Traduction de «aangevoerd arrest » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

arrest van het Hof (EU) [ arrest HvJ EG | arrest van het Hof EG | arrest van het Hof van Justitie (EU) | arrest van het Hof van Justitie EG ]
Urteil des Gerichtshofs (EU) [ Urteil des Europäischen Gerichtshofs | Urteil des Gerichtshofs EG | Urteil EuGH ]

arrest | arrest van het Hof | arrest van het Hof van Justitie | het arrest van het Hof van Justitie
Urteil | Urteil des Gerichtshofs | Urteil des Gerichtshofs der Europäischen Union

aangevoerd
eingehend

bij wijze van prejudiciële beslissing gewezen arrest | prejudicieel arrest
Vorabentscheidung | Vorabentscheidungsurteil

arrest dat niet vatbaar is voor verzet | arrest waartegen geen verzet openstaat
Urteil,gegen das weiterer Einspruch nicht zulässig ist

vonnis [ arrest | rechterlijke uitspraak | uitspraak van het Hof ]
Urteil [ Gerichtsurteil | richterliche Verfügung | Urteilsspruch ]

tenuitvoerlegging van het vonnis [ gezag van het gewijsde | tenuitvoerlegging van een arrest | werking van het vonnis | wijze van tenuitvoerlegging ]
Urteilsvollstreckung [ Urteilswirkung | Vollstreckungsweg ]

arrest van inbeschuldigingstelling
Entscheid über die Versetzung in den Anklagezustand

huis van arrest
Untersuchungshaftanstalt

arrest van herroeping
Widerrufsentscheid

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Hieruit volgt dat de bevoegde instanties van het BHIM hun beslissingen kunnen baseren op feiten die door de aanvrager niet zijn aangevoerd [arrest van 23 januari 2014, Novartis/BHIM (CARE TO CARE), T‑68/13, EU:T:2014:29, punt 22; zie ook in die zin arrest van 22 juni 2006, Storck/BHIM, C‑25/05 P, Jurispr., EU:C:2006:422, punten 50, 51 en 54].
Folglich können sich die zuständigen Stellen des HABM veranlasst sehen, ihre Entscheidungen auf Tatsachen zu stützen, die vom Anmelder nicht angeführt worden sind (Urteil vom 23. Januar 2014, Novartis/HABM [CARE TO CARE], T‑68/13, EU:T:2014:29, Rn. 22, vgl. ebenfalls in diesem Sinne Urteil vom 22. Juni 2006, Storck/HABM, C‑25/05 P, Slg, EU:C:2006:422, Rn. 50, 51 und 54).

Om soortgelijke redenen als die welke in het voormelde arrest nr. 18/2016 met betrekking tot artikel 318, § 2, van het Burgerlijk Wetboek zijn vermeld, is artikel 330, § 1, vierde lid, van hetzelfde Wetboek, niet bestaanbaar met de aangevoerde referentienormen.
Aus ähnlichen Gründen wie denjenigen, wie sie im vorerwähnten Entscheid Nr. 18/2016 in Bezug auf Artikel 318 § 2 des Zivilgesetzbuches angegeben sind, ist Artikel 330 § 1 Absatz 4 desselben Gesetzbuches nicht mit den angeführten Referenznormen vereinbar.

Met betrekking tot het door de Italiaanse autoriteiten aangevoerde arrest SIC-RTP (130) merkt de Commissie op dat het Hof in dit arrest de beoordeling van de Commissie heeft bevestigd, namelijk dat een aantal betwiste besluiten van de voorheen door de staat gecontroleerde onderneming Portugal Telecom (waarbij de laattijdige betaling van de bijdragen voor het gebruik van het televisieomroepnet door de publieke omroep RTP werd geaccepteerd) niet toerekenbaar waren aan de staat.
In Bezug auf das von den italienischen Behörden angeführte Urteil SIC-RTP (130) stellt die Kommission fest, dass das Urteil des GEI die Beurteilung der Kommission bestätigte, dass bestimmte angefochtene Entscheidungen des sich ehemals im Staatseigentum befindenden Unternehmens Portugal Telecom (insbesondere das Akzeptieren des Verzugs des öffentlichen Rundfunkveranstalters RTP bei den Gebührenzahlungen) nicht dem Staat zurechenbar waren.

Het door de partij aangevoerde arrest betrof overigens een nieuw onderzoek van bestaande antidumpingmaatregelen, dat resulteerde in de uitbreiding van die maatregelen tot andere producten dan het betrokken product, wat in het huidige onderzoek niet het geval is.
Außerdem betraf das vom Wirtschaftsbeteiligten genannte Urteil eine Überprüfung von geltenden Antidumpingmaßnahmen, die zu deren Ausweitung auf andere Waren als der betroffenen Ware führte, was in dieser Untersuchung nicht der Fall ist.

