Vertaling van "refus d'indemnités " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

indemnité de cessation de fonctions | indemnité de cessation d'emploi | indemnité de licenciement | indemnité pour perte d'emploi
ontslagvergoeding

indemnité de séjour | indemnité journalière | indemnité journalière par jour de réunion | indemnité journalière pour les jours de réunion
dagvergoeding | dagvergoeding voor vergaderdagen | presentiegeld | verblijfsvergoeding

indemnité de réunion | indemnité de séjour | indemnité forfaitaire de réunion | indemnité forfaitaire de séjour
forfaitaire verblijfsvergoeding | forfaitaire vergadervergoeding | verblijfsvergoeding | vergadervergoeding

Définition: Trouble caractérisé par un refus, lié à des facteurs émotionnels, de parler dans certaines situations déterminées. L'enfant est capable de parler dans certaines situations, mais refuse de parler dans d'autres situations (déterminées). Le trouble s'accompagne habituellement d'une accentuation nette de certains traits de personnalité, par exemple d'une anxiété sociale, d'un retrait social, d'une hypersensibilité ou d'une opposition. | Mutisme sélectif
Omschrijving: Dit wordt gekenmerkt door een duidelijke, emotioneel bepaalde, selectiviteit in het spreken, zodanig dat het kind in sommige situaties taalbeheersing aan de dag legt, maar in andere (goed omschrijfbare) situaties niet spreekt. De stoornis gaat doorgaans samen met uitgesproken persoonlijkheidskenmerken waaronder sociale angst, teruggetrokkenheid, gevoeligheid of verzet. | Neventerm: | selectief mutisme

indemnisation [ dédommagement | indemnité ]
vergoeding [ indemniteit | schadeloosstelling ]

Définition: Trouble de l'alimentation caractérisé par des manifestations variées, habituellement spécifique de la première et de la deuxième enfance. Il implique en général un refus alimentaire et des caprices alimentaires excessifs, alors que la nourriture est appropriée, que l'entourage est adéquat, et qu'il n'y a pas de maladie organique. Le trouble peut s'accompagner d'une rumination (d'une régurgitation répétée de nourriture non accompagnée de nausées ou d'une maladie gastro-intestinale). | Mérycisme de l'enfance
Omschrijving: Een eetstoornis met wisselende symptomatologie doorgaans specifiek voor de vroege kinderjaren. Zij behelst over het algemeen voedselweigering en buitensporige kieskeurigheid bij aanwezigheid van voldoende voedselaanbod, een redelijk competente verzorger en in de afwezigheid van een organische ziekte. De toestand gaat al dan niet samen met ruminatie (d.w.z. herhaalde regurgitatie zonder misselijkheid of gastro-intestinale ziekte). | Neventerm: | ruminatiestoornis bij jonge kinderen

Définition: Trouble de la personnalité caractérisé par une sensibilité excessive aux rebuffades, un refus de pardonner les insultes, un caractère soupçonneux, une tendance à fausser les événements en interprétant les actions impartiales ou amicales d'autrui comme hostiles ou méprisantes, une suspicion répétée, sans justification, en ce qui concerne la fidélité de son conjoint ou partenaire sexuel et un sens tenace et agressif de ses propres droits. Il peut exister une tendance à une surévaluation de sa propre importance et souvent une référence excessive à sa propre personne. | Personnalité:fanatique | paranoïaque (expansive) (sensitive) | quérulente
Omschrijving: Een persoonlijkheidsstoornis die wordt gekenmerkt door buitensporige gevoeligheid voor tegenslagen, afwezigheid van vergevensgezindheid bij beledigingen; achterdocht en een neiging om ervaringen te vertekenen door neutrale of vriendelijke bejegening van anderen uit te leggen als vijandig of laatdunkend; herhaaldelijke, ongerechtvaardigde verdenkingen aangaande de seksuele trouw van de echtgeno(o)t(e) of de seksuele partner; en een strijdlustig en hardnekkig gevoel voor eigen rechten. Er kan een neiging bestaan tot ziekelijke jalouzie of een buitensporig gevoel van belangrijkheid en er is dikwijls een overmatig 'ik-mij-mijn-gebruik'. | Neventerm: | persoonlijkheid, persoonlijkheidsstoornis | expansief paranoïd | persoonlijkheid, persoonlijkheidsstoornis | fanatiek | persoonlijkheid, persoonlijkheidsstoornis | paranoïd | persoonlijkheid, persoonlijkheidsstoornis | querulant | persoonlijkheid, persoonlijkheidsstoornis | sensitief paranoïd

