Traduction de «aangevochten koninklijk besluit » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

koninklijk besluit
Königlicher Erlass

koninklijk besluit houdende bijzondere machten
Königlicher Sondervollmachtenerlass

in Ministerraad overlegd koninklijk besluit
im Ministerrat beratener Königlicher Erlass

organiek koninklijk besluit
Königlicher Grundlagenerlass

Koninklijk Besluit | KB [Abbr.]
Königliche Anordnung | Königlicher Erlass

koninklijk besluit
Königliche Anordnung

Koninklijk Besluit
Königlicher Erlass

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Schendt artikel 39/57 van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, samengelezen met artikel 89 van het besluit van de Regent tot regeling van de rechtspleging voor de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State en met artikel 38 van het koninklijk besluit van 9 juli 2000 houdende bijzondere procedureregeling inzake geschillen over beslissingen betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, door het opleggen van een enkele termijn van 30 dagen, de artikelen 10, 11 en/of 191 van de Grondwet, samengelezen met artikel 13 van de Grondwet en met het standstill-beginsel, door het creëren van een discriminatie tussen twee categorieën van rechtzoekenden die hetzij in een Europees land dat geen buurland van België is, hetzij buiten Europa verblijven, zijnde enerzijds diegenen die een administratieve beslissing voor de Raad van State hebben aangevochten en anderzijds diegenen die een administratieve beslissing voor de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen hebben aangevochten ?
Verstösst Artikel 39/57 des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 über die Einreise ins Staatsgebiet, den Aufenthalt, die Niederlassung und das Entfernen von Ausländern in Verbindung mit Artikel 89 des Erlasses des Regenten zur Festlegung des Verfahrens vor der Verwaltungsstreitsachenabteilung des Staatsrates und mit Artikel 38 des königlichen Erlasses vom 9. Juli 2000 zur Einführung einer besonderen Verfahrensregelung für Streitsachen in Bezug auf Entscheidungen im Bereich der Einreise ins Staatsgebiet, des Aufenthalts, der Niederlassung und des Entfernens von Ausländern dadurch, dass er eine einzige Frist von dreissig Tagen vorschreibt, gegen die Artikel 10, 11 und/oder 191 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 13 der Verfassung und dem Stillhaltegrundsatz, indem er eine Diskriminierung zwischen zwei Kategorien von Rechtsuchenden herbeiführt, die sich entweder in einem europäischen Land, das kein Nachbarland Belgiens ist, oder ausserhalb Europas aufhalten, d.h. einerseits diejenigen, die einen Verwaltungsbeschluss vor dem Staatsrat angefochten haben, und andererseits diejenigen, die einen Verwaltungsbeschluss vor dem Rat für Ausländerstreitsachen angefochten haben?

