Traduction de «rente in geval van blijvende arbeidsongeschiktheid » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

rente in geval van blijvende arbeidsongeschiktheid
Rente wegen bleibender Arbeitsunfähigkeit

rente in geval van blijvende invaliditeit
Rente wegen bleibender Invalidität

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

b) een rente in geval van blijvende arbeidsongeschiktheid;
b) eine Rente bei bleibender Arbeitsunfähigkeit,

Volgens de in het geding zijnde bepaling wordt de rente als schadeloosstelling voor de slachtoffers van een arbeidsongeval in de overheidssector in geval van blijvende arbeidsongeschiktheid vastgesteld aan de hand van de jaarlijkse bezoldiging waarop het slachtoffer recht heeft op het ogenblik van het ongeval.
Gemäß der fraglichen Bestimmung wird die Rente als Entschädigung für die Opfer eines Arbeitsunfalls im öffentlichen Sektor in Falle einer bleibenden Arbeitsunfähigkeit auf der Grundlage der jährlichen Entlohnung, auf die das Opfer zum Zeitpunkt des Unfalls Anrecht hat, festgelegt.

In geval van blijvende arbeidsongeschiktheid heeft het slachtoffer van een arbeidsongeval derhalve vanaf het tijdstip van de consolidatie recht op een forfaitaire jaarlijkse vergoeding die wordt bepaald rekening houdend met zijn verlies of zijn vermindering van de economische waarde op de algemene arbeidsmarkt.
Im Fall einer bleibenden Arbeitsunfähigkeit hat das Opfer eines Arbeitsunfalls daher ab dem Zeitpunkt der Konsolidierung Anrecht auf eine pauschale jährliche Entschädigung, die unter Berücksichtigung seines Verlusts oder seiner Verringerung des Wirtschaftswerts auf dem allgemeinen Arbeitsmarkt festgelegt wird.

De arbeidsongevallenwet van 10 april 1971, met inbegrip van artikel 24, vierde lid, ervan, schendt niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat zij het recht op een bijkomende jaarlijkse vergoeding voor de geregelde hulp van een ander persoon enkel toekent in geval van blijvende arbeidsongeschiktheid.
Das Gesetz vom 10. April 1971 über die Arbeitsunfälle, einschließlich seines Artikels 24 Absatz 4, verstößt nicht gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem es das Recht auf eine zusätzliche jährliche Entschädigung für die regelmäßige Hilfe einer Drittperson nur im Falle bleibender Arbeitsunfähigkeit gewährt.

Zoals voor de privésector wordt de rente voor het blijvend arbeidsongeschikt zijnde slachtoffer van een arbeidsongeval in de overheidssector bepaald in verhouding tot het verdienvermogen van het slachtoffer en is er een bovengrens voor het bedrag van het inkomen dat het uitgangspunt vormt voor de vaststelling van de rente wegens blijvende arbeidsongeschiktheid.
Wie für den Privatsektor wird die Rente für ein bleibend arbeitsunfähiges Opfer eines Arbeitsunfalls im öffentlichen Sektor im Verhältnis zu der Erwerbsfähigkeit des Opfers bestimmt und besteht eine Obergrenze für den Betrag des Einkommens, der den Ausgangspunkt zur Festlegung der Rente wegen bleibender Arbeitsunfähigkeit darstellt.

Dat bij voormelde bovengrens van de rente voor een blijvende arbeidsongeschiktheid in de overheidssector wordt uitgegaan van het bedrag dat van kracht is op de datum van consolidatie van de arbeidsongeschiktheid of op de datum waarop de arbeidsongeschiktheid een karakter van bestendigheid vertoont, terwijl daarvoor in de privésector wordt uitgegaan van de datum van het arbeidsongeval, maakt deel uit van de eigenheid van elk van de respectieve stelsels, zonder dat zulks onbestaanbaar is met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie, rekening houdend met het gegeven dat de respectieve stelsels nu eens in het voordeel zijn van de ene, dan wel van de andere sector.
Dass bei der vorerwähnten Obergrenze der Rente für eine bleibende Arbeitsunfähigkeit im öffentlichen Sektor von dem Betrag ausgegangen wird, der am Datum der Konsolidierung der Arbeitsunfähigkeit oder an dem Datum, an dem die Arbeitsunfähigkeit einen beständigen Charakter aufweist, in Kraft ist, während dafür im Privatsektor vom Datum des Arbeitsunfalls ausgegangen wird, ist Bestandteil der eigenen Merkmale des jeweiligen Systems, ohne dass dies mit dem Grundsatz der Gleichheit und Nichtdiskriminierung unvereinbar wäre, unter Berücksichtigung des Umstandes, dass die jeweiligen Systeme bisweilen für den einen und bisweilen für den anderen Sektor vorteilhaft sind.