refus d'offre
weigering aan te bieden

refus de vente
verkoopweigering

calculer des indemnités
schadevergoedingen berekenen

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

La réglementation de l'assurance indemnités des travailleurs salariés prévoit que l'octroi des indemnités d'incapacité de travail doit être refusé lorsque l'incapacité de travail est la conséquence d'une faute provoquée délibérément par le titulaire (article 134, § 1er, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994).
In de reglementering van de uitkeringsverzekering voor werknemers wordt bepaald dat de toekenning van de arbeidsongeschiktheidsuitkeringen moet worden geweigerd als de arbeidsongeschiktheid het gevolg is van een door de gerechtigde opzettelijk gepleegde fout (artikel 134, § 1, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994).

Comme déjà communiqué dans la réponse à la question parlementaire n° 611 que vous avez posée (Questions et Réponses, Chambre, 2015-2016, n° 63, p. 293), la réglementation de l'assurance indemnités des travailleurs salariés prévoit que l'octroi des indemnités d'incapacité de travail doit être refusé lorsque l'incapacité de travail est la conséquence d'une faute provoquée délibérément par le titulaire (article 134, § 1er, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994).
Zoals reeds werd aangegeven in het antwoord op de parlementaire vraag nr. 611 die u stelde (Vragen en Antwoorden, Kamer, 2015-2016, nr. 63, blz. 293), wordt in de reglementering van de uitkeringsverzekering voor werknemers bepaald dat de toekenning van de arbeidsongeschiktheidsuitkeringen moet worden geweigerd als de arbeidsongeschiktheid het gevolg is van een door de gerechtigde opzettelijk gepleegde fout (artikel 134, § 1, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994).

La réglementation de l'assurance indemnités des travailleurs salariés stipule que l'octroi des indemnités d'incapacité de travail doit être refusé lorsque l'incapacité de travail est la conséquence d'une faute provoquée délibérément par le titulaire (article 134, § 1er, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994).
In de reglementering van de uitkeringsverzekering voor werknemers wordt bepaald dat de toekenning van de arbeidsongeschiktheidsuitkeringen moet worden geweigerd als de arbeidsongeschiktheid het gevolg is van een door de gerechtigde opzettelijk gepleegde fout (artikel 134, § 1, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994).