« doordat het aangevochten koninklijk besluit van 4 februari 1997 en zijn bekrachtigingswet van 26 juni 1997, die zich de inhoud ervan toe-eigent, onregelmatig zijn om reden dat het voormeld koninklijk besluit zich zonder zichtbare, uitgesproken of toelaatbare verantwoording ertoe beperkt voor 1997 aan de farmaceutische bedrijven die met vergoedbare geneesmiddelen in 1996 een omzet op de Belgische markt hebben verwezenlijkt, een ' heffing ' op te leggen, gelijk aan 1 pct. van die omzet, terwijl het zich ervan onthoudt voor hetzelfde jaar enige bijdrage te eisen, enerzijds, van de apothekers met een voor het publiek toegankelijke officina alsook van de geneesheren die een vergunning hebben om een geneesmiddelendepot te houden en, anderzijds, van de erkende groothandelverdelers van geneesmiddelen, ofschoon die drie categorieën van personen uitdrukkelijk zijn beoogd in artikel 10, 4°, van de voormelde wet van 26 juli 1996, waarbij aldus aan de farmaceutische bedrijven een discriminerende verplichting wordt opgelegd, hetgeen impliceert dat het koninklijk besluit van 4 februari 1997 niet kan worden beschouwd als zijnde genomen krachtens de wet van 26 juli 1996, omdat de machtiging die zij bevat, moet worden verondersteld in overeenstemming te zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, zodat de bekrachtigingswet van 26 juni 1997 niet zou kunnen worden beschouwd als zijnde één van de wetten bedoeld in artikel 51, § 1, van de wet van 26 juli 1996, hetgeen ertoe leidt dat moet worden gesteld dat het doel van de bekrachtigingswet van 26 juni 1997 erin bestaat met terugwerkende kracht de overigens bij de wet van 26 juli 1996 niet toegestane ongrondwettigheid van het koninklijk besluit van 4 februari 1997 te dekken op een ogenblik waarop overigens dat koninklijk besluit het voorwerp uitmaakte van een rechtsgeschil dat door de huidige verzoekster voor de afdeling administratie van de Raad van State was gebracht ».
« indem der angefochtene königliche Erlass vom 4. Februar 1997 und sein Bestätigungsgesetz vom 26. Juni 1997, das sich dessen Inhalt anmasst, rechtswidrig sind, da der vorgenannte königliche Erlass sich ohne ersichtliche, erklärte oder zulässige Begründung darauf beschränkt, für 1997 den pharmazeutischen Unternehmen, die mit erstattungsfähigen Arzneimitteln 1996 einen Umsatz auf dem belgischen Markt getätigt haben, eine ' Abgabe ' in Höhe von einem Prozent von diesem Umsatz aufzuerlegen, während er für dasselbe Jahr keinerlei Beitrag verlangt von einerseits den Apothekern, die eine für die Öffentlichkeit zugängliche Apotheke betreiben, sowie den Ärzten, die ermächtigt sind, ein Arztneimitteldepot zu führen, und andererseits den zugelassenen Grosshandelsverteilern von Arzneimitteln, obwohl diese drei Kategorien ausdrücklich in Artikel 10 Nr. 4 des vorgenannten Gesetzes vom 26. Juli 1996 ins Auge gefasst werden, wodurch somit den pharmazeutischen Unternehmen eine diskriminierende Verpflichtung auferlegt wird, was bedeutet, dass der königliche Erlass vom 4. Februar 1997 nicht als kraft des Gesetzes vom 26. Juli 1996 ergangen betrachtet werden kann, weil die darin enthaltene Ermächtigung als den Artikeln 10 und 11 der Verfassung entsprechend zu gelten hat, so dass das Ermächtigungsgesetz vom 26. Juni 1997 nicht als eines der Gesetze im Sinne von Artikel 51 § 1 des Gesetzes vom 26. Juli 1996 betrachtet werden könnte, was dazu führt, dass festzuhalten ist, dass das Ziel des Bestätigungsgesetzes vom 26. Juni 1997 darin besteht, die übrigens durch das Gesetz vom 26. Juli 1996 nicht erlaubte Verfassungswidrigkeit des königlichen Erlasses vom 4. Februar 1997 rückwirkend zu decken, und zwar zu einem Zeitpunkt, wo übrigens dieser königliche Erlass Gegenstand eines durch die gegenwärtige Klägerin vor der Verwaltungsabteilung des Staatsrats anhängig gemachten Streitfalls war ».

Artikel 31 van het aangevochten koninklijk besluit van 20 december 1996 bepaalt dat artikel 222 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 wordt vervangen door de volgende bepaling :
Artikel 31 des angefochtenen königlichen Erlasses vom 20. Dezember 1996 bestimmt, dass Artikel 222 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 durch folgende Bestimmung ersetzt wird:

