Vertaling van "instellingen vrijgesteld zijn " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

vrijgestelde handeling | vrijgestelde transactie
steuerfreier Umsatz

doorbetaalde tijd van een vrijgestelde | doorbetalen van een vrijgestelde
gezahlte Freistellung

vrijgesteld van de visumplicht | op grond van visumvrijstelling
sichtvermerksfrei | von der Sichtvermerkspflicht befreit

vrijgesteld inkomen
steuerfreies Einkommen

belasting op tijdelijk van onroerende voorheffing vrijgestelde goederen
Steuer auf die zeitweilig vom Immobiliensteuervorabzug befreiten Güter

vrijgesteld
befreit

huishoudelijke uitgaven (EU) [ administratieve uitgaven van de Instellingen | begroting van de communautaire Instellingen | huishoudelijke begroting EG | huishoudelijke uitgaven EG ]
Verwaltungsausgabe (EU) [ EG-Verwaltungsausgabe | EG-Verwaltungshaushalt | Haushalt der EG-Organe ]

werking van de instelling [ functioneren van de instellingen ]
Arbeitsweise der Organe

internationale instellingen | niet-nationale instellingen
internationale Institutionen | nichtstaatliche Institutionen

financieel toezicht [ Europees Systeem voor financieel toezicht | prudentieel toezicht | toezicht op financiële instellingen ]
Finanzaufsicht [ Beaufsichtigung | EU-Finanzaufsichtssystem | Europäisches Finanzaufsichtssystem | Finanzaufsichtssystem der EU | Finanzmarktaufsicht ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bij artikel 3, §§ 3 tot 6, van dezelfde wet worden bepaalde categorieën van personen of instellingen vrijgesteld van de bij het voormelde artikel 9 opgelegde verplichtingen.
Durch Artikel 3 §§ 3 bis 6 desselben Gesetzes werden bestimmte Kategorien von Personen oder Einrichtungen von den im vorerwähnten Artikel 9 auferlegten Verpflichtungen befreit.

Bij artikel 3, §§ 3 tot 7, van dezelfde wet worden bepaalde categorieën van personen of instellingen vrijgesteld van de bij het voormelde artikel 9 opgelegde verplichtingen.
Durch Artikel 3 §§ 3 bis 7 desselben Gesetzes werden bestimmte Kategorien von Personen oder Einrichtungen von den im vorerwähnten Artikel 9 auferlegten Verpflichtungen befreit.

In zoverre artikel 7, § 1, derde lid, van de ordonnantie van 28 januari 2010 in die zin wordt geïnterpreteerd dat het een vermoeden van uiterst dringende noodzakelijkheid invoert, waardoor de onteigenende overheid wordt vrijgesteld van de verplichting tot vaststelling dat de onmiddellijke inbezitneming van het goed onontbeerlijk is ten algemenen nutte en de vrederechter wordt belet de wettigheid van die vaststelling na te gaan, is het niet in overeenstemming met de bevoegdheidverdelende regels en meer bepaald met artikel 79, § 1, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980, in de versie ervan vóór 1 juli 2014, en met artikel 38 van de bijzondere wet van 12 januari 1989 met betrekking tot de Brusselse Instellingen.
Insofern Artikel 7 § 1 Absatz 3 der Ordonnanz vom 28. Januar 2010 in dem Sinne ausgelegt wird, dass er eine Vermutung der Dringlichkeit einführt, die die enteignende Behörde von der Verpflichtung befreit, festzustellen, dass die sofortige Inbesitznahme des Gutes für den Nutzen der Allgemeinheit unerlässlich ist, und die den Friedensrichter daran hindert, die Rechtmäßigkeit dieser Feststellung zu prüfen, entspricht er nicht den Regeln der Zuständigkeitsverteilung und insbesondere Artikel 79 § 1 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 in seiner vor dem 1. Juli 2014 geltenden Fassung sowie Artikel 38 des Sondergesetzes vom 12. Januar 1989 über die Brüsseler Institutionen.

