Vertaling van "désiste de l'instance " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

désistement d'instance
afstand van geding | afstand van instantie

présomption de désistement d'instance
vermoeden van afstand van geding

désistement d'instance
afstand van geding

Tribunal (UE) [ TPICE | Tribunal de première instance | Tribunal de première instance CE | Tribunal de première instance des Communautés européennes ]
Gerecht (EU) [ Gerecht van eerste aanleg | Gerecht van eerste aanleg EG | Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen ]

affaire en instance | affaire en instance devant une cour | affaire en instance devant une juridiction
zaak in behandeling | zaak in instantie

juridiction judiciaire [ tribunal d'instance | tribunal de grande instance | tribunal judiciaire ]
judiciële rechtspraak [ arrondissementsrechtbank | gerechtshof | kantongerecht | pachtkamer | raad van beroep | rechtbank van eerste aanleg | vredegerecht ]

instance d'appel | instance de recours
beroepsinstantie

désistement
afstand van een mandaat

désistement
afstand

juge de paix | juge de proximité | juge d'instance
kantonrechter | vrederechter

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

"Après que les parties ont été entendues, la chambre peut rendre un désistement d'instance ou décider que la procédure sera poursuivie".
"Nadat de partijen werden gehoord, kan de kamer de afstand van geding uitspreken of beslissen dat de rechtspleging wordt voortgezet".

Vu la transaction du 11 avril 2017 par laquelle Beliris, la commune de Molenbeek-Saint-Jean et la SA PIT ANTWERPEN se sont désistés de l'instance et ont renoncé à l'action en justice concernant le litige pendant devant le tribunal de première instance de Bruxelles sous le numéro de rôle RG 2010/10354/A.
Gelet op de dading van 11 april 2017 waarbij Beliris, de gemeente Sint-Jans-Molenbeek en de nv PIT ANTWERPEN afstand deden van geding en van rechtsvordering aangaande het rechtsgeschil aanhangig voor de Rechtbank van Eerste Aanleg te Brussel met rolnummer AR 2010/10354/A.

Le juge unique est également de règle lorsqu'il est fait application de l'article 17, § 4bis (aucune demande de poursuite de la procédure après une suspension), § 4ter (aucune demande de poursuite de la procédure après le rejet d'une demande de suspension) de l'article 21, alinéa 2 (absence de l'intérêt requis), alinéa 6 (désistement d'instance) ou lorsque le rapport de l'auditeur propose de déclarer le recours sans objet (acte retiré, annulé, abrogé ou modifié en cours d'instance), manifestement irrecevable, manifestement fondé ou manifestement non fondé, de décréter le désistement de l'instance ou de rayer l'affaire du rôle (absence de reprise d'instance ou lorsque les timbres fiscaux n'ont pas été apposés sur la requête).
Een alleenzetelende rechter is tevens vereist wanneer er toepassing wordt gemaakt van artikel 17, § 4bis (geen verzoek tot voortzetting van de procedure na een schorsing), § 4ter (geen verzoek tot voortzetting van de procedure na de afwijzing van een vordering tot schorsing), van artikel 21, tweede lid (ontbreken van het vereiste belang), zesde lid (afstand van geding) of wanneer in het verslag van de auditeur wordt voorgesteld het beroep doelloos te verklaren (de akte werd ingetrokken, vernietigd, opgeheven of gewijzigd in de loop van het geding), kennelijk niet-ontvankelijk, kennelijk gegrond of kennelijk niet-gegrond te verklaren, de afstand van het geding toe te wijzen of de zaak van de rol af te voeren (het geding wordt niet hervat of er werden geen fiscale zegels aangebracht op het verzoekschrift).

Le service Régulation n’ayant par la suite pas demandé à poursuivre la procédure ni à être entendu, la procédure en annulation a été clôturée sur des bases formelles par l’arrêt définitif n° 215 682 du 11 octobre 2011 portant désistement d’instance.
De Dienst Regulering heeft daarna geen voortzetting van de rechtspleging gevraagd en evenmin gevraagd om te worden gehoord, zodat de procedure tot nietigverklaring op formele gronden werd afgesloten met het eindarrest nr. 215 682 van 11 oktober 2011 houdende afstand van het geding.

