Le Conseil de l'Europe a donc deux caractéristiques principales : il s'agit, d'une part, d'une organisation paneuropéenne, qui, même après l'extension de l'Union européenne, groupera 25 à 30 pays européens qui ne seront pas membres de l'Union européenne et d'autre part, d'une organisation dotée d'une assemblée parlementaire effective et autonome, ce qui, par rapport aux organes des Nations unies ou des organes de coopération intergouvernementale, comme l'OCDE, qui sont plus larges que l'Europe, mais qui ne regroupent qu'une série de pays européens, permet au Conseil de l'Europe de servir d'organe
...[+++] de discussions parlementaires, moyennant extension des délégations parlementaires par exemple, à des délégations d'Amérique du Nord et d'Australie en ce qui concerne l'OCDE, ou par coordination avec les différentes organisations des Nations unies (UNESCO, OIT, OMC). De Raad van Europa heeft dus twee hoofdkenmerken : het is een pan-Europese organisatie die, zelfs na de uitbreiding van de Europese Unie, onder haar leden 25 tot 30 Europese landen zal tellen die geen lid zijn van de Europese Unie. Anderzijds is het een organisatie die beschikt over een werkelijk autonome parlementaire vergadering. Vergeleken met de Verenigde Naties of de organisaties voor intergouvernementele samenwerking zoals de OESO, die groter zijn dan Europa maar slechts een aantal Europese landen onder hun leden tellen, kan
de Raad van Europa dienst doen ...[+++] als parlementair discussieforum, mits het aantal parlementaire delegaties kan worden uitgebreid wat de OESO betreft kunnen er bijvoorbeeld afvaardigingen uit Noord-Amerika en Australië bij betrokken worden; voor de Verenigde Naties kan het werk gecoördineerd worden met de verschillende dochterorganisaties (UNESCO, IAO, WTO).