De aangevochten bepalingen zijn vervangen bij die welke zijn vermeld in de artikelen 1 en 2 van het koninklijk besluit van 20 september 2000 « tot wijziging van het koninklijk besluit nr. 20 van 20 juli 1970 tot vaststelling van de tarieven van de belasting over de toegevoegde waarde en tot indeling van de goederen en de diensten bij die tarieven en tot opheffing van het ministerieel besluit nr. 21 van 5 mei 1999 tot regeling van de toepassingsmodaliteiten van de rubrieken XXIIIbis en XXXV van tabel A van de bijlage bij het koninklijk besluit nr. 20 van 20 juli 1970 tot vaststelling van de tarieven van de belasting over de toegevoegde waarde en tot indeling van de goederen en de diensten bij die tarieven, alsmede het ministerieel besluit van 25 augustus 1999, tot wijziging van het ministerieel besluit nr. 21 van 5 mei 1999 tot regeling van de toepassingsmodaliteiten van de rubrieken XXIIIbis en XXXV van tabel A van de bijlage bij het koninklijk besluit nr. 20 van 20 juli 1970 tot vaststelling van de tarieven van de belasting over de toegevoegde waarde en tot indeling van de goederen en de diensten bij die tarieven » (Belgisch Staatsblad, 28 september 2000, tweede editie).
Die angefochtenen Bestimmungen wurden ersetzt durch diejenigen, die enthalten sind in den Artikeln 1 und 2 des königlichen Erlasses vom 20. September 2000 « zur Abänderung des königlichen Erlasses Nr. 20 vom 20. Juli 1970 zur Festlegung der Mehrwertsteuersätze und zur Einteilung der Waren und Dienstleistungen nach diesen Sätzen und zur Aufhebung des ministeriellen Erlasses Nr. 21 vom 5. Mai 1999 zur Regelung der Anwendungsmodalitäten der Rubriken XXIIIbis und XXXV von Tabelle A des Anhangs zum königlichen Erlass Nr. 20 vom 20. Juli 1970 zur Festlegung der Mehrwertsteuersätze und zur Einteilung der Waren und Dienstleistungen nach diesen Sätzen, sowie des ministeriellen Erlasses vom 25. August 1999 zur Abänderung des ministeriellen Erlasses Nr. 21 vom 5. Mai 1999 zur Regelung der Anwendungsmodalitäten der Rubriken XXIIIbis und XXXV von Tabelle A des Anhangs zum königlichen Erlass Nr. 20 vom 20. Juli 1970 zur Festlegung der Mehrwertsteuersätze und zur Einteilung der Waren und Dienstleistungen nach diesen Sätzen » (Belgisches Staatsblatt, 28. September 2000, zweite Ausgabe).

« Doordat de artikelen 133, 136 en 138 van de wet van 22 februari 1998 houdende sociale bepalingen overgaan, zonder dat er uitzonderlijke omstandigheden zijn en met kennis van zaken, op een ogenblik waarop het koninklijk besluit van 22 december 1995, waarbij voor het jaar 1995 de heffing op de omzet van sommige farmaceutische producten nader wordt geregeld, voor de afdeling administratie van de Raad van State ter vernietiging wordt aangevochten, tot een wettelijke geldigverklaring door indeplaatsstelling met terugwerkende kracht van dat koninklijk besluit, gepaard met de beslissing om dat koninklijk besluit in te trekken,
« Indem die Artikel 133, 136 und 138 des Gesetzes vom 22. Februar 1998 zur Festlegung sozialer Bestimmungen, ohne dass aussergewöhnliche Umstände vorliegen und in Kenntnis der Sachlage zu einem Zeitpunkt, wo eine Nichtigkeitsklage gegen den königlichen Erlass vom 22. Dezember 1995, der für das Jahr 1995 die Modalitäten der Abgabe auf den Umsatz gewisser Arzneimittel festlegt, bei der Verwaltungsabteilung des Staatsrates anhängig ist, eine rückwirkende gesetzgeberische Wirksamerklärung durch Substitution des genannten königlichen Erlasses vornehmen, begleitet von der Entscheidung, den genannten königlichen Erlass ausser Kraft zu setzen,