Vertaling van "afzonderlijke aanslag waarin " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

afzonderlijke aanslag
getrennte Steuer

afzonderlijke aanslag
getrennte Veranlagung

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Alleen de advocaten van de eerste categorie zouden aanspraak kunnen maken op de toepassing van de afzonderlijke aanslag waarin de in het geding zijnde bepaling voorziet.
Nur die Rechtsanwälte der ersten Kategorie könnten die Anwendung der in der fraglichen Bestimmung vorgesehenen getrennten Veranlagung beanspruchen.

Alleen die laatsten zouden aanspraak kunnen maken op de toepassing van de afzonderlijke aanslag waarin de in het geding zijnde bepaling voorziet.
Nur die Letztgenannten könnten die Anwendung der in der fraglichen Bestimmung vorgesehenen getrennten Veranlagung beanspruchen.

Artikel 219, zevende lid, van het WIB 1992, zoals gewijzigd bij artikel 30 van de programmawet van 19 december 2014, kan evenwel anders worden geïnterpreteerd, namelijk in die zin dat die bepaling zich niet ertegen verzet dat de verwijzende rechter bij wie een beroep wordt ingesteld tegen een afzonderlijke aanslag, de uitzondering waarin die bepaling voorziet kan beperken tot de gevallen waarin een ondubbelzinnige identificatie van de verkrijger binnen de termijn van twee jaar en zes maanden de belastingadministratie in staat stelt om over te gaan tot de belasting van die laatste.
Artikel 219 Absatz 7 des EStGB 1992 in der durch Artikel 30 des Programmgesetzes vom 19. Dezember 2014 abgeänderten Fassung kann jedoch auch anders ausgelegt werden, nämlich in dem Sinn, dass diese Bestimmung nicht dagegen spricht, dass der vorlegende Richter, der mit einer Beschwerde gegen eine getrennte Steuer befasst wurde, die in dieser Bestimmung vorgesehene Ausnahme auf die Fälle begrenzen kann, in denen die eindeutige Identifizierung des Empfängers innerhalb der Frist von zwei Jahren und sechs Monaten es der Steuerverwaltung ermöglicht, dessen Besteuerung vorzunehmen.

- Geïnterpreteerd in die zin dat het de toepassing van een afzonderlijke aanslag verhindert in alle gevallen waarin de verkrijger op ondubbelzinnige wijze werd geïdentificeerd binnen de termijn van twee jaar en zes maanden, zelfs wanneer de belastingadministratie niet heeft kunnen overgaan tot de belasting van de verkrijger binnen de voorgeschreven termijn, schendt artikel 219 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet.
- Dahin ausgelegt, dass er die Anwendung einer getrennten Steuer in allen Fällen verhindert, in denen der Empfänger innerhalb der Frist von zwei Jahren und sechs Monaten eindeutig identifiziert worden ist, und zwar auch dann, wenn die Steuerverwaltung die Besteuerung des Empfängers nicht innerhalb der vorgeschriebenen Frist hat vornehmen können, verstößt Artikel 219 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 gegen die Artikel 10, 11 und 172 der Verfassung.

Derhalve kan worden aangenomen dat de verwijzende rechter van oordeel is dat de afzonderlijke aanslag waarin artikel 219 van het WIB 1992 voorziet, minstens ten dele, een repressief karakter vertoont en een sanctie van strafrechtelijke aard is in de zin van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens.
Daher kann angenommen werden, dass der vorlegende Richter der Auffassung ist, dass die in Artikel 219 des EStGB 1992 vorgesehene getrennte Veranlagung mindestens teilweise eine repressive Beschaffenheit aufweise und eine Sanktion strafrechtlicher Art im Sinne von Artikel 6 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention sei.

- de rechtszekerheid in het gedrang brengen voor belastingplichtigen, die er van uit konden gaan dat afzonderlijke subsidiaire aanslagen op basis van het arrest van het Grondwettelijk Hof van 20.10.2009 niet meer mogelijk [ waren ] , althans voor zover van die mogelijkheid geen gebruik werd gemaakt ' tijdens ' het geding waarin de rechter de oorspronkelijke aanslag nietig verklaart zonder dat er in casu door de wetgever uitzonderlijke omstandigheden ter verantwoording van het retroactief karakter van de wet kunnen ingeroepen worden;
- die Rechtssicherheit für die Steuerpflichtigen beeinträchtigen, die davon ausgehen konnten, dass die Festlegung getrennter Ersatzsteuern infolge des Entscheids des Verfassungsgerichtshofes vom 20. Oktober 2009 nicht mehr möglich war, wenigstens insofern diese Möglichkeit nicht benutzt wurde ' während ' des Verfahrens, in dem der Richter die ursprüngliche Veranlagung für ungültig erklärt, ohne dass der Gesetzgeber im vorliegenden Fall außergewöhnliche Umstände zur Rechtfertigung der Rückwirkung des Gesetzes anführen kann,