Traduction de «double incrimination n'était » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

double incrimination
dubbele strafbaarheid

double incrimination du fait
dubbele strafbaarheid van het feit

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Le rapprochement des dispositions de droit positif en matière de criminalité de hautes technologiesassurera un niveau de protection minimum aux victimes de la criminalité informatique (par exemple, aux victimes de la pornographie enfantine), aidera à satisfaire à l'exigence selon laquelle une activité doit d'abord constituer une infraction dans les deux pays considérés pour que ces derniers puissent s'entraider sur le plan judiciaire dans le cadre d'une enquête pénale (exigence de la double incrimination) et clarifiera davantage la situation pour les entreprises (par exemple, sur la définition d'un contenu illicite).
Door de onderlinge afstemming van het materiële recht op het gebied van hightechcriminaliteit kan een minimumbeschermingsniveau voor slachtoffers van cybercriminaliteit worden gewaarborgd (bijvoorbeeld voor slachtoffers van kinderpornografie), kan gemakkelijker worden voldaan aan de volwaarde dat een handeling strafbaar moet zijn in beide landen voordat er wederzijdse rechtshulp kan worden verleend in een strafrechtelijk onderzoek (dubbele strafbaarheidsvoorwaarde), en krijgt het bedrijfsleven meer duidelijkheid (bijvoorbeeld over wat onder illegale inhoud wordt verstaan).

Dans son avis du 19 décembre 2002, le Conseil d'État s'interrogeait sur la portée de cette réserve par rapport à l'article 10quater. Il a notamment relevé que le principe de double incrimination n'était requis que si la corruption concernait une fonction publique dans un État étranger qui n'est pas membre de l'Union européenne.
De Raad van State heeft in zijn advies van 19 december 2002 vragen gesteld over de draagwijdte van dat voorbehoud met betrekking tot artikel 10quater en wees inzonderheid erop dat het beginsel van de dubbele tenlastelegging enkel moet worden toegepast ingeval de corruptie betrekking heeft op overheidsfunctionarissen in een vreemde Staat die geen lid is van de Europese Unie.

On peut donc considérer que l'esprit général du régime d'entraide était que l'exigence de double incrimination était possible pour les mesures de contrainte en général, y compris pour des mesures comme l'interception des télécommunications, du moins pour autant que les États concernés s'entendent pour inclure ce type de mesures d'entraide dans le champ d'application de la convention de 1959 même si celle-ci ne le prévoit pas expressément.
Er kan derhalve worden gesteld dat de algemene strekking van het stelsel van wederzijdse rechtshulp erin bestond dat de eis van dubbele strafbaarstelling mogelijk was voor de dwangmaatregelen in het algemeen, daaronder begrepen voor de maatregelen zoals het aftappen van telecommunicatie, op voorwaarde ten minste dat de betrokken staten het erover eens waren om het toepassingsgebied van het verdrag van 1959 uit te breiden tot dat soort maatregelen, hoewel daarin in de overeenkomst niet uitdrukkelijk is voorzien.

M. Coenraets note qu'en ce qui concerne la condition de double incrimination, le projet prévoit que si un État adresse une requête à un autre État en vue de la conservation de données, il faut y donner suite sans hésiter dans un délai minimum de quarante jours sans que la condition de double incrimination doive être remplie.
De heer Coenraets stipt aan dat, in verband met de voorwaarde van de dubbele strafbaarstelling, het ontwerp stelt dat als een Staat een verzoek richt tot een andere Staat tot bewaring van gegevens, er onmiddellijk op ingegaan moet worden met een minimumtermijn van veertig dagen zonder dat er moet voldaan zijn aan de dubbele strafbaarstelling.

