Traduction de «partir duquel l'enfant » (Français → Néerlandais) :

Dans la mesure où cette disposition paraît être en contradiction avec l'article 1, alinéa 1, du même arrêté, qui stipule que « tout Belge âgé de quinze ans accomplis doit être porteur d'une carte d'identité », elle a été supprimée: seul le Roi reste dès lors habilité à modifier, le cas échéant, l'âge à partir duquel un enfant doit être porteur d'une carte d'identité.
Aangezien deze bepaling in strijd lijkt te zijn met artikel 1, eerste lid, van hetzelfde besluit, dat bepaalt dat iedere Belg die volle vijftien jaar oud is, houder moet zijn van een identiteitskaart, werd deze weggelaten: enkel de Koning blijft dus gemachtigd om, in voorkomend geval, de leeftijd te wijzigen vanaf wanneer een kind drager moet zijn van een identiteitskaart.

Ainsi, lorsque la caisse d'allocations familiales est informée de l'absence du territoire belge d'un enfant, le gestionnaire de dossier doit demander l'intervention urgente du service du contrôle social de manière à ce que soit rassemblé le maximum d'informations permettant de déterminer quels enfants ne sont plus sur le territoire belge et/ou le moment à partir duquel il(s) a(ont) quitté le territoire belge.
Zo moet de dossierbeheerder, wanneer het kinderbijslagfonds verneemt dat een kind niet in België verblijft, om een dringende controle door de dienst Sociaal Toezicht vragen om op die manier zoveel mogelijk informatie te verzamelen om te kunnen vaststellen welke kinderen zich niet meer in België bevinden en/of vanaf wanneer zij België verlaten hebben.

Il nous semble dès lors réaliste de prévoir l'obligation de convoquer les enfants en question dès l'âge de sept ans, c'est-à-dire l'âge à partir duquel un enfant peut exprimer correctement son opinion de vive voix (voir également Maes, C. , Stappers, L. , Bouteligier, L. , Degrande, D. en Van Gils, J (red. ), o. c. , 21), même si la fixation d'un âge déterminé a toujours quelque chose d'arbitraire et de subjecif.
Het lijkt ons dan ook realistisch om het invoeren van de oproepingsplicht te laten ingaan vanaf zeven jaar, zijnde de leeftijd waarop een kind verbaal zijn mening behoorlijk kan weergeven (zie ook Maes, C. , Stappers, L. , Bouteligier, L. , Degrande, D. en Van Gils, J (red. ), o. c. , 21), hoewel we ons er van bewust zijn dat het vastleggen van een bepaalde leeftijd steeds enigszins arbitrair en subjectief is.

Pour ce qui concerne le consentement de l'enfant, l'âge de 12 ans a été choisi (autrefois 15 ans) comme dans d'autres législations (article 348-1 du Code civil pour le consentement à l'adoption; l'article 56bis de la loi sur la protection de la jeunesse fixe à 12 ans l'âge à partir duquel l'enfant est nécessairement convoqué par le greffe pour être entendu).
Wat de toestemming van het kind betreft, is gekozen voor de leeftijd van 12 jaar (vroeger 15 jaar), zoals dit ook in andere wetten het geval is (artikel 348-1 van het Burgerlijk Wetboek voor de toestemming in adoptie; artikel 56bis van de wet op de jeugdbescherming, waarin 12 jaar de leeftijd is vanaf welke het kind door de griffie moet worden opgeroepen om gehoord te worden).

Il nous semble dès lors réaliste de prévoir l'obligation de convoquer les enfants en question dès l'âge de sept ans, c'est-à-dire l'âge à partir duquel un enfant peut exprimer correctement son opinion de vive voix (voir également Maes, C., Stappers, L., Bouteligier, L., Degrande, D. en Van Gils, J (red.), o.c., 21), même si la fixation d'un âge déterminé a toujours quelque chose d'arbitraire et de subjecif.
Het lijkt ons dan ook realistisch om het invoeren van de oproepingsplicht te laten ingaan vanaf zeven jaar, zijnde de leeftijd waarop een kind verbaal zijn mening behoorlijk kan weergeven (zie ook Maes, C., Stappers, L., Bouteligier, L., Degrande, D. en Van Gils, J (red.), o.c., 21), hoewel we ons er van bewust zijn dat het vastleggen van een bepaalde leeftijd steeds enigszins arbitrair en subjectief is.

Le deuxième protocole additionnel à la Convention relative aux droits de l'enfant vise à relever l'âge à partir duquel les enfants peuvent être enrôlés dans l'armée et participer à des conflits armés.
Het tweede additioneel protocol bij het Kinderrechtenverdrag betreft de verhoging van de leeftijd waarop kinderen mogen opgeroepen worden voor het leger en de deelname aan gewapende conflicten.

Concernant la fixation du délai, le législateur a estimé que l'intérêt de l'enfant était prioritaire et qu'il était « inadmissible qu'un désaveu de paternité soit encore possible après un certain délai, c'est-à-dire après le moment à partir duquel on peut raisonnablement considérer qu'il y a possession d'état » (Doc. parl., Sénat, 1984-1985, n° 904/2, p. 115).
Aangaande de termijnbepaling heeft de wetgever geoordeeld dat het belang van het kind prioritair is en dat het « onaanvaardbaar [ is ] dat een ontkenning van vaderschap nog zou kunnen plaatshebben na verloop van een zekere tijd, m.a.w. nadat redelijkerwijze mag aangenomen worden dat bezit van staat is tot stand gekomen » (Parl. St., Senaat, 1984-1985, nr. 904/2, p. 115).

Concernant la fixation du délai, le législateur a estimé que l'intérêt de l'enfant était prioritaire et qu'il était « inadmissible qu'un désaveu de paternité soit encore possible après un certain délai, c'est-à-dire après le moment à partir duquel on peut raisonnablement considérer qu'il y a possession d'état » (Doc. parl., Sénat, 1984-1985, n° 904/2, p. 115).
Aangaande de termijnbepaling heeft de wetgever geoordeeld dat het belang van het kind prioritair is en dat het « onaanvaardbaar [is] dat een ontkenning van vaderschap nog zou kunnen plaatshebben na verloop van een zekere tijd, m.a.w. nadat redelijkerwijze mag aangenomen worden dat bezit van staat is tot stand gekomen » (Parl. St., Senaat, 1984-1985, nr. 904/2, p. 115).

En fixant le délai d'introduction de l'action en contestation de paternité, le législateur a considéré que les intérêts de l'enfant devaient être prioritaires et qu'il était « inadmissible qu'un désaveu de paternité soit encore possible après un certain délai, c'est-à-dire après le moment à partir duquel on peut raisonnablement considérer qu'il y a possession d'état » (Doc. parl., Sénat, 1984-1985, n° 904-2, p. 115).
Door de termijn te bepalen voor het instellen van de vordering tot betwisting van vaderschap, heeft de wetgever geoordeeld dat de belangen van het kind prioritair zijn en dat het « onaanvaardbaar [is] dat een ontkenning van vaderschap nog zou kunnen plaatshebben na verloop van een zekere tijd, m.a.w. nadat redelijkerwijze mag aangenomen worden dat bezit van staat is tot stand gekomen » (Parl. St., Senaat, 1984-1985, nr. 904-2, p. 115).