Vertaling van "eigen strafrechtelijke " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

strafrechtelijke aansprakelijkheid [ strafrechtelijke meerderjarigheid | strafrechtelijke minderjarigheid ]
strafrechtliche Verantwortlichkeit [ Strafmündigkeit | Strafunmündigkeit ]

strafrechtelijke sancties met internering | strafrechtelijke sancties met opname | strafrechtelijke sancties met opsluiting
Haftstrafen

tegen ... een strafrechtelijke vervolging instellen | tegen de ambtenaar wordt een strafrechtelijke vervolging ingesteld
ein Strafverfahren gegen den Beamten einleiten | gegen den Beamten ist ein Strafverfahren eingeleitet worden

objectieve strafrechtelijke aansprakelijkheid | strafrechtelijke risicoaansprakelijkheid
objektive strafrechtliche Verantwortlichkeit

strafrechtelijke aansprakelijkheid van minderjarigen
strafrechtliche Verantwortlichkeit von Minderjährigen

strafrechtelijke procedure
Strafrechtsklage

eigen vaardigheden evalueren om community art te leiden | eigen vaardigheden evalueren om gemeenschapskunst te leiden | eigen vaardigheden beoordelen om community art te leiden | eigen vaardigheden beoordelen om gemeenschapskunst te leiden
die eigenen Kompetenzen bei der Leitung von Community Art Projekten beurteilen

eigen vaardigheden voor kunstzinnige begeleiding beoordelen | eigen vaardigheden voor kunstzinnige begeleiding evalueren | eigen vaardigheden voor artistieke coaching beoordelen | eigen vaardigheden voor artistieke coaching evalueren
die eigene Kompetenz im künstlerischen Coaching beurteilen

eigen artistieke aspiraties met betrekking tot artistieke trends beschrijven | eigen artistieke ambities met betrekking tot artistieke trends beschrijven | eigen artistieke doelen met betrekking tot artistieke trends beschrijven
Ihre künstlerischen Ambitionen hinsichtlich neuer Kunsttrends beschreiben

vervolging voor een strafrechtelijk rechtscollege
Strafvervolgung vor einer Gerichtsbarkeit

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De reden van de uitbreiding van de strafrechtelijke aansprakelijkheid tot de voormelde entiteiten bestaat er juist in een discriminatie te vermijden. Het gaat met name niet op dat misdrijven op een andere wijze zouden aanleiding geven tot vervolging, wanneer zij gepleegd worden door eenzelfde economische entiteit, naar gelang deze entiteit formeel de vorm van de rechtspersoonlijkheid heeft aangenomen of niet. Zonder deze assimilatie zouden rechtspersonen die een identieke economische entiteit uitmaken als entiteiten zonder rechtspersoonlijkheid vervolgd kunnen worden voor dezelfde misdrijven op basis van hun eigen strafrechtelijke aansprakelijkheid, terwijl bij die andere entiteiten de individuele, strafrechtelijke aansprakelijkheid van natuurlijke personen moet worden aangetoond. Deze assimilatie is derhalve gefundeerd op dezelfde hiervoor reeds aangegeven basisfilosofie. Onderhavig voorstel beperkt deze assimilatie evenwel tot entiteiten met in essentie economische activiteiten, omdat deze problematiek minder pertinent is voor andere groeperingen in de samenleving » (Parl. St., Senaat, 1998-1999, nr. 1-1217/1, p. 3).
Der Grund für die Erweiterung der strafrechtlichen Verantwortlichkeit auf die vorerwähnten Einheiten besteht gerade darin, eine Diskriminierung zu vermeiden. Es ist nämlich nicht annehmbar, dass Straftaten anders zur Verfolgung Anlass geben würden, wenn sie durch die gleiche Wirtschaftseinheit begangen werden, je nachdem, ob diese Einheit formell die Form der juristischen Persönlichkeit angenommen hat oder nicht. Ohne diese Assimilierung würden juristische Personen, die eine identische Wirtschaftseinheit darstellen, als Einheiten ohne juristische Persönlichkeit verfolgt werden können für die gleichen Straftaten auf der Grundlage ihrer eigenen strafrechtlichen Verantwortlichkeit, während bei diesen anderen Einheiten die individuelle, strafrechtliche Verantwortlichkeit von natürlichen Personen nachgewiesen werden muss. Diese Assimilierung beruht daher auf der gleichen, bereits vorstehend angeführten Basisphilosophie. In diesem Vorschlag wird diese Assimilierung jedoch auf Einheiten mit im Wesentlichen wirtschaftlichen Tätigkeiten begrenzt, weil diese Problematik weniger relevant ist für andere Gruppierungen in der Gesellschaft » (Parl. Dok., Senat, 1998-1999, Nr. 1-1217/1, S. 3).