Vu la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994, l'article 32, alinéa 2, remplacé par l'arrêté royal du 25 avril 1997, confirmé par la loi du 12 décembre 1997, et modifié par les lois des 13 décembre 2006, 26 mars 2007, 19 décembre 2008 et 29 mars 2012; Vu l'arrêté royal du 3 juillet 1996 portant exécution de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994; Vu l'avis du Comité de gestion de l'assurance indemnités des travailleurs salariés du Service des indemnités de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité, donné le 15 octobre 2014; Vu l'avis du Comité de l'assurance soins de santé de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité, donné le 17 novembre 2014; Vu l'avis de l'Inspecteur des Finances, donné le 18 février 2015; Vu l'accord du Ministre du Budget, donné le 9 juillet 2015; Vu l'avis n° 58.035/2/V du Conseil d'Etat, donné le 14 septembre 2015, en application de l'article 84, § 1 , alinéa 1 , 2°, des lois sur le Conseil d'Etat, coordonnées le 12 janvier 1973; Sur la proposition de la Ministre des Affaires sociales, Nous avons arrêté et arrêtons : Article 1 . L'article 246, alinéa 1 de l'arrêté royal du 3 juillet 1996 portant exécution de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994, modifié en dernier lieu par l'arrêté royal du 22 février 2015, est complété par le 12° rédigé comme suit : « 12° le droit à l'allocation de chômage a été refusé en application de l'article 48bis, § 2, alinéas 6 à 12 de l'arrêté royal du 25 novembre 1991 susvisé».
Gelet op de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, artikel 32, tweede lid, vervangen bij het koninklijk besluit van 25 april 1997, bekrachtigd bij de wet van 12 december 1997, en gewijzigd bij de wetten van 13 december 2006, 26 maart 2007, 19 december 2008 en 29 maart 2012; Gelet op het koninklijk besluit van 3 juli 1996 tot uitvoering van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994; Gelet op het advies van het Beheerscomité van de uitkeringsverzekering voor werknemers van de Dienst voor uitkeringen van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, gegeven op 15 oktober 2014; Gelet op het advies van het Comité van de verzekering voor geneeskundige verzorging van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, gegeven op 17 november 2014; Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 18 februari 2015; Gelet op de akkoordbevinding van de Minister van Begroting, d.d. 9 juli 2015; Gelet op advies nr. 57.035/2/V van de Raad van State, gegeven op 14 september 2015, met toepassing van artikel 84, § 1, eerste lid, 2°, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973; Op de voordracht van de Minister van Sociale Zaken, Hebben Wij besloten en besluiten Wij : Artikel 1. Artikel 246, eerste lid van het koninklijk besluit van 3 juli 1996 tot uitvoering van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, laatst gewijzigd bij het koninklijk besluit van 22 februari 2015, wordt aangevuld met de bepaling onder 12°, luidende : « 12° het recht op een werkloosheidsuitkering werd ontzegd, met toepassing van artikel 48bis, § 2, zesde tot twaalfde lid, van het voornoemde koninklijk besluit van 25 november 1991».

Vu la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994, l'article 32, alinéa 2, remplacé par l'arrêté royal du 25 avril 1997, confirmé par la loi du 12 décembre 1997, et modifié par les lois des 13 décembre 2006, 26 mars 2007, 19 décembre 2008 et 29 mars 2012; Vu l'arrêté royal du 3 juillet 1996 portant exécution de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994; Vu l'avis du Comité de gestion de l'assurance indemnités des travailleurs salariés du Service des indemnités de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité, donné le 19 mars 2014; Vu l'avis du Comité de l'assurance soins de santé de l'Institut national d'assurance maladie-invalidité, donné le 28 avril 2014; Vu l'avis de l'Inspecteur des Finances, donné le 23 février 2015; Vu l'accord du Ministre du Budget, donné le 17 avril 2015; Vu l'avis n° 57.831/2/V du Conseil d'Etat, donné le 12 août 2015 en application de l'article 84, § 1 , alinéa 1 , 2°, des lois sur le Conseil d'Etat, coordonnées le 12 janvier 1973; Sur la proposition de la Ministre des Affaires sociales, Nous avons arrêté et arrêtons : Article 1 . Dans l'article 246, alinéa 1 , de l'arrêté royal du 3 juillet 1996 portant exécution de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994, modifié en dernier lieu par l'arrêté royal du 22 février 2015, le 4° est remplacé par ce qui suit : « 4° le droit à l'allocation de chômage a été refusé pour une période limitée, en application de l'article 56, § 2, de l'arrêté royal du 25 novembre 1991 susvisé du fait que le chômeur soumet sa remise au travail à des réserves qui ne sont pas fondées, ou en application de l'article 59quater/3 ou de l'article 59quinquies du même arrêté, du fait que le chômeur n'a pas fourni d'efforts suffisants pour s'insérer dans le marché du travail; en cas d'application de l'article 59quater/3 susvisé, la durée est li ...
Gelet op de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, artikel 32, tweede lid, vervangen bij het koninklijk besluit van 25 april 1997, bekrachtigd bij de wet van 12 december 1997, en gewijzigd bij de wetten van 13 december 2006, 26 maart 2007, 19 december 2008 en 29 maart 2012; Gelet op het koninklijk besluit van 3 juli 1996 tot uitvoering van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994; Gelet op het advies van het Beheerscomité van de uitkeringsverzekering voor werknemers van de Dienst voor uitkeringen van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering, gegeven op 19 maart 2014; Gelet op het advies van het Comité van de verzekering voor geneeskundige verzorging van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering gegeven op 28 april 2014; Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 23 februari 2015; Gelet op de akkoordbevinding van de Minister van Begroting, d.d. 17 april 2015; Gelet op advies nr. 57.831/2/V van de Raad van State, gegeven op 12 augustus 2015, met toepassing van artikel 84, § 1, eerste lid, 2°, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973; Op de voordracht van de Minister van Sociale Zaken, Hebben Wij besloten en besluiten Wij : Artikel 1. In artikel 246, eerste lid van het koninklijk besluit van 3 juli 1996 tot uitvoering van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, laatst gewijzigd bij het koninklijk besluit van 22 februari 2015, wordt de bepaling onder 4° vervangen als volgt : « 4° het recht op een werkloosheidsuitkering voor een beperkte duur werd ontzegd met toepassing van artikel 56, § 2, van voornoemd koninklijk besluit van 25 november 1991, omdat de werkloze voor zijn wedertewerkstelling voorwaarden stelt die niet gerechtvaardigd zijn, o ...

