En réalité, c'est presque toujours la souffrance psychologique qui conduit à formuler une demande d'euthanasie et à persévérer dans l'expression de ce souhait: absence de perspectives, anticipation d'une souffrance future, lassitude, désir d'en découdre avec la vie .Croit-on vraiment que de telles motivations inspirent des enfants .si, en plus d'une prise en charge performante de leur douleur et autres symptômes, ils sont correctement soignés et soutenus, entourés, accompagnés .?
In feite is het bijna altijd een psychisch lijden dat leidt tot een verzoek om euthanasie en tot het vasthouden aan deze wens : gebrek aan perspectieven, anticiperen op toekomstig lijden, moedeloosheid, uit het leven willen stappen, .Denkt men echt dat dergelijke motieven opkomen bij kinderen, zeker wanneer zij, naast een doeltreffende bestrijding van hun pijn en andere symptomen, goed verzorgd, gesteund, omringd, begeleid worden ?
