Le Roi s'attribue donc la possibilité illimitée de déroger chaque année à la norme de croissance, fût-ce pour des dépenses exceptionnelles, dont la nature n'est toutefois précisée ni dans le texte même, ni dans le rapport au Roi.
De Koning verleent zichzelf dus de onbeperkte mogelijkheid om jaarlijks van de groeinorm af te wijken, weze het voor uitzonderlijke uitgaven, waarvan de aard echter noch in de tekst zelf, noch in het verslag aan de Koning nader wordt toegelicht.