Traduction de «geding zijnde bepaling geen beletsel » (Néerlandais → Allemand) :

Voor het overige blijkt uit het antwoord op de eerste prejudiciële vraag dat de in het geding zijnde bepaling geen onevenredig gevolg voor de GOMB met zich meebrengt.
Außerdem geht aus der Antwort auf die erste Vorabentscheidungsfrage hervor, dass die fragliche Bestimmung keine unverhältnismäßigen Folgen für die Entwicklungsgesellschaft für die Region Brüssel-Hauptstadt mit sich bringt.

Zoals de Ministerraad erop wijst, maakt de in het geding zijnde bepaling geen enkel onderscheid tussen een advocaat die een vergoeding ontvangt voor prestaties van juridische tweedelijnsbijstand die gedurende een periode van meer dan twaalf maanden zijn verricht op het ogenblik dat hij was ingeschreven op de lijst van de stagiairs van de Orde van advocaten, en een advocaat die zulk een vergoeding ontvangt voor prestaties die zijn verricht na zijn inschrijving op het tableau van de Orde van advocaten.
Wie der Ministerrat bemerkt, wird in der fraglichen Bestimmung nicht unterschieden zwischen Rechtsanwälten, die eine Entschädigung wegen Leistungen des weiterführenden juristischen Beistands erhalten, die während eines Zeitraums von mehr als zwölf Monaten erbracht worden sind, als sie in der Liste der Rechtsanwaltspraktikanten eingetragen waren, und Rechtsanwälten, die eine solche Entschädigung für Leistungen erhalten, die nach ihrer Eintragung ins Rechtsanwaltsverzeichnis der Rechtsanwaltskammer erbracht worden sind.

Volgens de verzoekende partijen voor het verwijzende rechtscollege en de tussenkomende partij voor het Hof zou de in het geding zijnde bepaling geen interpretatieve bepaling maar wel een retroactieve bepaling zijn die ertoe strekt het temporele toepassingsgebied van de wijzigingen die bij de wet van 14 januari 2013 werden aangebracht in artikel 10 van de wet van 31 december 1963, uit te breiden tot de bijdragen verschuldigd voor de jaren 2006 tot 2012.
Nach Darlegung der vor dem vorlegenden Rechtsprechungsorgan klagenden Parteien und der vor dem Gerichtshof intervenierenden Partei sei die fragliche Bestimmung keine Auslegungsbestimmung, sondern eine rückwirkende Bestimmung, die dazu diene, den zeitlichen Anwendungsbereich der Änderungen, die durch das Gesetz vom 14. Januar 2013 in Artikel 10 des Gesetzes vom 31. Dezember 1963 vorgenommen worden seien, auf die Beiträge auszudehnen, die für die Jahre 2006 bis 2012 geschuldet gewesen seien.

Gelet op de in B.6.1 en B.6.2 vermelde toepassingsvoorwaarden, op de verzetstermijn van één maand vanaf de betekening van het gemeentelijke dwangbevel, op de schorsende werking van het verzet en op de volle rechtsmacht waarmee de rechter op dat verzet uitspraak doet, zoals is uiteengezet in B.6.4, en gelet op het feit dat de gemeente kan worden veroordeeld tot het betalen van schadevergoeding indien zij ten onrechte een gemeentelijk dwangbevel uitvaardigt, kent de in het geding zijnde bepaling geen overdreven macht toe aan de gemeente of aan haar financieel beheerder.
Angesichts der in B.6.1 und B.6.2 angeführten Anwendungsbedingungen, der Einspruchsfrist von einem Monat ab der Zustellung des kommunalen Zwangsbefehls, der aussetzenden Wirkung des Einspruchs und der vollen Rechtsprechungsbefugnis, mit der der Richter auf diesen Einspruch hin urteilt, wie in B.6.4 dargelegt wurde, und angesichts des Umstandes, dass die Gemeinde noch zur Zahlung einer Entschädigung verurteilt werden kann, wenn sie zu Unrecht einen kommunalen Zwangsbefehl erlässt, wird durch die fragliche Bestimmung der Gemeinde oder ihrem finanziell Verantwortlichen keine übermäßige Befugnis erteilt.

De verwijzende rechter wenst te vernemen of artikel 39 van het decreet van 21 juni 2013 bestaanbaar is met de artikelen 10, 11 en 13 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 84 (lees : 133) en 144 ervan en met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat de in het geding zijnde bepaling geen interpretatieve bepaling zou zijn, maar een retroactieve wijzigende bepaling die ertoe zou strekken de afloop van de hangende procedures te beïnvloeden en die door geen enkele buitengewone omstandigheid zou worden verantwoord.
Der vorlegende Richter möchte erfahren, ob Artikel 39 des Dekrets vom 21. Juni 2013 mit den Artikeln 10, 11 und 13 der Verfassung in Verbindung mit deren Artikeln 84 (zu lesen ist: 133) und 144 und mit Artikel 6 der Europäischen Menschenrechtskonvention vereinbar sei, insofern die fragliche Bestimmung keine Auslegungsbestimmung sei, sondern eine Abänderungsbestimmung mit Rückwirkung, die dazu diene, den Verlauf der anhängigen Verfahren zu beeinflussen, und durch keinerlei außergewöhnliche Umstände gerechtfertigt werde.

