Ensuite, il faut noter l'adaptabilité constante des « réseaux »[1] de TEH aux mesures mises en place pour les combattre; ainsi la « contrainte économique » a remplacé progressivement la contrainte physique, (mêm
e si cette dernière persiste encore) et rend plus difficile encore l'identification des victimes: les motivations des victimes ont changé, obtenir un statut et une protection ne l
es intéressent plus puisqu'elles proviennent pour la plupart des pays membres de l'UE et ne sont plus systé
...[+++]matiquement soumises à des violences physiques.Daarnaast is er het vermogen van de « netwerken » [1] van mensenhandel om zich voortdurend aan te passen aan de maatregelen die worden getroffen om ze te bestrijden; de « economische dwang » heeft bijvoorbeeld geleidelijk aan de fysieke dwang vervangen (ook al bestaat die laatste nog) en maakt de identificatie van de slachtoffers nog moeilijker : de motieven van de slachtoffers zijn veranderd, een status en bescherming verwerven interesseert hen niet meer, aangezien ze in meerderheid afkomstig zijn uit EU-lidstaten en niet meer systematisch lichamelijk geweld moeten ondergaan.