De prejudiciële vraag heeft betrekking op artikel 193bis, § 1, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 (hierna : WIB 1992), dat bepaalt : « De tewerkstellingspremies en beroepsoverstappremies, die door de bevoegde gewestelijke instellingen worden toegekend aan vennootschappen en die beantwoorden aan de in de Verordening (EG) nr. 2204/2002 van 12 december 2002 van de Europese Commissie inzake de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-verdrag op staatssteun voor tewerkstelling gestelde voorwaarden of die in dat kader door de Europese Commissie worden aanvaard of aanvaard zijn, zijn vrijgestelde inkomsten ten name van deze laatste.
Die Vorabentscheidungsfrage bezieht sich auf Artikel 193bis § 1 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 (nachstehend: EStGB 1992), der bestimmt: « Wiederbeschäftigungsprämien und Berufsübergangsprämien, die Gesellschaften von den zuständigen regionalen Einrichtungen zuerkannt werden und den in der Verordnung (EG) Nr. 2204/2002 der Europäischen Kommission vom 12. Dezember 2002 [sic, zu lesen ist: 5. Dezember 2002] über die Anwendung der Artikel 87 und 88 EG-Vertrag auf Beschäftigungsbeihilfen vorgesehenen Bedingungen entsprechen oder von der Europäischen Kommission in diesem Rahmen zugelassen sind oder wurden, sind für diese Gesellschaften steuerfreie Einkünfte.

Artikel 266 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 (hierna : WIB 1992), vóór de wijziging ervan bij artikel 95 van de wet van 12 mei 2014 betreffende de gereglementeerde vastgoedvennootschappen (hierna : GVV-wet), bepaalde : « De Koning kan, onder de voorwaarden en binnen de grenzen die Hij bepaalt, geheel of ten dele afzien van de inning van de roerende voorheffing op inkomsten van roerende goederen en kapitalen en van diverse inkomsten, indien het verkrijgers betreft van wie de identiteit kan worden vastgesteld, of door collectieve beleggingsinstellingen naar buitenlands recht die een onverdeeld vermogen zijn dat wordt beheerd door een beheersvennootschap voor rekening van deelnemers, wanneer hun aandelen in België niet openbaar worden uitgegeven en niet in België worden verhandeld, of effecten aan toonder en gedematerialiseerde effecten waarvan de inkomsten begrepen zijn in één van de volgende categorieën : 1° inkomsten van voor 1 december 1962 uitgegeven effecten die wettelijk van mobiliënbelasting of van zakelijke belastingen zijn vrijgesteld of aan belastingen zijn onderworpen tegen een aanslagvoet van minder dan 21 pct; 2° inkomsten uit certificaten van Belgische instellingen voor collectieve belegging; 3° uitgiftepremies met betrekking tot obligaties, kasbons of andere effecten van leningen uitgegeven vanaf 1 december 1962.
Artikel 266 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 (nachstehend: EStGB 1992) bestimmte vor seiner Abänderung durch Artikel 95 des Gesetzes vom 12. Mai 2014 über die beaufsichtigten Immobiliengesellschaften: « Der König kann unter Bedingungen und in Grenzen, die Er bestimmt, ganz oder teilweise von der Erhebung des Mobiliensteuervorabzugs auf Einkünfte aus Kapitalvermögen und beweglichen Gütern und auf verschiedene Einkünfte absehen, sofern es sich um Einkünfte handelt, die von Empfängern bezogen werden, deren Identität festgestellt werden kann, oder von Instituten für gemeinsame Anlagen ausländischen Rechts, die ein ungeteiltes Vermögen darstellen, das von einer Verwaltungsgesellschaft für Rechnung der Teilnehmer verwaltet wird, wenn ihre Anteile in Belgien nicht öffentlich ausgegeben werden und in Belgien nicht gehandelt werden, oder um Einkünfte aus Inhaberpapieren und entmaterialisierten Wertpapieren einer der nachstehenden Kategorien: 1. Einkünfte aus Wertpapieren, die vor dem 1. Dezember 1962 ausgegeben wurden, die laut Gesetz von der Mobiliensteuer oder von Realsteuern befreit sind oder die einem Steuersatz von weniger als 21 Prozent unterliegen, 2. Einkünfte aus Zertifikaten von belgischen Instituten für gemeinsame Anlagen, 3. Emissionsagien in Bezug auf Schuldverschreibungen, Kassenbons oder andere Wertpapiere, die Anleihen darstellen, die ab dem 1. Dezember 1962 ausgegeben wurden.