La réglementation relative à l'assurance indemnités des travailleurs salariés stipule que l'octroi des indemnités d'incapacité de travail doit être refusé lorsque l'incapacité de travail est la conséquence d'une faute provoquée délibérément par le titulaire (article 134, § 1er de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994).
De reglementering van de uitkeringsverzekering voor werknemers bepaalt dat de toekenning van de arbeidsongeschiktheidsuitkeringen moet worden geweigerd als de arbeidsongeschiktheid het gevolg is van een door de gerechtigde opzettelijk gepleegde fout (artikel 134, §1 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994).

Le juge a quo demande à la Cour si les dispositions en cause sont compatibles avec les articles 10 et 11 de la Constitution, dans l'interprétation selon laquelle les parties ayant succombé dans leur recours, fondé sur l'article 167 du Code civil, contre le refus de l'officier de l'état civil de célébrer leur mariage sont tenues au paiement d'une indemnité de procédure alors que (1) l'officier de l'état civil, lorsqu'il succombe à l'occasion d'un tel recours, n'est pas tenu au paiement d'une indemnité de procédure, (2) l'article 1017 du Code judiciaire ne fait aucune distinction selon la qualité de la partie succombante et (3) le particulier ayant succombé dans le cadre de procédures portant sur des actions en réparation et des ordres de cessation urbanistiques n'est pas tenu de payer une indemnité de procédure.
De verwijzende rechter vraagt aan het Hof of de in het geding zijnde bepalingen bestaanbaar zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die interpretatie dat de partijen die in het ongelijk zijn gesteld in hun beroep, ingesteld op grond van artikel 167 van het Burgerlijk Wetboek, tegen de weigering van de ambtenaar van de burgerlijke stand om hun huwelijk te voltrekken, gehouden zijn tot de betaling van een rechtsplegingsvergoeding, terwijl (1) de ambtenaar van de burgerlijke stand, wanneer hij in het ongelijk is gesteld naar aanleiding van een dergelijk beroep, niet gehouden is tot de betaling van een rechtsplegingsvergoeding, (2) artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek geen onderscheid maakt naar gelang van de hoedanigheid van de in het ongelijk gestelde partij en (3) de particulier die in het ongelijk is gesteld, in het kader van procedures met betrekking tot herstelvorderingen en stedenbouwkundige stakingsbevelen, niet ertoe gehouden is een rechtsplegingsvergoeding te betalen.

