Traduction de «strafwetboek blijven » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

op de hoogte blijven van trends in de ontwerpsector | op de hoogte blijven van ontwikkelingen in de ontwerpsector | op de hoogte blijven van tendensen in de ontwerpsector
in Bezug auf Trends in der Designbranche auf dem Laufenden bleiben

blijven hangen | blijven steken | vastraken
Hacht bekommen | hachten | haengenbleiben | steckenbleiben

alert blijven | waakzaam blijven
konzentriert bleiben

op de hoogte blijven van nieuwe boeken | op de hoogte blijven van recent verschenen boeken
sich über die neusten Buchveröffentlichungen auf dem Laufenden halten

Strafwetboek | Wetboek van Strafrecht | SWB [Abbr.] | WvS [Abbr.] | WvStr [Abbr.]
Strafgesetzbuch | StGB [Abbr.]

Strafwetboek | Wetboek van Strafrecht | Sr. [Abbr.] | SWB [Abbr.] | W.v.s. [Abbr.] | W.v.Str. [Abbr.]
Strafgesetzbuch | StGB [Abbr.]

Strafwetboek
Strafgesetzbuch

Militair Strafwetboek
Militärstrafgesetzbuch

Tucht- en Strafwetboek voor de koopvaardij en de zeevisserij
Disziplinar- und Strafgesetzbuch für die Handelsmarine und die Seefischerei

Strafwetboek | Sw.
Strafgesetzbuch | StGB

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

« Art. 127. § 1. Personen die zich schuldig hebben gemaakt aan misdrijven als bedoeld in de artikelen 449 en 450 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, in de artikelen 73 en 73bis van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde, in de artikelen 133 en 133bis van het Wetboek der successierechten, in de artikelen 206 en 206bis van het Wetboek der registratie-, hypotheek- en griffierechten, in de artikelen 207/1 en 207bis van het Wetboek van de met het zegel gelijkgestelde taksen, of aan misdrijven omschreven in artikel 505 van het Strafwetboek, in zoverre die betrekking hebben op de vermogensvoordelen die rechtstreeks uit de voormelde misdrijven zijn verkregen, op de goederen en waarden die in de plaats ervan zijn gesteld, of op de inkomsten uit de belegde voordelen, evenals personen die mededaders of medeplichtigen zijn aan deze misdrijven in de zin van de artikelen 66 en 67 van het Strafwetboek, blijven vrijgesteld van strafvervolging uit dien hoofde, indien zij niet vóór de datum van indiening van de in artikel 121 bedoelde aangiften, het voorwerp hebben uitgemaakt van een opsporingsonderzoek of gerechtelijk onderzoek uit hoofde van deze misdrijven en indien er een regularisatie-aangifte werd gedaan onder de voorwaarden van deze wet en de ingevolge die regularisatie-aangifte verschuldigde bedragen werden betaald.
« Art. 127. § 1. Personen, die Straftaten begangen haben, die in den Artikeln 449 und 450 des Einkommensteuergesetzbuches 1992, den Artikeln 73 und 73bis des Mehrwertsteuergesetzbuches, den Artikeln 133 und 133bis des Erbschaftssteuergesetzbuches, den Artikeln 206 und 206bis des Registrierungs-, Hypotheken- und Kanzleigebührengesetzbuches oder den Artikeln 207/1 und 207bis des Gesetzbuches der verschiedenen Gebühren und Steuern erwähnt sind, oder Straftaten, die in Artikel 505 des Strafgesetzbuches erwähnt sind, insofern sie Vermögensvorteile, die unmittelbar aus den vorerwähnten Straftaten gezogen wurden, Güter und Werte, die an ihre Stelle getreten sind, oder Einkünfte aus diesen investierten Vorteilen betreffen, und Personen, die Mittäter oder Komplizen solcher Straftaten im Sinne der Artikel 66 und 67 des Strafgesetzbuches sind, werden von der Strafverfolgung auf der Grundlage dieser Artikel befreit, wenn vor dem Datum der Einreichung der in Artikel 121 erwähnten Erklärungen gegen sie keine Ermittlung oder gerichtliche Untersuchung wegen dieser Straftaten eingeleitet worden ist, wenn eine Regularisierungserklärung unter den Bedingungen des vorliegenden Gesetzes abgegeben worden ist und wenn die aufgrund dieser Regularisierungserklärung geschuldeten Beträge gezahlt worden sind.

