Traduction de «persoon toch » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

erfelijk belaste persoon | persoon die genetisch is voorbestemd voor... | persoon met een erfelijke aanleg voor... | persoon met een erfelijke gevoeligheid voor...
Mensch mit einer genetischen Prädisposition

persoon die visueel gehandicapt is | persoon met een visuele beperking | persoon met een visuele handicap | slechtziende
Sehbehinderter | sehbehinderter Mensch

op dezelfde wijze zal toch nodig zijn dat deze personen op dezelfde wijze als de onderdanen van de betrokken staat op de exorbitante bevoegdheden een beroep kunnen doen
ebenso wie Personen müssen sich ebenso wie Inländer auf exorbitante Zuständigkeiten berufen können

persoon te wiens aanzien er een redelijk vermoeden bestaat dat hij is betrokken bij het plegen van een strafbaar feit
Person, die im Verdacht steht, an einer auslieferungsfähigen Straftat beteiligt zu sein

benadeelde persoon
Geschädigter

bevoegd persoon
befugter Bediensteter

opgeëiste persoon
Verfolgter

persoon op wie een verdenking rust
Verdächtiger

vrijheid van de persoon
Freiheit der Person

op probatie gestelde persoon
Person mit Bewährungsauflagen

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter A. Alen, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 17 december 2014 in zake Sawra Kojar tegen het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn van Oostende, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 23 december 2014, heeft de Arbeidsrechtbank te Gent, afdeling Brugge, de volgende prejudiciële vragen gesteld : « Bevat artikel 14, § 1, van de wet van 26 mei 2002 betreffende het recht op maatschappelijke integratie een lacune die strijdig is met art. 10 en 11 van de Grondwet, door het ontbreken van een categorie tussen de categorie ' persoon die met één of meerdere personen samenwoont ' en de categorie ' alleenstaande persoon ' en tussen de daarmee overeenstemmende bedragen, zoals die naar analogie toegepast worden of wanneer die moeten toegepast worden in het kader van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, in een feitelijke situatie die voor de helft die van een alleenstaande en voor de helft die van een samenwonende is, en dus in een ongelijke feitelijke situatie ten opzichte van personen in een feitelijke leefsituatie van ofwel die van een alleenstaande ofwel die van een samenwonende, terwijl deze persoon toch op gelijke wijze als deze van één van beide situaties wordt behandeld en in één van beide categorieën moet worden ondergebracht en het dienovereenkomstig bedrag moet ontvangen ?
Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten A. Alen, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfragen und Verfahren In seinem Urteil vom 17. Dezember 2014 in Sachen Sawra Kojar gegen das Öffentliche Sozialhilfezentrum Ostende, dessen Ausfertigung am 23. Dezember 2014 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Arbeitsgericht Gent, Abteilung Brügge, folgende Vorabentscheidungsfragen gestellt: « Enthält Artikel 14 § 1 des Gesetzes vom 26. Mai 2002 über das Recht auf soziale Eingliederung eine im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 11 der Verfassung stehende Lücke durch das Fehlen einer Kategorie zwischen der Kategorie ' Person, die mit einer oder mehreren Personen zusammenwohnt ' und der Kategorie ' Alleinstehende ' und zwischen den entsprechenden Beträgen, so wie diese sinngemäß angewandt werden oder wenn diese angewandt werden müssen im Rahmen des Grundlagengesetzes vom 8. Juli 1976 über die öffentlichen Sozialhilfezentren, in einer tatsächlichen Situation, die zur Hälfte diejenige eines Alleinstehenden und zur Hälfte diejenige eines Zusammenwohnenden ist, und somit in einer ungleichen tatsächlichen Situation im Verhältnis zu den Personen, die sich in der tatsächlichen Lebenssituation von entweder einem Alleinstehenden oder einem Zusammenwohnenden befinden, während diese Person dennoch gleich behandelt wird im Verhältnis zu den Personen, die sich in einer der beiden Situationen befinden, und sie einer der beiden Kategorien zuzuordnen ist und den entsprechenden Betrag erhalten muss?

