employeur du secteur privé est soumise à la prescription quinquennale établie par l'article 15 de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail et que cette prescription ne peut pas être interrompue par lettre recommandée et ne peut être transformée en prescription trentenaire et que toutes les actions personnelles sont soumises à une prescription décennale ?
« Schendt artikel 106, § 2, van de gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit het bepaalde in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie in zoverre het de Franse Gemeenschap, in geval van onverschuldigde betaling, in staat stelt de verjaring van de terugvordering met een aangetekend schrijven te stuiten en de vijfjarige verjaring in een dertigjarige verjaring om te zetten, terwijl de terugvordering van de werkgever uit de privésector onderworpen is aan de vijfjarige verjaring ingesteld bij artikel 15 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten, die verjaring niet met een aangetekend schrijven kan worden gestuit en niet in een dertigjarige verjaring kan worden omgezet, en alle persoonlijke vorderingen onderworpen zijn aan een tienjarige verjaring ?

Il ressort des termes de la question préjudicielle et des motifs de la décision de renvoi que le juge a quo interroge la Cour sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de l'article 2277bis du Code civil en ce qu'il crée une différence de traitement entre, d'une part, les hôpitaux dont l'action pour les prestations, services et biens médicaux et les frais supplémentaires fournis ou facturés, en tant qu'établissements de soins, se prescrit vis-à-vis du patient par deux ans à compter de la fin du mois au cours duquel ils ont été fournis, sans que l'établissement de soins ne puisse interrompre cette prescription par l'envoi d'une lettre recommandée de mise en demeure et, d'autre part, les patients qui se sont vu reconnaître ce droit d'interrompre la prescription dans leurs rapports avec leur mutuelle.
Uit de bewoordingen van de prejudiciële vraag en de motieven van de verwijzingsbeslissing blijkt dat de verwijzende rechter aan het Hof vraagt of artikel 2277bis van het Burgerlijk Wetboek bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het een verschil in behandeling invoert tussen, enerzijds, de ziekenhuizen waarvan de vordering voor door hen geleverde of aangerekende geneeskundige verstrekkingen, diensten en goederen en bijkomende kosten, als zorginstellingen, ten aanzien van de patiënt verjaart na verloop van twee jaar te rekenen vanaf het einde van de maand waarin zij zijn verstrekt, zonder dat de zorginstelling die verjaring kan stuiten door het versturen van een aangetekend schrijven tot ingebrekestelling en, anderzijds, de patiënten, die dat recht om de verjaring te stuiten, genieten in hun betrekkingen met hun ziekenfonds.

« L'article 4 de la loi du 25 juillet 2008 modifiant le Code civil et les lois coordonnées du 17 juillet 1991 sur la comptabilité de l'Etat en vue d'interrompre la prescription de l'action en dommages et intérêts à la suite d'un recours en annulation devant le Conseil d'Etat, interprété comme accordant un effet interruptif de prescription au recours en annulation d'un acte administratif devant le Conseil d'Etat sans distinguer entre le cas où l'arrêt du Conseil d'Etat a été prononcé dans le délai de prescription en temps utile conformément à l'article 2241 du Code civil et le cas, également visé par la loi du 25 juillet 2008, où l'arrêt a été prononcé au-delà du délai de prescription, viole-t-il les articles 10 et 11 ainsi que 16 de la Constitution, lus seuls ou en combinaison avec les articles 6.1 et 13 de la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à cette convention, le principe de non-rétroactivité, le principe de proportionnalité, le principe de sécurité juridique, de prééminence du droit et du droit à un procès équitable ?
« Schendt artikel 4 van de wet van 25 juli 2008 tot wijziging van het Burgerlijk Wetboek en de gecoördineerde wetten van 17 juli 1991 op de Rijkscomptabiliteit met het oog op het stuiten van de verjaring van de vordering tot schadevergoeding ten gevolge van een beroep tot vernietiging bij de Raad van State, in die zin geïnterpreteerd dat het een verjaringstuitende werking verleent aan het beroep tot vernietiging van een administratieve handeling bij de Raad van State zonder een onderscheid te maken tussen het geval waarin het arrest van de Raad van State binnen de verjaringstermijn tijdig werd uitgesproken overeenkomstig artikel 2241 van het Burgerlijk Wetboek, en het geval, eveneens bedoeld in de wet van 25 juli 2008, waarin het arrest werd uitgesproken na de verjaringstermijn, de artikelen 10 en 11 alsook 16 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, het beginsel van niet-retroactiviteit, het evenredigheidsbeginsel, het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van voorrang van het recht en het beginsel van het recht op een eerlijk proces ?