In de privésector wordt de bovengrens voor het bepalen van de rente wegens blijvende arbeidsongeschiktheid jaarlijks geactualiseerd aan de hand van het indexcijfer van de consumptieprijzen, in verhouding tot het eveneens geïndexeerde basisloon.
Im Privatsektor wird die Obergrenze zur Bestimmung der Rente wegen bleibender Arbeitsunfähigkeit jährlich aktualisiert anhand des Indexes der Verbraucherpreise, im Verhältnis zu der ebenfalls dem Index angepassten Grundentlohnung.

De verwijzende rechter ondervraagt het Hof over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van artikel 4, § 1, van de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector (hierna : wet van 3 juli 1967), dat bepaalt : « De rente wegens blijvende arbeidsongeschiktheid wordt vastgesteld op grond van de jaarlijkse bezoldiging waarop het slachtoffer recht heeft op het tijdstip dat het ongeval zich heeft voorgedaan of de beroepsziekte is vastgesteld.
Der vorlegende Richter befragt den Gerichtshof zur Vereinbarkeit von Artikel 4 § 1 des Gesetzes vom 3. Juli 1967 über die Vorbeugung von oder den Schadenersatz für Arbeitsunfälle, Wegeunfälle und Berufskrankheiten im öffentlichen Sektor (nachstehend: Gesetz vom 3. Juli 1967) mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung; diese Bestimmung lautet: « Die Rente wegen bleibender Arbeitsunfähigkeit wird auf der Grundlage der jährlichen Entlohnung, auf die das Opfer zum Zeitpunkt des Unfalls oder der Feststellung der Berufskrankheit Anrecht hat, berechnet.

Uit de parlementaire voorbereiding van artikel 15 van de wet van 10 februari 1981 blijkt dat de krachtens de wet van 10 april 1971 en de op 3 juni 1970 gecoördineerde wetten te storten schadeloosstelling in geval van blijvende arbeidsongeschiktheid niet enkel tot doel heeft de geleden schade te vergoeden.
Aus den Vorarbeiten zu Artikel 15 des Gesetzes vom 10. Februar 1981 geht hervor, dass die aufgrund des Gesetzes vom 10. April 1971 und der am 3. Juni 1970 koordinierten Gesetze gewährte Entschädigung im Falle einer bleibenden Arbeitsunfähigkeit nicht nur zur Wiedergutmachung des erlittenen Schadens dient.

Volgens de verwijzende rechter zou de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling teweegbrengen tussen degenen die recht hebben op een rente wegens een arbeidsongeval in de zin van het voormelde artikel 6, § 1, naargelang zij het slachtoffer zijn geweest van een ongeval dat een blijvende arbeidsongeschiktheid van meer dan 25 pct. heeft veroorzaakt of dat zij het slachtoffer van verschillende ongevallen zouden zijn geweest : in het eerste geval zou het bedrag van de rente, krachtens de in het geding zijnde bepaling, 25 pct. van het loon op basis waarvan zij is vastgesteld, niet mogen overschrijden, terwijl in het tweede geval de som van de toegekende renten hoger zou mogen zijn dan het bedrag van de rente die in het eerste geval wordt toegekend.
Dem Verweisungsrichter zufolge würde die beanstandete Bestimmung zu einem Behandlungsunterschied zwischen denjenigen führen, die wegen eines Arbeitsunfalls im Sinne des o.a. Artikels 6 § 1 eine Rente beanspruchen können, und zwar je nachdem, ob sie Opfer eines Unfalls gewesen sind, der zu einer Arbeitsunfähigkeit von über 25 Prozent geführt hat, oder ob sie Opfer mehrerer Unfälle gewesen sind; im ersten Fall dürfe der Betrag der Rente nicht mehr als 25 Prozent der Entlohnung, auf deren Grundlage sie festgelegt worden ist, betragen, während im zweiten Fall die bewilligten Renten den Betrag der im ersten Fall bewilligten Rente übersteigen dürfe.