Zelfs indien aan de voorwaarden van de overeenkomst is voldaan, bijvoorbeeld wanneer een visumaanvrager van een in artikel 4 genoemde categorie de nodige bewijsstukken betreffende het doel van de reis heeft voorgelegd, kan afgifte van een visum toch nog worden geweigerd als niet is voldaan aan de in artikel 6 van Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad („Schengengrenscode”) vastgelegde voorwaarden, bijvoorbeeld wanneer de persoon niet over een geldig reisdocument beschikt, gesignaleerd staat in het Schengeninformatiesysteem (SIS) of als een bedreiging voor de openbare orde of binnenlandse veiligheid wordt beschouwd.
Auch wenn die im Abkommen enthaltenen Bedingungen erfüllt sind und beispielsweise der Nachweis des Reisezwecks entsprechend den in Artikel 4 aufgeführten Kategorien vom Antragsteller vorgelegt wird, kann das Visum verweigert werden, wenn die in Artikel 6 der Verordnung (EU) 2016/399 des Europäischen Parlaments und des Rates (im Folgenden „Schengener Grenzkodex“) genannten Voraussetzungen nicht erfüllt sind, d. h. wenn der Betreffende nicht im Besitz eines gültigen Reisedokuments ist, wenn er im Schengener Informationssystems (SIS) ausgeschrieben ist oder wenn er als Gefahr für die öffentliche Ordnung, die innere Sicherheit usw. angesehen wird.

De richtlijn vermeldt niet dat de elektronische handtekening op een natuurlijke persoon betrekking moet hebben. Toch kan de ondertekenaar van een gekwalificeerde elektronische handtekening (artikel 5, lid 1, van de richtlijn) alleen een natuurlijke persoon zijn, aangezien deze soort handtekening als het equivalent van een handgeschreven handtekening wordt beschouwd.[7]
Obwohl die Richtlinie nicht feststellt, dass sich die elektronische Signatur auf eine natürliche Person beziehen muss, kann der Unterzeichner einer qualifizierten elektronischen Signatur (Artikel 5 Absatz 1 der Richtlinie) nur eine natürliche Person sein, da diese Form der Unterschrift als einer handschriftlichen Unterschrift gleichwertig gilt[7].

« Bevat artikel 14, § 1, van de wet van 26 mei 2002 betreffende het recht op maatschappelijke integratie een lacune die strijdig is met artikel 10 en 11 van de Grondwet, door het ontbreken van een categorie tussen de categorie ' persoon die met één of meerdere personen samenwoont ' en de categorie ' alleenstaande persoon ' en tussen de daarmee overeenstemmende bedragen, zoals die naar analogie toegepast worden of wanneer die moeten toegepast worden in het kader van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, in een feitelijke situatie die voor de helft die van een alleenstaande en voor de helft die van een samenwonende is, en dus in een ongelijke feitelijke situatie ten opzichte van personen in een feitelijke leefsituatie van ofwel die van een alleenstaande ofwel die van een samenwonende, terwijl deze persoon toch op gelijke wijze als deze van één van beide situaties wordt behandeld en in één van beide categorieën moet worden ondergebracht en het dienovereenkomstig bedrag moet ontvangen ?
« Enthält Artikel 14 § 1 des Gesetzes vom 26. Mai 2002 über das Recht auf soziale Eingliederung eine im Widerspruch zu den Artikeln 10 und 11 der Verfassung stehende Lücke durch das Fehlen einer Kategorie zwischen der Kategorie ' Person, die mit einer oder mehreren Personen zusammenwohnt ' und der Kategorie ' Alleinstehende ' und zwischen den entsprechenden Beträgen, so wie diese sinngemäß angewandt werden oder wenn diese angewandt werden müssen im Rahmen des Grundlagengesetzes vom 8. Juli 1976 über die öffentlichen Sozialhilfezentren, in einer tatsächlichen Situation, die zur Hälfte diejenige eines Alleinstehenden und zur Hälfte diejenige eines Zusammenwohnenden ist, und somit in einer ungleichen tatsächlichen Situation im Verhältnis zu den Personen, die sich in der tatsächlichen Lebenssituation von entweder einem Alleinstehenden oder einem Zusammenwohnenden befinden, während diese Person dennoch gleich behandelt wird im Verhältnis zu den Personen, die sich in einer der beiden Situationen befinden, und sie einer der beiden Kategorien zuzuordnen ist und den entsprechenden Betrag erhalten muss?