Voor het overige voert de in het geding zijnde bepaling geen vermoeden in.
Im Übrigen wird durch die fragliche Bestimmung keine Vermutung eingeführt.

Hiermee raakt de in het geding zijnde bepaling een categorie van personen die, per hypothese, het slachtoffer is geweest van de frauduleuze gedraging van de andere categorie van personen, waarbij de in het geding zijnde bepaling haar hoofdelijk aansprakelijk stelt voor een schuld waarvan zij niet kan worden vrijgesteld, zelfs indien zij, als burgerlijke partij, de erkenning heeft kunnen verkrijgen van de schade die zij heeft geleden door de aangetoonde strafrechtelijke fout.
Auf diese Weise hat die fragliche Bestimmung zur Folge, eine Kategorie von Personen zu sanktionieren, von der angenommen wird, dass sie das Opfer des betrügerischen Verhaltens der anderen Kategorie von Personen gewesen ist, wobei sie durch die fragliche Bestimmung gesamtschuldnerisch haftbar gemacht wird für eine Schuld, von der sie nicht befreit werden kann, selbst wenn sie als Zivilpartei die Anerkennung des Schadens erreichen konnte, den sie durch den erwiesenen strafrechtlichen Fehler erlitten hat.

De door de verwijzende rechter gestelde vraag heeft geen betrekking op de grondwettigheid van de in het geding zijnde bepaling, in een door die rechter gepreciseerde interpretatie, maar op het bepalen van de interpretatie die aan de in het geding zijnde bepaling zou kunnen worden gegeven.
Die Frage des vorlegenden Richters betrifft nicht die Verfassungsmäßigkeit der fraglichen Bestimmung in einer durch diesen Richter präzisierten Auslegung, sondern die Festlegung der Auslegung, die der fraglichen Bestimmung verliehen werden könnte.

De verwijzende rechter stelt aan het Hof vier prejudiciële vragen : de eerste twee hebben betrekking op de mogelijke toestemming om te onteigenen door middel van het besluit van de Regering ter goedkeuring van het programma, waarin de in het geding zijnde bepaling zou voorzien, en de andere twee vragen hebben betrekking op de mogelijke vrijstelling om de dringende noodzakelijkheid met redenen te omkleden, waarin de in het geding zijnde bepaling zou voorzien.
Der vorlegende Richter stellt dem Gerichtshof vier Vorabentscheidungsfragen; die ersten zwei betreffen die etwaige Enteignungsermächtigung durch den Erlass der Regierung zur Genehmigung des Programms, die in der fraglichen Bestimmung vorgesehen sei, und die anderen zwei Fragen betreffen die etwaige Befreiung von der Begründung der Dringlichkeit, die durch die fragliche Bestimmung geregelt werde.

De in het geding zijnde bepaling leidt er evenwel toe dat de verzekeringsprestatie door de verzekeraar aan geen enkele begunstigde kan worden uitgekeerd in het geval waarin de verzekeringnemer die een algemene legataris heeft aangesteld maar wiens wettelijke erfgenamen niet bekend zijn, zoals te dezen, tijdens de in die bepaling bedoelde periode van twee jaar overlijdt : enerzijds, zou de algemene legataris immers geen aanspraak kunnen maken op de toepassing van artikel 110/1 van de wet van 25 juni 1992, aangezien het voordeel van die bepaling afhankelijk wordt gesteld van het verstrijken van de in de in het geding zijnde bepaling bedoelde periode van twee jaar en aangezien het overlijden van de verzekeringnemer heeft verhinderd dat die voorwaarde werd vervuld; anderzijds, hebben de wettelijke erfgenamen naar wie, zoals te dezen, in de verzekeringspolis wordt verwezen zonder dat zij bij name worden aangewezen, zich niet bekendgemaakt.
Die fragliche Bestimmung führt jedoch dazu, dass die Versicherungsleistung durch den Versicherer keinem Begünstigten gewährt werden kann, falls der Versicherungsnehmer, der einen Universalvermächtnisnehmer bestimmt hat, dessen gesetzliche Erben jedoch nicht bekannt sind, wie im vorliegenden Fall, während des in dieser Bestimmung vorgesehenen Zeitraums von zwei Jahren verstirbt; einerseits könnte der Universalvermächtnisnehmer sich nämlich nicht auf die Anwendung von Artikel 110/1 des Gesetzes vom 25. Juni 1992 berufen, da der Vorteil dieser Bestimmung vom Ablauf des in der fraglichen Bestimmung vorgesehenen Zeitraums von zwei Jahren abhängig gemacht wird und da das Ableben des Versicherungsnehmers es verhindert hat, dass diese Bedingung erfüllt wurde; andererseits haben die gesetzlichen Erben, auf die, wie im vorliegenden Fall, in der Versicherungspolice verwiesen wurde, ohne dass sie namentlich bestimmt werden, sich nicht zu erkennen gegeben.