L'âge de quinze ans a finalement été ramené à douze ans par un autre amendement n° 46 justifié par le fait que cet âge est celui retenu pour l'audition de l'enfant et d'autres actions à son égard, étant entendu que ce n'est pas l'enfant lui-même qui pourrait agir mais bien le « tuteur ad hoc » (Doc. parl., Sénat, 2005/2006, n° 3-1402/5, p. 6).
De leeftijd van vijftien jaar is uiteindelijk teruggebracht tot twaalf jaar via een ander amendement nr. 46 dat is verantwoord door het feit dat op die leeftijd het kind kan worden gehoord en andere vorderingen kan instellen, met dien verstande dat het kind in dat geval niet zelf kan optreden maar wel de voogd ad hoc (Parl. St., Senaat, 2005-2006, nr. 3-1402/5, p. 6).