A
fin que les pays puissent disposer d'une certaine marge de manœuvre dans la façon d'atteindre les objectifs, le Protocole de Kyoto introduit trois mécanismes: les échanges d'émissions, la mise en œuvre commune (pour
permettre aux pays industrialisés d'investir dans des projets d'économie d'émissions dans d'autres pays industrialisés) et le mécanisme de développement propre (pour
permettre aux pays industrialisés d'investir dans des ...[+++] projets d'économie d'émissions dans les pays en développement).
Teneinde de betrokken landen de nodige flexibiliteit te bieden bij het verwezenlijken van deze doelstellingen, introduceert het Kyoto-Protocol drie mechanismen: handel in emissierechten, gezamenlijke tenuitvoerlegging (om industrielanden de gelegenheid te bieden te investeren in emissiebeperkende projecten in andere industrielanden) en het mechanisme voor schone ontwikkeling (waardoor industrielanden kunnen investeren in emissiebeperkende projecten in ontwikkelingslanden).