Sa remarquable aptitude à l'effort, à l'engagement inconditionnel, à la perfection au quotidien ne serait pourtant pas beaucoup plus qu'une forme de stakhanovisme forçant l'admiration, si elle ne servait chez Roger Lallemand une pensée fondamentalement humaniste et d'ouverture, mais toujours sensible à la nuance, au détail, à la différence.
Zijn opmerkelijke bereidheid tot inspanningen, tot onvoorwaardelijk engagement, tot perfectie in de gewone dingen, zou nochtans niet veel meer zijn dan een bewonderenswaardige vorm van stachanovisme indien dit bij Roger Lallemand niet ten dienste stond van een fundamenteel humanistisch en open gedachtegoed, dat echter altijd gevoelig blijft voor de nuance, het detail, het verschil.