La transmission de l'exécution d'une condamnation est subordonnée à l'accord de l'État de condamnation et de l'État d'exécution et ne peut intervenir par ailleurs qu'aux conditions cumulatives énumérées à l'art.5 de la Convention : a) le jugement est définitif et exécutoire ; b) les actes ou omissions qui ont donné lieu à la condamnation constituent l'une des infractions mentionnées à l'article 1 paragraphe 1 point a), au regard du droit de l'État d'exécution ou en constitueraient une s'ils intervenaient sur son territoire -« double incrimination »; c) la sanction n'est prescrite ni selon la loi de l'État de condamnation ni selon celle de l'État d'exécution ; d) dans l'Etat d'exécution, il n'existe pas de jugement définitif à l'égard de la personne condamnée pour les mêmes faits ; e) lorsqu'il existe un jugement définitif pour les mêmes faits à l'égard de la personne condamnée dans un État tiers, la transmission de l'exécution ne serait pas contraire au principe "ne bis in idem".
De overdracht van de tenuitvoerlegging van een veroordeling behoeft de overeenstemming tussen de staat van veroordeling en de staat van tenuitvoerlegging en is onderworpen aan de in artikel 5 van het verdrag opgesomde, cumulatieve voorwaarden: a) de rechterlijke beslissing is onherroepelijk en voor tenuitvoerlegging vatbaar; b) het handelen of nalaten op grond waarvan de veroordeling werd uitgesproken levert naar het recht van de staat van tenuitvoerlegging een feit op, vallende onder artikel 1, lid 1, onder a), of zou een dergelijk feit opleveren indien dit op zijn grondgebied zou zijn begaan - "dubbele strafbaarheid" -; c) de sanctie is noch naar het recht van de staat van veroordeling, noch naar dat van de staat van tenuitvoerlegging verjaard; d) er bestaat geen onherroepelijke rechterlijke beslissing in de staat van tenuitvoerlegging tegen de veroordeelde ter zake van dezelfde feiten; e) zo terzake van dezelfde feiten tegen de veroordeelde in een derde staat een onherroepelijke rechterlijke beslissing is gewezen, mag de overdracht van de tenuitvoerlegging niet in strijd met het beginsel "ne bis in idem" zijn.

Selon cette Convention, l'État de condamnation ne peut demander l'exécution d'une sanction à un autre État contractant que si une ou plusieurs des conditions énumérées à l'art. 5 sont remplies : a) si le condamné a sa résidence habituelle dans l'autre État, b) si l'exécution de la sanction dans l'autre État est susceptible d'améliorer les possibilités de reclassement social du condamné, c) s'il s'agit d'une sanction privative de liberté qui pourrait être exécutée dans l'autre État à la suite d'une autre sanction privative de liberté que le condamné subit ou doit subir dans cet État, d) si l'autre État est l'État d'origine du condamné et s'est déjà déclaré prêt à se charger de l'exécution de cette sanction , ou e) s'il estime qu'il n'est pas en mesure d'exécuter lui-même la sanction, même en ayant recours à l'extradition, et que l'autre État l'est. En outre, la décision prononcée dans l'État requérant doit être définitive et exécutoire et l'infraction en raison de laquelle la sanction a été prononcée doit constituer également une infraction selon la législation de l'État requis (exigence de « double incrimination » [76]).
Op grond van dit verdrag kan de staat van veroordeling slechts om de tenuitvoerlegging van een sanctie door een andere verdragsluitende staat verzoeken, indien aan één of meer van de in artikel 5 genoemde voorwaarden is voldaan: a) de veroordeelde heeft zijn vaste woonplaats in de andere staat, b) de tenuitvoerlegging van de sanctie in de andere staat schept naar verwachting betere kansen voor de reclassering van de veroordeelde, c) het betreft een sanctie die vrijheidsbeneming meebrengt, die in de andere staat kan worden ten uitvoer gelegd in aansluiting op een andere sanctie die vrijheidsbeneming meebrengt en die de veroordeelde in die staat ondergaat of moet ondergaan, d) de andere staat de staat van herkomst van de veroordeelde is en zich reeds bereid heeft verklaard tot tenuitvoerlegging van de sanctie, e) de staat van veroordeling meent dat hij zelf niet de sanctie ten uitvoer kan leggen, ook niet met behulp van uitlevering, en dat de andere staat dat wel kan. Bovendien moet het vonnis dat in de verzoekende staat is gewezen, onherroepelijk en uitvoerbaar zijn en moet het strafbare feit waarvoor de straf is uitgesproken, eveneens een strafbaar feit zijn volgens de wetgeving van de aangezochte staat (vereiste van "dubbele strafbaarheid" [76]).

Le principe de « double incrimination » n'a pas été retenu.
Het beginsel van de "dubbele strafbaarheid" heeft geen ingang gevonden.

[76] L'exigence de « double incrimination » n'a par contre pas été retenue dans les conventions suivantes : l'accord de coopération du 23 mars 1962 entre le Danemark, la Finlande, l'Islande, la Norvège et le Suède (dit accord « d'Helsinki »), la Convention de coopération judiciaire conclue en 1983 à Riyadh entre certains États arabes et le Schéma relatif au transfert de personnes condamnées au sein du Commonwealth de 1986.
[76] Het vereiste van "dubbele strafbaarheid" is daarentegen niet overgenomen in de volgende overeenkomsten: samenwerkingsakkoord van 23 maart 1962 tussen Denemarken, Finland, IJsland, Noorwegen en Zweden (het zogenaamde «Helsinki »-akkoord), de overenkomst inzake justitiële samenwerking die in 1983 in Riyadh is gesloten tussen sommige Arabische staten en de regeling voor de overbrenging van gevonniste personen binnen de Commonwealth van 1986.