Vertaling van "ervan vrij rekening " (Nederlands → Duits) :

De procedure van aanslag van ambtswege heeft tot gevolg de bewijslast om te keren wat het belastbaar inkomen betreft; zij stelt de administratie evenwel niet ervan vrij rekening te houden met de bewijskrachtige gegevens die het mogelijk maken het inkomen van de belastingplichtige te bepalen.
Das Verfahren der Veranlagung von Amts wegen hat zur Folge, die Beweislast in Bezug auf das besteuerbare Einkommen umzukehren; sie befreit die Verwaltung jedoch nicht davon, beweiskräftige Elemente zu berücksichtigen, mit denen sich die Einkünfte des Steuerpflichtigen bestimmen lassen.

Zoals blijkt uit de tekst van de in het geding zijnde artikel 342, § 3, van het WIB 1992 en uit de parlementaire voorbereiding ervan heeft, wanneer een in België gevestigde onderneming of beoefenaar van een vrij beroep zijn belastingaangifte niet of niet binnen de voorgeschreven termijnen indient, de niet-aangifte die eruit voortvloeit tot gevolg dat aan de administratie de mogelijkheid wordt geboden die categorie van belastingplichtigen te belasten door rekening te houden met de door de Koning vastgestelde minimale forfaitaire grondslag.
Wie aus dem Wortlaut des fraglichen Artikels 342 § 3 des EStGB 1992 und den Vorarbeiten dazu hervorgeht, hat, wenn ein in Belgien niedergelassenes Unternehmen oder ein Inhaber eines freien Berufs seine Steuererklärung nicht oder nicht fristgerecht einreicht, die sich daraus ergebende Nichtabgabe der Erklärung zur Folge, dass der Verwaltung die Möglichkeit geboten wird, diese Kategorie von Steuerpflichtigen unter Berücksichtigung der vom König festgelegten pauschalen Mindestbemessensgrundlage zu besteuern.

Hoewel de techniciteit van die aangelegenheid en het grote aantal elementen waarmee rekening dient te worden gehouden bij de beslissing met betrekking tot een vergunningsaanvraag verantwoorden dat de ordonnantiegever een lijst heeft opgesteld van de elementen die door de overheid in aanmerking dienen te worden genomen, is het immers daarom nog niet noodzakelijk om, voor het uitreiken of het weigeren van een milieuvergunning, de steller van de handeling ervan vrij te stellen in die handeling de motieven aan te geven die de basis vormen van de beslissing die is genomen ingevolge het onderzoek van die elementen.
Zwar rechtfertigen die technische Beschaffenheit dieser Angelegenheit und die hohe Zahl der bei einer Entscheidung über einen Genehmigungsantrag zu berücksichtigenden Elemente es, dass der Ordonnanzgeber eine Liste der durch die Behörden zu berücksichtigenden Elemente festgelegt hat, doch es ist zur Erteilung oder Verweigerung einer Umweltgenehmigung nicht notwendig, den Urheber des Aktes davon zu befreien, darin die Gründe für die im Anschluss an die Prüfung dieser Elemente getroffene Entscheidung anzugeben.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
Der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte hat ebenfalls geurteilt: « 89. Angesichts des Vorstehenden schließt der Gerichtshof nicht aus, dass Maßnahmen, die durch den Gesetzgeber, durch Verwaltungsbehörden oder Gerichte nach der Verhängung einer endgültigen Strafe oder während der Vollstreckung dieser Strafe ergriffen werden, zu einer Neudefinition oder einer Änderung der Tragweite der ' Strafe ' führen können, die durch den Richter, der sie verhängt hat, auferlegt wurde. In einem solchen Fall ist der Gerichtshof der Auffassung, dass auf die betreffenden Maßnahmen das Verbot der Rückwirkung der Strafen, das in Artikel 7 Absatz 1 in fine der Konvention festgelegt ist, Anwendung finden muss. Andernfalls würde es den Staaten freistehen - beispielsweise durch die Abänderung des Gesetzes oder eine neue Auslegung der festgelegten Regeln -, Maßnahmen anzunehmen, mit denen rückwirkend und zum Nachteil des Verurteilten die Tragweite der auferlegten Strafe neu festgelegt würde, obwohl dieser sie zum Zeitpunkt der Begehung der Straftat oder der Verhängung der Strafe nicht vorhersehen konnte. Unter solchen Voraussetzungen würde Artikel 7 Absatz 1 für die Verurteilten, bei denen die Tragweite der Strafe a posteriori und zu ihrem Nachteil geändert würde, seine sachdienliche Wirkung entzogen. Der Gerichtshof präzisiert, dass solche Änderungen von denjenigen zu unterscheiden sind, die an den Strafvollstreckungsmodalitäten vorgenommen werden können, die nicht zum Anwendungsbereich von Artikel 7 Absatz 1 in fine gehören. 90. Um über die Frage zu entscheiden, ob eine während der Vollstreckung einer Strafe ergriffene Maßnahme nur deren Vollstreckungsmodalitäten betrifft oder hingegen deren Tragweite beeinflusst, muss der Gerichtshof von Fall zu Fall bestimmen, was die auferlegte ' Strafe ' tatsächlich im innerstaatlichen Recht während des betreffenden Zeitraums beinhaltete, oder, anders ausgedrückt, welches ihre eigentliche Beschaffenheit war. Hierbei muss er insbesondere das inne ...

De EU heeft rekening gehouden met de bijzondere kenmerken van de markt voor antieke wapens toen zij wetgeving ontwierp om de traceerbaarheid van wapens te waarborgen door de identificatie en registratie ervan in de lidstaten van de EU. Een fundamenteel element van de wetgeving stelt oude, maar goed werkende vuurwapens die in het bezit zijn van verzamelaars en musea uitdrukkelijk vrij van het keurmerkvereiste indien deze wapens reeds van een "historisch" keurmerk zijn voorzien.
Bei der Gestaltung der Vorschriften zur Gewährleistung der Rückverfolgbarkeit von Waffen anhand ihrer Identifizierung und Registrierung in den EU-Mitgliedstaaten hat die Union den Besonderheiten des Marktes für antike Waffen Rechnung getragen.Eine wichtige Bestimmung der Vorschrift nimmt ausdrücklich voll funktionsfähige Feuerwaffen im Besitz von Sammlern und Museen von der Kennzeichnungspflicht aus, wenn die betreffenden Feuerwaffen bereits mit „historischen“ Beschusszeichen versehen sind.