Traduction de «geding heeft » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

stuk dat het geding heeft ingeleid
verfahrenseinleitendes Schriftstück

kort geding | rechtspleging in kort geding
Eilverfahren

tekortkoming van een getuige of deskundige die feiten waarover hij heeft getuigd,verborgen heeft gehouden of onjuist heeft weergegeven
Verfehlung eines Zeugen oder Sachverständigen,der Tatsachen verschwiegen und(oder)falsch dargelegt hat

kort geding [ eis tot kort geding | spoedprocedure ]
einstweilige Verfügung [ einstweilige Anordnung | Schnellverfahren | vorläufige Entscheidung ]

verzoek in kort geding | verzoek tot verkrijging van voorlopige maatregelen in kort geding
Antrag auf einstweilige Anordnung

vennootschap die de rechtsvorm van een handelsvennootschap heeft aangenomen
Handelsgesellschaft kraft Rechtsform

erfgenaam die onder voorrecht heeft aanvaard
Erbe, der eine Erbschaft unter Vorbehalt der Inventarerrichtung annimmt

arbitrage | scheidsrechterlijk geding
Schiedsverfahren | schiedsrichterliches Verfahren

rechtsgeding | geding
Prozess

burgerlijk geding
Zivilklage

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Hiermee raakt de in het geding zijnde bepaling een categorie van personen die, per hypothese, het slachtoffer is geweest van de frauduleuze gedraging van de andere categorie van personen, waarbij de in het geding zijnde bepaling haar hoofdelijk aansprakelijk stelt voor een schuld waarvan zij niet kan worden vrijgesteld, zelfs indien zij, als burgerlijke partij, de erkenning heeft kunnen verkrijgen van de schade die zij heeft geleden door de aangetoonde strafrechtelijke fout.
Auf diese Weise hat die fragliche Bestimmung zur Folge, eine Kategorie von Personen zu sanktionieren, von der angenommen wird, dass sie das Opfer des betrügerischen Verhaltens der anderen Kategorie von Personen gewesen ist, wobei sie durch die fragliche Bestimmung gesamtschuldnerisch haftbar gemacht wird für eine Schuld, von der sie nicht befreit werden kann, selbst wenn sie als Zivilpartei die Anerkennung des Schadens erreichen konnte, den sie durch den erwiesenen strafrechtlichen Fehler erlitten hat.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vragen en rechtspleging a. Bij vonnis van 13 januari 2015 in zake M.G (burgerlijke partij), J.B (beklaagde) en het Belgisch Gemeenschappelijk Waarborgfonds (vrijwillig tussenkomende partij), waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 11 februari 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Luik, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het bepaalt dat de vrijgesproken beklaagde recht heeft op een rechtsplegingsvergoeding ten laste van de burgerlijke partij die hem rechtstreeks heeft gedagvaard, maar uitsluit dat de in het geding vrijgesproken beklaagde recht heeft op een rechtsplegingsvergoeding in hoger beroep ten laste van de burgerlijke partij die, hoewel zij hem niet rechtstreeks heeft gedagvaard, niettemin hoger beroep heeft ingesteld bij ontstentenis van enig beroep van het openbaar ministerie ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfragen und Verfahren a. In seinem Urteil vom 13. Januar 2015 in Sachen M.G (Zivilpartei), J.B (Angeklagter) und des Belgischen Gemeinsamen Garantiefonds (freiwillig intervenierende Partei), dessen Ausfertigung am 11. Februar 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Lüttich, Abteilung Lüttich, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er vorsieht, dass der freigesprochene Angeklagte Anrecht auf eine Verfahrensentschädigung zu Lasten der Zivilpartei hat, die ihn direkt geladen hat, aber ausschließt, dass der im Verfahren freigesprochene Angeklagte Anrecht auf eine Verfahrensentschädigung in der Berufungsinstanz zu Lasten der Zivilpartei hat, die, obwohl sie ihn nicht direkt geladen hat, dennoch Berufung eingelegt hat, wobei die Staatsanwaltschaft keine Rechtsmittel geltend gemacht hat?

Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).
Dass ein Anlass bestand, eine Maßnahme zu ergreifen, deren Dringlichkeit schwer mit einer gewöhnlichen Annahme durch den Gesetzgeber in Einklang zu bringen war, ergibt sich ebenfalls aus der Präambel des fraglichen königlichen Erlasses, und aus diesem Grund wurde auch der Staatsrat gebeten, in seinem Gutachten die Dringlichkeit zu berücksichtigen: « In Anbetracht des Antrags auf dringliche Behandlung, begründet durch: die Sonderregelung für Reisebüros und den Ort der von Vermittlern erbrachten Dienstleistungen, die festgelegt sind in Artikel 26 beziehungsweise Artikel 28b Teil E der Sechsten Richtlinie 77/388/EWG; das Verfahren bei Vertragsverletzung durch einen Staat, das durch Artikel 226 des EG-Vertrags geregelt wird; die Mahnung, die die Europäische Kommission unter Einhaltung dieses Verfahrens am 30. Juli 1996 an das Königreich Belgien gerichtet hat, um ihre Beschwerden mitzuteilen in Bezug auf eine vermeintlich falsche Anwendung der Artikel 26 und 28b Teil E der Sechsten Richtlinie 77/388/EWG, die die belgische Gesetzgebung erlauben würde; den ergebnislosen Gedankenaustausch, zu dem diese Mahnung Anlass gegeben hat; die mit Gründen versehene Stellungnahme, die die Europäische Kommission anschließend am 8. Juli 1998 abgegeben hat, um die im vorliegenden Fall geäußerten Beschwerden zu bestätigen; den Umstand, dass Belgien sich am 30. September 1998 schriftlich verpflichtet hat, vorbehaltlos dieser mit Gründen versehenen Stellungnahme Folge zu leisten; den Umstand, dass Belgien sich durch ein längeres Unterlassen einer Anhängigmachung bei dem Gerichtshof der Europäischen Gemeinschaften aussetzen würde; den Umstand, dass es im Gegenteil absolut notwendig ist, die belgische Regelung ordnungsgemäß und unverzüglich anzupassen; den Umstand, dass die Bestimmungen des vorliegenden Erlasses genau dies zum Gegenstand haben und folglich so schnell wie möglich in Kraft treten müssen; den Umstand, dass der vorliegende Erlass also dringend ergehen muss » (Belgisch ...

De in het geding zijnde bepaling leidt er evenwel toe dat de verzekeringsprestatie door de verzekeraar aan geen enkele begunstigde kan worden uitgekeerd in het geval waarin de verzekeringnemer die een algemene legataris heeft aangesteld maar wiens wettelijke erfgenamen niet bekend zijn, zoals te dezen, tijdens de in die bepaling bedoelde periode van twee jaar overlijdt : enerzijds, zou de algemene legataris immers geen aanspraak kunnen maken op de toepassing van artikel 110/1 van de wet van 25 juni 1992, aangezien het voordeel van die bepaling afhankelijk wordt gesteld van het verstrijken van de in de in het geding zijnde bepaling bedoelde periode van twee jaar en aangezien het overlijden van de verzekeringnemer heeft verhinderd dat die voorwaarde werd vervuld; anderzijds, hebben de wettelijke erfgenamen naar wie, zoals te dezen, in de verzekeringspolis wordt verwezen zonder dat zij bij name worden aangewezen, zich niet bekendgemaakt.
Die fragliche Bestimmung führt jedoch dazu, dass die Versicherungsleistung durch den Versicherer keinem Begünstigten gewährt werden kann, falls der Versicherungsnehmer, der einen Universalvermächtnisnehmer bestimmt hat, dessen gesetzliche Erben jedoch nicht bekannt sind, wie im vorliegenden Fall, während des in dieser Bestimmung vorgesehenen Zeitraums von zwei Jahren verstirbt; einerseits könnte der Universalvermächtnisnehmer sich nämlich nicht auf die Anwendung von Artikel 110/1 des Gesetzes vom 25. Juni 1992 berufen, da der Vorteil dieser Bestimmung vom Ablauf des in der fraglichen Bestimmung vorgesehenen Zeitraums von zwei Jahren abhängig gemacht wird und da das Ableben des Versicherungsnehmers es verhindert hat, dass diese Bedingung erfüllt wurde; andererseits haben die gesetzlichen Erben, auf die, wie im vorliegenden Fall, in der Versicherungspolice verwiesen wurde, ohne dass sie namentlich bestimmt werden, sich nicht zu erkennen gegeben.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 4 januari 2016 in zake Marie-Rose D'Haeyer tegen Vincent Lefevre, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 13 januari 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Geven de artikelen 827, 1017 en 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet afzonderlijk gelezen, geen aanleiding tot discriminatie tussen de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding (in geval van toepassing van artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek, gezien de hoedanigheid van de partijen) en de partij die afstand doet van het geding en die, indien wordt geopteerd voor de interpretatie volgens welke artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en het eraan verbonden koninklijk besluit niet van toepassing zijn op het geval van afstand van geding, geen aanspraak kan maken op zulk een recht, wat neerkomt op de vraag of de afstanddoende partij een partij is die, in de zin van artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet in het ongelijk is gesteld, hetgeen een al dan niet geüniformeerde regeling impliceert, naar gelang van het antwoord dat het Hof zal geven ?
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In seinem Urteil vom 4. Januar 2016 in Sachen Marie-Rose D'Hayer gegen Vincent Lefevre, dessen Ausfertigung am 13. Januar 2016 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Führen die Artikel 827, 1017 und 1022 des Gerichtsgesetzbuches, an sich oder in Verbindung miteinander, nicht zu einer Diskriminierung zwischen der Partei, die zur Sache unterliegt und die, wenn sie es beantragt und die Bedingungen dazu erfüllt, Anspruch auf eine Herabsetzung oder Befreiung von der Bezahlung einer Verfahrensentschädigung hat (im Falle der Anwendung von Artikel 1017 des Gerichtsgesetzbuches in Anbetracht der Eigenschaft der Parteien), und der Partei, die das Verfahren zurücknimmt und die in der Auslegung, nach der Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches und der damit verbundene königliche Erlass keine Anwendung finden auf den Fall der Verfahrensrücknahme, ein solches Recht nicht beanspruchen kann, wobei sich die Frage erhebt, ob die Partei, die das Verfahren zurücknimmt, eine Partei ist, die im Sinne von Artikel 1022 des Gerichtsgesetzbuches unterliegt oder nicht, was gegebenenfalls eine einheitliche Regelung beinhaltet, je nachdem, welche Antwort der Gerichtshof erteilen wird?

