Vertaling van "houding kunnen zeker " (Nederlands → Duits) :

Mijnheer de commissaris, in mijn hand houd ik de brief van vice-voorzitter Barrot van 6 november, waarin hij mij en vier van mijn collega’s verzekert dat – ik citeer – „we er in verband met de EU-strategie ten aanzien van de Roma zeker van kunnen zijn dat hij nauw zal samenwerken met commissaris Špidla om ervoor te zorgen dat de strategie tegemoet komt aan de verwachtingen van de niet-gouvernementele organisaties van de Roma”.
Herr Präsident, ich halte einen Brief von Vizepräsident Barrot vom 6. November in Händen. In diesem Brief versichert er mir und vier meiner Kollegen, dass – und hier zitierte ich – „wir im Hinblick auf die europäische Roma-Strategie sicher sein können, dass er eng mit Kommissar Špidla zusammenarbeiten wird, damit diese Strategie den Erwartungen der nichtstaatlichen Roma-Organisationen gerecht wird“.

Het juiste Europese concept is een open houding en, als we het kunnen realiseren, dan zijn we er zeker van, dat onze burgers zullen erkennen dat dit ook echt het Europa van het volk is.
Die gute europäische Idee ist Offenheit, und wenn wir in der Lage sind, dies zu verwirklichen, werden unsere Bürger erkennen, dass dies wirklich das Europa der Bürger ist.

– (PT) Het is net alsof ik in dit debat een zekere bedroefdheid bespeur, een zekere ontsteltenis en misschien een wat kritische houding van de zijde van sommige Leden over wat we vanaf nu kunnen doen ter bestrijding van droogte en woestijnvorming, gelet op datgene wat we tot nu toe op dit gebied hebben gedaan.
– (PT) Ich meine, in der heutigen Aussprache eine gewisse Traurigkeit, eine gewisse Bestürzung und vielleicht auch ein wenig Skepsis bei einigen Abgeordneten festgestellt zu haben, die sich fragen, was wir ab jetzt tun können, um ausgehend von unseren bisherigen Maßnahmen Dürre und Wüstenbildung zu bekämpfen.

Helaas is er thans sprake van een cynische houding, die inhoudt dat we de wereld niet hoeven te veranderen omdat die op deze manier goed is voor toch zeker de helft van de samenleving. Het beginsel van gelijke beloning voor gelijke arbeid, dat in 1975 onderdeel is geworden van het Europees recht, is een goed voorbeeld van de manier waarop een statuut dertig jaar lang van kracht kan zijn, terwijl het leven gewoon zijn eigen gang gaat. Vandaag kunnen wij dan ook wederom vaststellen dat de verschillen tussen de salarissen van vrouwen en mannen niet kleiner zijn geworden.
Der Grundsatz gleicher Lohn für gleiche Arbeit, der 1975 Bestandteil der europäischen Rechtsvorschriften wurde, ist ein gutes Beispiel dafür, dass zwar seit 30 Jahren ein Gesetz in Kraft ist, doch das Leben immer noch seine eigenen Wege geht.

Het criterium van de « objectieve differentiëring », dat de Ministerraad afleidt uit de verdeling van de bewijslast in de burgerlijke en de strafrechtspleging, doorstaat de analyse niet langer, want het is niet objectiveerbaar (de houding die deze of gene beklaagde vanuit empirisch oogpunt zou kunnen aannemen en de reactie van deze of gene magistraat op die houding kunnen zeker geen objectief en redelijk criterium ter verantwoording van de betwiste discriminatie vormen), en is onwerkdadig, want krachtens artikel 1315 van het Burgerlijk Wetboek en artikel 870 van het Gerechtelijk Wetboek staat het aan het slachtoffer om de fout - die een misdrijf vormt - van diegene die door hem voor het burgerlijk gerecht is opgeroepen, te bewijzen, zodat de verweerder in de burgerlijke rechtsvordering die voor de burgerlijke rechtbank wordt opgeroepen, naar het voorbeeld van de beklaagde die voor het strafgerecht wordt vervolgd, er vanuit wettelijk oogpunt niet toe gehouden is zijn medewerking te verlenen aan de bewijsvoering; indien hij nalaat voor het door het burgerrechtelijk rechtscollege bevolen deskundigenonderzoek te verschijnen, zullen hem de - in voorkomend geval ongunstige - conclusies van de deskundige worden tegengeworpen.
Das Kriterium der « objektiven Unterscheidung », das der Ministerrat aus der Verteilung der Beweislast im Zivil- und Strafverfahren ableite, halte ebenfalls nicht der Analyse stand, da es nicht objektiviert werden könne - die Haltung, die der eine oder andere Angeklagte einnehmen könnte, und die Reaktion des einen oder anderen Magistraten auf diese Haltung könnten gewiss nicht ein Kriterium zur objektiven und vernünftigen Rechtfertigung der strittigen Diskriminierung darstellen - und sei wirkungslos, weil es aufgrund von Artikel 1315 des Zivilgesetzbuches und von Artikel 870 des Gerichtsgesetzbuches dem Opfer obliege, den Fehler - der die Straftat darstelle - desjenigen, den es vor der Zivilgerichtsbarkeit verklagt habe, zu beweisen, so dass wie im Falle eines vor der Strafgerichtsbarkeit verfolgten Angeklagten der Beklagte im Zivilverfahren vor der Zivilgerichtsbarkeit nicht verpflichtet sei, an der Beweiserbringung mitzuarbeiten; wenn er darauf verzichte, zu der von der Zivilgerichtsbarkeit angeordneten Sachverständigenuntersuchung zu erscheinen, würden die Schlussfolgerungen - die gegebenenfalls nachteilig ausfallen würden - des Sachverständigen gegen ihn verwendet.