Helaas, mijnheer de rapporteur, u ziet de symptomen wel, maar u bent niet bereid
te erkennen dat de euro aan een erfelijke ziekte lijdt. Deze ziekte is verantwoordelijk voor de scepsis van de markten die de euro met 20% hebben gedevalueerd, voor de onverschilligheid van de topmensen uit het bedrijfsleven die de euro nog steeds niet hebben aanvaard, voor het wantrouwen van de burgers - volgens de laatste europeiling beschouwt 41% van de Europeanen de euro als een slechte zaak voor zichzelf - en, dit moet u toegeven, voor beginnende paniek bij de autoriteiten die toezicht houde
...[+++]n op de euro, en dit anderhalf jaar voordat de nationale munteenheden zoals gepland zullen verdwijnen.
Herr Berichterstatter, Sie erkennen zwar die Symptome, aber sie wollen nicht wahrhaben, daß der Euro unter einer Erbkrankheit leidet, die in der Tat die Skepsis der Märkte, die ihn um 20 % abgewertet haben, die Gleichgültigkeit der Wirtschaftsbeteiligten, die den Euro immer noch nicht angenommen haben, und das Mißtrauen der Bürger bewirkt: Bei der letzten Eurobarometer-Umfrage waren 41 % der Europäer bereits der Ansicht, der Euro habe für sie eher Nachteile. Außerdem müssen Sie zugeben, daß 18 Monate nach der geplanten Abschaffung der nationalen Währungen auch bei den Aufsichtsbehörden des Euro erste Anzeichen von Panik zu spüren sind.
