En plus, il semble que la crise oblige les États membres à repenser leurs politiques sociales et à effectuer une transition d'un «État-providence actif» vers un «État-providence activateur», qui investit dans les personnes et fournit aux citoyens des instruments et des incitations plutôt que de seulement répondre aux dommages émergents causés par le dysfonctionnement du marché.
Bovendien lijkt de crisis de lidstaten ertoe te dwingen hun sociaal beleid te heroverwegen en een transitie te bewerkstelligen tussen een "actieve verzorgingsstaat" naar een "activerende verzorgingsstaat', die in mensen investeert en die burgers instrumenten en stimulansen aanreikt in plaats van uitsluitend te reageren op het opvangen van de schade die ontstaat door het falen van de markten.