L'INAMI peut uniquement fournir des chiffres concernant le nombre de déclarations tardives de l'incapacité de travail pour lesquelles une demande de levée de sanction a été introduite auprès du Fonctionnaire dirigeant du Service des indemnités (en application de l'article 9 du Règlement du 16 avril 1997 et de l'article 58ter de l'arrêté royal du 20 juillet 1971 instituant une assurance indemnités et une assurance maternité en faveur des travailleurs indépendants et des conjoints aidants). Vous trouverez en annexe les données chiffrées disponibles pour la période demandée, soit de 2011 jusqu'au troisième trimestre 2014, à savoir le nombre de demandes de levée de sanction pour déclaration tardive introduites auprès du Service des Indemnités de l'INAMI ainsi que le montant qui a ou n' a pas été payé, ventilé par Union nationale et selon le statut de l'assuré (P= Payé suite à une levée de sanction, NP = Non-payé suite à un refus de levée de sanction) Une ventilation par Région n'est toutefois pas possible.
Het RIZIV kan enkel cijfers geven van het aantal laattijdige aangiftes van arbeidsongeschiktheid waarvoor een aanvraag tot opheffing van de sanctie werd ingediend bij de Leidend ambtenaar van de Dienst voor uitkeringen (in toepassing van artikel 9 van de Verordening op de uitkeringen van 16 april 1997 en artikel 58ter van het koninklijk besluit van 20 juli 1971 houdende instelling van een uitkeringsverzekering en een moederschapsverzekering ten voordele van de zelfstandigen en van de meewerkende echtgenoten) Gelieve in de bijlage de beschikbare cijfergegevens te vinden voor de gevraagde periode van 2011 tot en met het derde kwartaal van 2014, met name het aantal bij de Dienst voor uitkeringen van het RIZIV ingediende aanvragen tot opheffing van de sanctie wegens laattijdige aangifte evenals het bedrag dat al dan niet werd uitbetaald, uitgesplitst per Landsbond en per statuut van de verzekerde (B = Betaald wegens opheffing van sanctie, NB = Niet Betaald wegens weigering opheffing van sanctie) Een opsplitsing per Gewest is evenwel niet mogelijk. Het RIZIV treedt namelijk niet in rechtstreeks contact met de sociaal verzekerden maar wel met de verzekeringsinstellingen.

Les différences notables que présentent ces mécanismes portent sur leur champ d’application, la possibilité pour des organisations représentatives ou des justiciables d’y recourir en qualité de demandeurs, la possibilité pour les entreprises, plus particulièrement les PME, de faire jouer ces mécanismes, le mode de composition du groupe de demandeurs (qui expriment leur consentement ou leur refus de manière explicite ou tacite), le mode de financement d’une action et les modalités de répartition d’une indemnité.
De belangrijkste verschillen tussen de mechanismen hebben betrekking op het toepassingsgebied, de beschikbaarheid ervan voor representatieve organisaties of personen als eisers, de beschikbaarheid ervan voor ondernemingen, en met name kmo's, de wijze waarop de groep eisers wordt samengesteld ("opt-in" of "opt-out"), de wijze waarop een vordering wordt gefinancierd en de wijze waarop een toegekende schadevergoeding wordt verdeeld.

Par contre, le constat est très négatif en ce qui concerne la réaction des établissements à qui une indemnité a été réclamée pour retard de paiement: soit ils ignoraient être tenus de la verser, soit ils ont purement et simplement refusé de le faire.
De instellingen presteerden echter zeer slecht wanneer om schadevergoedingen voor te late betalingen werd gevraagd: de banken waren ofwel niet op de hoogte van hun verplichting tot schadevergoeding, ofwel niet bereid die verplichting na te komen.