In het licht van de nagestreefde rechtszekerheid en gelijke behandeling van de vreemdelingen die een nationaliteitsverklaring afleggen, is het evenmin zonder redelijke verantwoording dat de rechter die de gegrondheid van een negatief advies van de procureur des Konings moet beoordelen, op grond van het in het geding zijnde artikel 1, § 2, eerste lid, 4°, d), zoals het door de verwijzende rechter in de tweede prejudiciële vraag wordt geïnterpreteerd, niet de vrijheid wordt gelaten om te oordelen of de feiten die aan de strafrechtelijke veroordeling ten grondslag liggen als « gewichtige feiten eigen aan de persoon » moeten worden aangemerkt.
Im Lichte der angestrebten Rechtssicherheit und Gleichbehandlung der Ausländer, die eine Staatsangehörigkeitserklärung abgeben, entbehrt es genauso wenig einer vernünftigen Rechtfertigung, dass dem Richter, der die Begründetheit einer negativen Stellungnahme des Prokurators des Königs zu beurteilen hat, aufgrund des fraglichen Artikels 1 § 2 Absatz 1 Nr. 4 Buchstabe d), so wie dieser vom vorlegenden Richter in der zweiten Vorabentscheidungsfrage ausgelegt wird, nicht die Freiheit gelassen wird, zu beurteilen, ob die der strafrechtlichen Verurteilung zugrunde liegenden Fakten als « schwerwiegende persönliche Fakten » anzusehen sind.

2) Schendt artikel 1, 4°, in samenhang gelezen met de artikelen 1, 8°, 1, 9°, en 15, § 3, van het Wetboek van de Belgische nationaliteit de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, wanneer die bepalingen in die zin worden geïnterpreteerd dat bij een veroordeling op grond van een inbreuk op de sociale wetgeving aan de rechter geen beoordelingsvrijheid wordt gelaten om te oordelen of de feiten die aan de strafrechtelijke veroordeling ten grondslag liggen, al dan niet dienen te worden aangemerkt als gewichtige feiten eigen aan de persoon ?
2) Verstößt Artikel 1, 4° in Verbindung mit Artikel 1, 8°, 1, 9° und 15 § 3 des Gesetzbuches über die Belgische Staatsangehörigkeit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, wenn diese Bestimmungen dergestalt interpretiert werden, dass bei einer Verurteilung aufgrund eines Verstoßes gegen die Sozialgesetzgebung dem beurteilenden Richter kein Ermessenspielraum gelassen wird, ob der der strafrechtlichen Verurteilung zugrunde liegende Sachverhalt als schwerwiegender persönlicher Fakt zu werten ist oder nicht?

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of het verschil in behandeling van vreemdelingen, naar gelang van de aard van de inbreuk waarvoor zij zijn veroordeeld, verenigbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet (eerste prejudiciële vraag), en of die grondwetsartikelen worden geschonden wanneer de in het geding zijnde bepalingen in die zin worden geïnterpreteerd dat bij een veroordeling op grond van een inbreuk op de sociale wetgeving aan de rechter geen beoordelingsvrijheid wordt gelaten om te oordelen of de feiten die aan de strafrechtelijke veroordeling ten grondslag liggen, dienen te worden aangemerkt als gewichtige feiten eigen aan de persoon (tweede prejudiciële vraag).
Der vorlegende Richter möchte vom Gerichtshof vernehmen, ob der Behandlungsunterschied zwischen Ausländern je nach der Art des Verstoßes, der der Verurteilung zugrunde liege, mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei (erste Vorabentscheidungsfrage), und ob gegen diese Verfassungsartikel verstoßen werde, wenn die fraglichen Bestimmungen dergestalt interpretiert würden, dass bei einer Verurteilung aufgrund eines Verstoßes gegen die Sozialgesetzgebung dem Richter kein Ermessensspielraum gelassen werde, ob der der strafrechtlichen Verurteilung zugrunde liegende Sachverhalt als schwerwiegender persönlicher Fakt zu werten sei oder nicht (zweite Vorabentscheidungsfrage).

Enkel bij het onderzoek van een specifieke strafbepaling is het mogelijk om, rekening houdend met de elementen eigen aan de misdrijven die zij wil bestraffen, te bepalen of de door de wetgever gehanteerde algemene bewoordingen zo vaag zijn dat ze het strafrechtelijk wettigheidsbeginsel zouden schenden.
Erst durch die Prüfung einer spezifischen Strafbestimmung ist es möglich, unter Berücksichtigung der jeweiligen Elemente der dadurch zu ahndenden Straftaten festzustellen, ob die durch den Gesetzgeber verwendeten allgemeinen Formulierungen derart ungenau sind, dass sie das Legalitätsprinzip in Strafsachen missachten würden.