Allereerst heeft het Hof opgemerkt dat ofschoon het geding geen grensoverschrijdende elementen bevat, de betrokken regeling onder de vrijheid van vestiging kan vallen, aangezien niet is uitgesloten dat deze regeling tevens van toepassing kan zijn op onderdanen van andere lidstaten die zich in Oostenrijk willen vestigen om daar een apotheek te exploiteren.
Der Gerichtshof stellt zunächst fest, dass die fragliche Regelung, obwohl der Rechtsstreit keinen grenzüberschreitenden Bezug aufweist, unter die Niederlassungsfreiheit fallen kann, weil nicht ausgeschlossen ist, dass sie auch auf Angehörige der anderen Mitgliedstaaten Anwendung findet, die sich in Österreich niederlassen wollen, um dort eine Apotheke zu betreiben.

Het Bundesgerichtshof (BGH), dat in laatste aanleg uitspraak dient te doen in het geding, heeft vastgesteld dat naar Duits verbintenissenrecht de verkoper in geval van vervanging van een niet-conform goed recht heeft op een vergoeding ter compensatie van de voordelen die de koper uit het gebruik van dat goed tot aan de vervanging ervan door een nieuw goed heeft gehaald.
Der Bundesgerichtshof (BGH), der in letzter Instanz über den Rechtsstreit zu entscheiden hat, hat festgestellt, dass nach deutschem Schuldrecht der Verkäufer im Fall der Ersatzlieferung für eine mangelhafte Sache Anspruch auf Wertersatz für die Vorteile habe, die der Käufer aus der Nutzung dieser Sache bis zu deren Austausch durch eine neue Sache gezogen habe.

Aangezien de veiligheid niet in het geding is, worden producten die krachtens Richtlijn 90/220/EEG in de handel mogen worden gebracht niet voorzien van een etiket waarop staat dat ze door genetische modificatie zijn vervaardigd, tenzij de aanmelder vrijwillig heeft aangeboden te zorgen voor etikettering van het product in de oorspronkelijke toepassing of in de loop van de besluitvormingsprocedure.
Wenn bei dieser Prüfung jedoch keine Bedenken erhoben werden und das antragstellende Unternehmen nicht in dem ursprünglichen Zulassungsantrag oder im Laufe des Entscheidungsverfahrens freiwillig anbietet, das Erzeugnis entsprechend zu kennzeichnen, enthält das Etikett von Produkten, die gemäß der Richtlinie 90/220/EWG zugelassen werden, keinen Hinweis auf die genetische Veränderung.

