La question de la responsabilité politique était donc la suivante: est-ce que nous devons, ou pas, appuyer quelque chose qui, n’étant pas absolument dans la ligne de nos préférences, c’est-à-dire la méthode communautaire, représente néanmoins un renforcement de notre capacité collective de répondre à des défis qui n’avaient pas été prévus expressément dans le traité?
De vraag met betrekking tot de politieke verantwoordelijkheid luidde dus als volgt: moeten wij wel of niet steun verlenen aan iets dat weliswaar niet volstrekt aansluit bij onze voorkeur – te weten de communautaire methode – maar wel een versterking inhoudt van ons collectieve vermogen om uitdagingen aan te gaan die niet uitdrukkelijk zijn voorzien in het Verdrag?