(10) Bien que la «suspension» devant le Conseil d’État ne constitue pas une décision «définitive», ce problème est résolu du fait que le requérant doit toujours introduire une demande de poursuite de la procédure en annulation (article 17 des lois coordonnées sur le Conseil d’État) — Si la suspension est rejetée, la partie requérante doit introduire une demande de poursuite de la procédure dans un délai de trente jours, sans quoi il existe une présomption de désistement d’instance.
(10) Alhoewel de «schorsing» voor de Raad van State, geen «definitieve» beslissing is, wordt dit opgelost doordat er steeds een voortzetting van de rechtspleging tot vernietiging moet gevorderd worden (art. 17 gecoörd. W. Raad van State) — Indien de schorsing wordt afgewezen, moet de verzoekende partij binnen 30 dagen de voortzetting verzoeken, zoniet wordt afstand van het geding vermoed.

« Les articles 827, 1017 et 1022 du Code judiciaire, pris isolément ou non, ne créent-ils pas une discrimination entre la partie qui succombe sur le fond et qui a droit si elle le demande et à condition de se trouver dans les conditions pour ce faire à une diminution ou à une absence de payement d'une indemnité de procédure (en l'hypothèse d'une application de l'article 1017 du Code judiciaire vu la qualité des parties) et la partie qui se désiste de l'instance et qui ne peut, si l'interprétation selon laquelle l'article 1022 du Code judiciaire et l'arrêté royal y lié ne s'appliquent pas à l'hypothèse du désistement est retenue, revendiquer pareil droit, ce qui revient à poser la question de savoir si la partie qui se désiste est une partie qui, au sens de l'article 1022 du Code judiciaire, succombe ou non, impliquant un régime unifié ou non, selon la réponse qu'apportera la Cour ?
« Geven de artikelen 827, 1017 en 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet afzonderlijk gelezen, geen aanleiding tot discriminatie tussen de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding (in geval van toepassing van artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek, gezien de hoedanigheid van de partijen) en de partij die afstand doet van het geding en die, indien wordt geopteerd voor de interpretatie volgens welke artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en het eraan verbonden koninklijk besluit niet van toepassing zijn op het geval van afstand van geding, geen aanspraak kan maken op zulk een recht, wat neerkomt op de vraag of de afstanddoende partij een partij is die, in de zin van artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet in het ongelijk is gesteld, hetgeen een al dan niet geüniformeerde regeling impliceert, naar gelang van het antwoord dat het Hof zal geven ?

En comparant cette situation à celle de la personne qui se désiste de l'instance et qui ne pourrait revendiquer pareil droit, tout en interprétant l'article 1022 du Code judiciaire comme ne s'appliquant pas au désistement, le juge a quo part d'une hypothèse manifestement erronée, qui rend inopérante la comparaison sur laquelle il invite la Cour à se prononcer.
Door die situatie te vergelijken met die van een persoon die afstand doet van het geding en die geen aanspraak zou kunnen maken op zulk een recht indien artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek in die zin wordt geïnterpreteerd dat het niet van toepassing is op een afstand van geding, gaat de verwijzende rechter uit van een kennelijk onjuiste veronderstelling die de vergelijking waarover hij een uitspraak van het Hof vraagt, onwerkzaam maakt.

Le juge a quo interroge la Cour sur l'existence de la discrimination qui résulterait d'une lecture combinée des dispositions citées en B.2 entre, d'une part, la partie qui succombe sur le fond et qui a droit, si elle le demande et si elle se trouve dans les conditions pour ce faire, à une diminution ou à une absence de paiement d'une indemnité de procédure et, d'autre part, la partie qui se désiste de l'instance et qui, d'après le juge a quo, ne pourrait revendiquer pareil droit.
De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of er een discriminatie bestaat die zou voortvloeien uit een gecombineerde lezing van de in B.2 geciteerde bepalingen tussen, enerzijds, de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding en, anderzijds, de partij die afstand doet van het geding en die, volgens de verwijzende rechter, geen aanspraak zou kunnen maken op zulk een recht.

— Conseil d'État — BIAC : constat de désistement d'instance;
— Raad van Staat — BIAC : vaststelling afstand van geding;