Ook al voorziet artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering niet expliciet in die hypothese (zie Cass., 4 maart 2009, P.08.1682.F), toch kan, wanneer de beklaagde en de vrijwillig tussenkomende verzekeraar in solidum zijn veroordeeld, de politierechtbank die zitting houdt in strafzaken, met toepassing van artikel 89, § 5, van de wet van 25 juni 1992 een rechtsplegingsvergoeding ten laste van de aansprakelijke persoon en zijn verzekeraar toekennen aan de benadeelde, voor zover zij van oordeel is dat zij aan die partij een dergelijke vergoeding zou toekennen ten laste van de aansprakelijke persoon en zijn verzekeraar in solidum, wanneer zij zitting houdt in burgerlijke zaken.
Obwohl Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches diese Hypothese nicht ausdrücklich vorsieht (siehe Kass., 4. März 2009, P.08.1682.F), kann in dem Fall, dass der Angeklagte und der freiwillig intervenierende Versicherer gesamtschuldnerisch verurteilt worden sind, das in Strafsachen tagende Polizeigericht in Anwendung von Artikel 89 § 5 des Gesetzes vom 25. Juni 1992 dem Geschädigten zu Lasten der haftbaren Person und ihres Versicherten eine Verfahrensentschädigung gewähren, insofern es der Ansicht ist, dass es dieser Partei eine solche Entschädigung zu Lasten - gesamtschuldnerisch - der haftbaren Person und ihres Versicherers gewähren würde, wenn es in Zivilsachen tagt.

Ook al voorziet artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering niet expliciet in die hypothese (zie Cass., 4 maart 2009, P.08.1682.F), toch kan, wanneer de beklaagde en de vrijwillig tussenkomende verzekeraar in solidum zijn veroordeeld, de politierechtbank die zitting houdt in strafzaken met toepassing van artikel 89, § 5, van de wet van 25 juni 1992 een rechtsplegingsvergoeding ten laste van de aansprakelijke persoon en zijn verzekeraar toekennen aan de benadeelde, voor zover zij van oordeel is dat zij aan die partij een dergelijke vergoeding zou toekennen ten laste van de aansprakelijke persoon en zijn verzekeraar in solidum, wanneer zij zitting houdt in burgerlijke zaken.
Obwohl Artikel 162bis des Strafprozessgesetzbuches diese Hypothese nicht ausdrücklich vorsieht (siehe Kass., 4. März 2009, P.08.1682.F), kann in dem Fall, dass der Angeklagte und der freiwillig intervenierende Versicherer gesamtschuldnerisch verurteilt worden sind, das in Strafsachen tagende Polizeigericht in Anwendung von Artikel 89 § 5 des Gesetzes vom 25. Juni 1992 dem Geschädigten zu Lasten der haftbaren Person und ihres Versicherten eine Verfahrensentschädigung gewähren, insofern es der Ansicht ist, dass es dieser Partei eine solche Entschädigung zu Lasten - gesamtschuldnerisch - der haftbaren Person und ihres Versicherers gewähren würde, wenn es in Zivilsachen tagt.

Toch moeten de rechtsbeschermingregelingen effect kunnen blijven hebben, in het bijzonder om de continuïteit te verzekeren van rechterlijke of administratieve beslissingen of beslissingen die door de persoon zelf zijn genomen.
Deswegen müssen die Rechtsschutzsysteme weiterhin Anwendung finden können, um insbesondere die Kontinuität der Entscheidungen sicherzustellen, die von einem Gericht oder einer Verwaltungsbehörde ergangen sind bzw. von der betreffenden Person selbst getroffen wurden.

De strijd die zo iemand, die één persoon moet leveren met een systeem op een moment dat je tóch al ziek bent, op een moment dat je zo zwak bent als maar zijn kan, is toch onmenselijk.
Es ist unmenschlich, so jemanden gegen ein System kämpfen zu lassen, der krank ist, der so schwach ist, wie man nur sein kann.

(29) Ook al kunnen de lidstaten bepalen dat de vordering bij het schadevergoedingsorgaan een subsidiair karakter heeft, toch moet worden uitgesloten dat de benadeelde verplicht wordt zijn verzoek eerst in te dienen bij de persoon die aansprakelijk is voor het ongeval, alvorens het schadevergoedingsorgaan aan te spreken. De positie van de benadeelde moet in dit geval ten minste dezelfde zijn als in het geval van een vordering bij het garantiefonds, overeenkomstig artikel 1, lid 4, van Richtlijn 84/5/EEG.
(29) Zwar können die Mitgliedstaaten vorsehen, daß der Anspruch gegen die Entschädigungsstelle subsidiären Charakter hat, doch darf der Geschädigte nicht gezwungen sein, seinen Anspruch gegenüber dem Unfallverursacher geltend zu machen, bevor er sich hiermit an die Entschädigungsstelle wendet. Die Stellung des Geschädigten sollte in diesem Fall zumindest dieselbe sein wie im Fall eines Anspruchs gegen den Garantiefonds gemäß Artikel 1 Absatz 4 der Richtlinie 84/5/EWG.