Volgens de Ministerraad zijn de in de prejudiciële vraag vermelde categorieën van personen niet vergelijkbaar omdat ambtenaren van in België gevestigde internationale instellingen vrijgesteld zijn van Belgische belastingen.
Nach Auffassung des Ministerrates seien die in der Vorabentscheidungsfrage angegebenen Kategorien von Personen nicht miteinander vergleichbar, weil Beamte von in Belgien niedergelassenen internationalen Institutionen von der belgischen Steuer befreit seien.

Het voorstel heeft als principe dat niet-financiële individuen en instellingen vrijgesteld zijn van de betaling en de effecten van de heffing.
Ziel des Vorschlags ist es, Einzelpersonen und Nicht-Finanzinstitute von der Zahlung und den Auswirkungen der Steuer auszunehmen.

De kolom „w.v. kredietinstellingen met reserveverplichtingen, ECB en nationale centrale banken (NCB’s)” bevat niet de passiva van rapporterende instellingen jegens instellingen die in de lijst van instellingen worden genoemd als zijnde vrijgesteld van het aanhouden van reserveverplichtingen van de ECB, d.w.z. instellingen die zijn vrijgesteld om andere redenen dan reorganisatie. instellingen die op grond van reorganisatie tijdelijk van hun reserveverplichtingen zijn ontheven, worden behandeld als instellingen met reserveverplichtingen.
Die Spalte „davon: mindestreservepflichtige Kreditinstitute, EZB und nationale Zentralbanken“ (NZBen) schließt nicht die Verbindlichkeiten von Berichtspflichtigen gegenüber Instituten ein, die als von der Mindestreservepflicht der EZB befreit aufgeführt sind, d. h. Instituten, die nicht aufgrund von Reorganisationsmaßnahmen befreit sind.

Ook al is het feit dat die instellingen vrijgesteld zijn van een bijdrage in het Fonds ter bestrijding van de overmatige schuldenlast misschien niet door de wetgever gewild, maar is het ontegenzeggelijk het gevolg van de verwijzing in artikel 20, § 2, van de wet van 5 juli 1998 naar artikel 74 van de wet van 12 juni 1991 en van het ontbreken van een verwijzing naar artikel 75bis, § 1, vierde lid, van diezelfde wet, toch kan de vrijstelling die aldus geldt voor de kredietinstellingen die ressorteren onder het recht van een andere Lid-Staat van de Europese Gemeenschap, niet objectief en redelijk worden verantwoord en schendt zij bijgevolg de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
Selbst wenn die Tatsache, dass diese Institute von jeglichem Beitrag zum Fonds zur Bekämpfung der Überschuldung befreit seien, möglicherweise nicht vom Gesetzgeber gewollt worden sei, sondern sich eindeutig aus dem Verweis im Text von Artikel 20 § 2 des Gesetzes vom 5. Juli 1998 auf Artikel 74 des Gesetzes vom 12. Juni 1991 und aus dem Fehlen einer Bezugnahme auf Artikel 75bis § 1 Absatz 4 desselben Gesetzes ergebe, entbehre die Befreiung, in deren Genuss somit die dem Recht eines anderen Mitgliedstaates der Europäischen Gemeinschaft unterliegenden Kreditanstalten gelangten, jeglicher objektiven und vernünftigen Rechtfertigung und verstosse sie somit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung.