Dès lors que l'article 11, § 2, 1°, de la loi du 22 décembre 2009 déclare le chapitre 4 non applicable aux « lieux fermés [...] des prisons, qui sont à considérer comme des espaces privés », la différence de traitement découle effectivement de cette disposition, puisqu'il n'existe pas d'interdiction générale de fumer dans ces lieux.
Nu artikel 11, § 2, 1°, van de wet van 22 december 2009 hoofdstuk 4 ervan niet van toepassing verklaart op « de als private vertrekken te beschouwen gesloten plaatsen van [...] de gevangenissen », vloeit het verschil in behandeling wel degelijk voort uit die bepaling, nu er geen algeheel verbod bestaat om in die plaatsen te roken.