Banken - de Commissie heeft een voorstel voor een mededeling gepubliceerd (na overleg met de Lid-Staten en andere belanghebbenden zal deze omgezet worden in een officiële interpretatieve mededeling) om bepaalde interpretatieproblemen ten aanzien van de tweede bankrichtlijn (89/646/EEG) op te lossen. De richtlijn zou namelijk het vrije verkeer van diensten op dit gebied (bijvoorbeeld grensoverschrijdende diensten en het concept "algemeen belang") in het geding kunnen brengen. Afgeleide financiële instrumenten - de Raad heeft in september 1995 een gemeenschappelijk standpunt betreffende een voorstel voor een richtlijn vastgesteld. Op grond van dit voorstel voor een richtlijn kunnen Lid-Staten zogenaamde bilaterale "vereveningsovereenkomsten" erkennen, waardoor de kredietrisico's van bepaalde afgeleide instrumenten die buiten de gereglementeerde markten om ("OTC-derivaten") verhandeld worden, aanzienlijk worden verminderd.
Banken - Die Kommission hat einen Mitteilungsentwurf veröffentlicht, um Unklarheiten in bezug auf die Auslegung bestimmter Begriffe der Zweiten Bankenrichtlinie (89/646/EWG) auszuräumen, die den freien Dienstleistungsverkehr in diesem Berich behindern könnten (freier Verkehr grenzüberschreitender Dienste und der Begriff des Allgemeininteresses). Nach Konsultation der Mitgliedstaaten und der interessierten Kreise soll hierzu eine offizielle Mitteilung zur Auslegung dieser Begriffe veröffentlicht werden. Derivative Finanzinstrumente - Im September 1995 einigte sich der Rat auf einen gemeinsamen Standpunkt zu einem Richtlinienvorschlag, dem zufolge die Mitgliedstaaten sogenannte bilaterale "Netting"-Vereinbarungen anerkennen können. Dadurch ließen sich die Kreditrisiken abgeleiteter Instrumente des Freiverkehrs (OTC-Derivate) erheblich verringern.

En tenslotte heeft de heer Van Miert erop gewezen dat het een belangrijke taak van de Commissie is erop toe te zien dat de steunverlening niet een van de grondslagen van het communautaire beleid in het geding brengt, te weten de economische en sociale samenhang : "Wanneer men ziet dat de vier landen aan de rand van de Gemeenschap, te weten Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje, die momenteel aan een inhaalmanoeuvre bezig zijn, de afgelopen jaren gemiddeld 428 ecu per werknemer in de vorm van subsidie hebben uitgegeven, terwijl Duitsland, Frankrijk, Italië en Engeland, die welvarender zijn en centraal zijn gelegen, gemiddeld 742 ecu per jaar en per persoon hebben uitgegeven, beseft men hoezeer het zaak is de doelstelling van de economische en sociale samenhang niet uit het oog te verliezen bij de controle op subsidies.
Schließlich hat Herr van Miert unterstrichen, daß die Kommission mit Entschiedenheit darüber zu wachen hat, daß durch die Gewährung von Beihilfen nicht eines der grundlegenden politischen Ziele der Gemeinschaft, nämlich der wirtschaftliche und soziale Zusammenhalt gefährdet wird: "Wenn man bedenkt, daß die vier Randstaaten Griechenland, Irland, Portugal und Spanien, die gegenwärtig bemüht sind, ihren wirtschaftlichen Rückstand aufzuholen, in den vergangenen Jahren im Durchschnitt 428 ECU je Beschäftigten als Beihilfen aufgewendet haben, während Deutschland, Frankreich, Italien und Großbritannien, die reicheren und im Zentrum Europas gelegenen Mitgliedstaaten, durchschnittlich 742 ECU jährlich je Beschäftigten an Beihilfen gewährt haben, wird die Notwendigkeit deutlich, dem Ziel des wirtschaftlichen und sozialen Zusammenhalts durch die Überwachung der Beihilfen verstärkt Rechnung zu tragen.