En effet, celui qui est victime d'une erreur judiciaire souffre fortement, ne fût-ce que psychologiquement, de cette injustice que seule une réouverture ou une autre forme de réhabilitation peut faire cesser, l'octroi par la Cour européenne des droits de l'homme d'une « satisfaction équitable » au sens de l'article 41 de la Convention n'étant souvent pas de nature à réparer complètement cette injustice.
Degene die het slachtoffer is van een rechterlijke dwaling lijdt immers, alleen al uit psychologisch oogpunt, zwaar onder die onrechtvaardigheid die alleen door een heropening of door een andere vorm van rehabilitatie teniet kan worden gedaan, aangezien de toekenning door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens van een « billijke genoegdoening » in de zin van artikel 41 van het Verdrag vaak niet van dien aard is dat die onrechtvaardigheid daardoor volledig ongedaan wordt gemaakt.