Artikel 5 van het Strafwetboek, hersteld bij de wet van 4 mei 1999, heeft een eigen strafrechtelijke verantwoordelijkheid van de rechtspersoon ingevoerd, onderscheiden en autonoom ten opzichte van die van de natuurlijke personen die voor de rechtspersoon hebben gehandeld of dit hebben nagelaten.
Der durch das Gesetz vom 4. Mai 1999 wieder aufgenommene Artikel 5 des Strafgesetzbuches hat eine eigene strafrechtliche Verantwortlichkeit der juristischen Person eingeführt, die sich unterscheidet und autonom ist im Verhältnis zu derjenigen der natürlichen Personen, die für die juristische Person gehandelt oder dies unterlassen haben.

Bij het arrest nr. 104/2003 van 22 juli 2003 heeft het Hof geoordeeld dat « het niet objectief en redelijk verantwoord [is] dat, voor misdrijven gepleegd na 2 juli 1999, de personen genoemd in artikel 67ter van de wet betreffende de politie over het wegverkeer, persoonlijk aansprakelijk blijven voor misdrijven toegerekend aan de rechtspersoon, terwijl artikel 5 van het Strafwetboek op algemene wijze in een eigen strafrechtelijke verantwoordelijkheid van de rechtspersoon voorziet » (B.7), maar heeft het vastgesteld dat in de interpretatie volgens welke die bepaling impliciet werd gewijzigd bij artikel 5 van het Strafwetboek, ze geen onverantwoord verschil in behandeling in het leven riep.
In seinem Urteil Nr. 104/2003 vom 22. Juli 2003 hat der Hof erkannt, dass es « nicht objektiv und vernünftig gerechtfertigt [ist], dass für die nach dem 2. Juli 1999 begangenen Straftaten die in Artikel 67ter des Gesetzes über die Strassenverkehrspolizei genannten Personen persönlich haftbar bleiben für Straftaten, die einer juristischen Person angelastet werden, während Artikel 5 des Strafgesetzbuches auf allgemeine Weise eine eigene strafrechtliche Haftung der juristischen Person vorsieht » (B.7), hat aber festgestellt, dass diese Bestimmung, dahingehend ausgelegt, dass sie implizit durch Artikel 5 des Strafgesetzbuches abgeändert wurde, keinen ungerechtfertigten Behandlungsunterschied herbeiführt.

Artikel 5 van het Strafwetboek, ingevoegd bij de wet van 4 mei 1999, heeft een eigen strafrechtelijke verantwoordelijkheid voor rechtspersonen ingevoerd, onderscheiden en autonoom ten opzichte van die van de natuurlijke personen die voor de rechtspersoon hebben gehandeld of dit hebben nagelaten.
Artikel 5 des Strafgesetzbuches, eingefügt durch das Gesetz vom 4. Mai 1999, hat eine eigene strafrechtliche Verantwortlichkeit der juristischen Personen eingeführt, die eigenständig ist und sich von derjenigen der natürlichen Personen unterscheidet, die für die juristische Person gehandelt oder dies unterlassen haben.

Het heeft nogmaals het principe bevestigd dat de EG geen eigen strafrechtelijke bevoegdheid heeft. Het Hof heeft aan het EG-Verdrag dus heel bewust slechts voor bepaalde gevallen een aanvullende strafrechtelijke wetgevingsbevoegdheid ontleend. Desondanks lijkt het erop dat de Commissie aan het arrest van het Europees Hof van Justitie een algemene strafrechtelijke bevoegdheid voor de EG wil ontlenen. Na de Raad wil nu ook de Commissie eigen bevoegdheden ontlenen aan de Europese Verdragen, terwijl de lidstaten die niet aan hen hebben overgedragen.
Nach dem Rat ist es nun auch die Kommission, die den europäischen Verträgen eigene Kompetenzen entnehmen will, die ihnen die Mitgliedstaaten so nicht übertragen haben.

Deze heeft de keuze uit drie manieren om uitvoering te geven aan ontzeggingsbeslissingen: hij kan de ontzeggingsbeslissing rechtstreeks ten uitvoer leggen, hij kan deze onrechtstreeks ten uitvoer leggen door middel van een strafrechtelijke of bestuursrechtelijke beslissing, of hij kan deze omzetten in een eigen strafrechtelijke of bestuursrechtelijke beslissing waardoor de beslissing van de staat van de overtreding wordt vervangen door een nieuwe beslissing van de staat van verblijf (zie artikel 4, lid 1, van het verdrag).
Dieser verfügt über drei Möglichkeiten, um Entscheidungen über den Entzug der Fahrerlaubnis zu vollstrecken: Er kann die Entscheidung über den Entzug der Fahrerlaubnis unmittelbar vollstrecken, diese mittels einer Entscheidung einer Justiz- oder Verwaltungsbehörde vollstrecken oder sie in eine Entscheidung seiner Justiz- oder Verwaltungsbehörde umwandeln und dadurch die Entscheidung des Staates der Zuwiderhandlung durch eine neue Entscheidung des Wohnsitzstaates ersetzen (siehe Artikel 4 Absatz 1 des Übereinkommens).