Volgens vaste rechtspraak wijst het Hof grieven tegen ten overvloede aangevoerde overwegingen van een arrest van het Gerecht zonder meer af, omdat zij niet tot vernietiging van dit arrest kunnen leiden en derhalve niet ter zake dienend zijn (zie onder meer arresten van 2 september 2010, Commissie/Deutsche Post, C‑399/08 P, nog niet gepubliceerd in de Jurisprudentie, punt 75, en 29 maart 2011, Anheuser-Busch/Budějovický Budvar, C‑96/09 P, nog niet gepubliceerd in de Jurisprudentie, punt 211 en aldaar aangehaalde rechtspraak).
Der Gerichtshof weist in ständiger Rechtsprechung Rügen, die gegen nichttragende Gründe eines Urteils des Gerichts gerichtet sind, ohne Weiteres zurück, da sie nicht zur Aufhebung dieses Urteils führen können und daher ins Leere gehen (vgl. u. a. Urteile vom 2. September 2010, Kommission/Deutsche Post, C‑399/08 P, Slg. 2010, I‑0000, Randnr. 75, und vom 29. März 2011, Anheuser-Busch/Budějovický Budvar, C‑96/09 P, Slg. 2011, I‑0000, Randnr. 211 und die dort angeführte Rechtsprechung).

Dienaangaande moet worden geconstateerd dat, na in punt 47 van het bestreden arrest te hebben geoordeeld dat het litigieuze besluit moest worden nietig verklaard omdat de rechten van verdediging van de PMOI waren geschonden, het Gerecht in punt 48 van dat arrest heeft geoordeeld dat hoewel in die omstandigheden geen uitspraak over de andere middelen van het beroep hoefde te worden gedaan, het wegens het belang van het fundamentele recht op een effectieve rechterlijke bescherming het tweede en het derde aangevoerde middel niettemin zou onderzoeken.
Hierzu ist festzustellen, dass das Gericht, nachdem es in Randnr. 47 des angefochtenen Urteils befunden hat, dass die streitige Entscheidung wegen einer Verletzung der Verteidigungsrechte der PMOI für nichtig zu erklären sei, in Randnr. 48 dieses Urteils eine Entscheidung über die anderen Klagegründe zwar unter diesen Umständen nicht für erforderlich gehalten hat, aber dennoch erklärt hat, den zweiten und den dritten Klagegrund wegen ihrer Bedeutung für das Grundrecht auf effektiven gerichtlichen Rechtsschutz zu prüfen.

Die procedure zou immers ten dele aan betekenis verliezen, indien de rekwirant op die manier zijn hogere voorziening niet kon baseren op middelen en argumenten die reeds zijn aangevoerd voor het Gerecht (zie met name arrest van 6 maart 2003, Interporc/Commissie, C‑41/00 P, Jurispr. blz. I‑2125, punt 17, en arrest Le Pen/Parlement, reeds aangehaald, punt 40).
Könnte nämlich ein Rechtsmittelführer sein Rechtsmittel nicht in dieser Weise auf bereits vor dem Gericht geltend gemachte Klagegründe und Argumente stützen, so würde dies dem Rechtsmittelverfahren einen Teil seiner Bedeutung nehmen (vgl. u. a. Urteil vom 6. März 2003 in der Rechtssache C‑41/00 P, Interporc/Kommission, Slg. 2003, I‑2125, Randnr. 17, und Urteil Le Pen/Parlament, Randnr. 40).

De beoordeling van deze feiten en bewijselementen levert dus, behoudens het geval van een onjuiste opvatting daarvan – hetgeen in casu niet wordt aangevoerd –, geen rechtsvraag op die als zodanig in hogere voorziening vatbaar is voor toetsing door het Hof (zie arrest van 19 september 2002, DKV/BHIM, C‑104/00 P, Jurispr. blz. I‑7561, punt 22, en arrest van Mag Instrument/BHIM, reeds aangehaald, punt 39).
Somit ist die Würdigung der Tatsachen und Beweismittel, vorbehaltlich ihrer Verfälschung – die im vorliegenden Fall nicht behauptet wird –, keine Rechtsfrage, die als solche der Kontrolle des Gerichtshofes im Rahmen eines Rechtsmittels unterliegen würde (vgl. Urteile vom 19. September 2002 in der Rechtssache C‑104/00 P, DKV/HABM, Slg. 2002, I‑7561, Randnr. 22, und Mag Instrument/HABM, Randnr. 39).

De tussenkomende partij, die het, door de Ministerraad aangevoerde arrest nr. 59/94 onderzoekt, is van mening dat daaruit geenszins kan worden afgeleid dat het aangeklaagde verschil in behandeling in deze zaak verantwoord zou zijn.
Die intervenierende Partei untersucht das vom Ministerrat angeführte Urteil Nr. 59/94 und vertritt die Auffassung, es könne daraus keineswegs abgeleitet werden, dass der hier gerügte Behandlungsunterschied gerechtfertigt sei.

Artikel 23 van de Grondwet kan wel degelijk worden aangevoerd (arrest nr. 34/96) voor een wet die dateert van 1997.
Artikel 23 könne sehr wohl geltend gemacht werden (Urteil Nr. 34/96) für ein aus dem Jahre 1997 stammendes Gesetz.