De personen die zich schuldig hebben gemaakt aan misdrijven omschreven in de artikelen 193 tot en met 197, 489 tot en met 490bis, 491 en 492bis van het Strafwetboek, aan misdrijven omschreven in artikel 16 van de wet van 17 juli 1975 met betrekking tot de boekhouding van de ondernemingen, aan misdrijven omschreven in artikel 12 van het koninklijk besluit van 5 oktober 2006 houdende maatregelen ter controle van het grensoverschrijdend verkeer van liquide middelen, aan misdrijven omschreven in de verschillende strafbepalingen van het Wetboek van vennootschappen, en die werden begaan met het oog op het plegen van of het vergemakkelijken van de in paragraaf 1 bedoelde misdrijven of die het gevolg zijn van de in paragraaf 1 bedoelde misdrijven, blijven voor deze misdrijven vrijgesteld van bestraffing, indien zij vóór de datum van de indiening van de regularisatieaangifte overeenkomstig de bepalingen van dit decreet alsook overeenkomstig deze van het samenwerkingsakkoord van 20 februari 2017 niet het voorwerp hebben uitgemaakt van een opsporingsonderzoek of gerechtelijk onderzoek uit hoofde van deze misdrijven, indien zij een regularisatieaangifte hebben gedaan onder de voorwaarden van dit decreet alsook die van het samenwerkingsakkoord van 20 februari 2017 en indien zij definitief en zonder enige voorbehoud de verschuldigde heffing overeenkomstig dit decreet betaald hebben.
Personen, die Straftaten begangen haben, die in den Artikeln 193 bis 197, 489 bis 490bis, 491 und 492bis des Strafgesetzbuches, Artikel 16 des Gesetzes vom 17. Juli 1975 über die Buchhaltung der Unternehmen, Artikel 12 des Königlichen Erlasses vom 5. Oktober 2006 zur Festlegung von Maßnahmen zur Kontrolle des grenzüberschreitenden Verkehrs von Barmitteln oder den verschiedenen Strafbestimmungen des Gesellschaftsgesetzbuches bestimmt sind, mit dem Ziel, in § 1 bestimmte Straftaten zu begehen oder zu erleichtern, oder die Folge der in § 1 erwähnten Straftaten sind, bleiben für diese Straftaten straffrei, wenn vor dem Datum der Einreichung der Regularisierungserklärung gemäß den Bestimmungen des vorliegenden Dekrets sowie denen des Zusammenarbeitsabkommens vom 20. Februar 2017 gegen sie keine Ermittlung oder gerichtliche Untersuchung wegen dieser Straftaten eingeleitet worden ist, wenn sie unter Einhaltung der Bedingungen des vorliegenden Gesetzes eine Regularisierungserklärung vorgenommen haben, und die in Übereinstimmung mit vorliegendem Dekret geschuldete Abgabe endgültig und ohne Vorbehalt gezahlt haben.

Art. 127. Personen die zich schuldig hebben gemaakt aan misdrijven als bedoeld in de artikelen 449 en 450 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, in de artikelen 73 en 73bis van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde, in de artikelen 133 en 133bis van het Wetboek der successierechten, in de artikelen 206 en 206bis van het Wetboek der registratie, hypotheek- en griffierechten, in de artikelen 207/1 en 207bis van het Wetboek van de met het zegel gelijkgestelde taksen, of aan misdrijven omschreven in artikel 505 van het Strafwetboek, in zoverre die betrekking hebben op de vermogensvoordelen die rechtstreeks uit de voormelde misdrijven zijn verkregen, op de goederen en waarden die in de plaats ervan zijn gesteld, of op de inkomsten uit de belegde voordelen, evenals personen die mededaders of medeplichtigen zijn aan deze misdrijven in de zin van de artikelen 66 en 67 van het Strafwetboek, blijven vrijgesteld van strafvervolging uit dien hoofde, indien zij niet vóór de datum van indiening van de in artikel 121 bedoelde aangiften, het voorwerp hebben uitgemaakt van een opsporingsonderzoek of gerechtelijk onderzoek uit hoofde van deze misdrijven en indien er een regularisatie-aangifte werd gedaan onder de voorwaarden van deze wet en de ingevolge die regularisatie-aangifte verschuldigde bedragen werden betaald ».
Art. 127. Personen, die Straftaten im Sinne der Artikel 449 und 450 des Einkommensteuergesetzbuches 1992, der Artikel 73 und 73bis des Mehrwertsteuergesetzbuches, der Artikel 133 und 133bis des Erbschaftssteuergesetzbuches, der Artikel 206 und 206bis des Registrierungs-, Hypotheken- und Kanzleigebührengesetzbuches, der Artikel 207/1 und 207bis des Gesetzbuches der der Stempelsteuer gleichgesetzten Steuern oder eine Straftat im Sinne von Artikel 505 des Strafgesetzbuches begangen haben, insofern diese sich auf Vermögensvorteile beziehen, die unmittelbar aus den vorerwähnten Straftaten erworben wurden, auf Güter und Werte, mit denen diese ersetzt wurden, oder auf Einkünfte aus den angelegten Vorteilen, sowie Personen, die Mittäter oder Komplizen bei diesen Straftaten im Sinne der Artikel 66 und 67 des Strafgesetzbuches sind, bleiben von der Strafverfolgung aus diesem Grund befreit, wenn sie nicht vor dem Datum des Einreichens der Erklärungen im Sinne der Artikel 121 Gegenstand einer Voruntersuchung oder gerichtlichen Untersuchung aufgrund dieser Straftaten waren und wenn eine Regularisierungserklärung gemäss den Bedingungen dieses Gesetzes eingereicht und die infolge dieser Regularisierungserklärung geschuldeten Beträge gezahlt wurden ».

« Personen die zich schuldig hebben gemaakt aan misdrijven bedoeld in de artikelen 449 en 450 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, in de artikelen 73 en 73bis van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde, in de artikelen 133 en 133bis van het Wetboek der successierechten, in de artikelen 206 en 206bis van het Wetboek der registratie-, hypotheek- en griffierechten, in de artikelen 207/1 en 207bis van het Wetboek van met het zegel gelijkgestelde taksen, in de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders en de uitvoeringsbesluiten ervan, en in het koninklijk besluit nr. 38 van 27 juli 1967 houdende inrichting van het sociaal statuut van de zelfstandigen en de uitvoeringsbesluiten ervan, of aan misdrijven omschreven in artikel 505 van het Strafwetboek, in zoverre die betrekking hebben op de vermogensvoordelen die rechtstreeks uit de voormelde misdrijven zijn verkregen, op de goederen en waarden die in de plaats ervan zijn gesteld, of op de inkomsten uit de belegde voordelen, evenals de personen die mededaders of medeplichtigen zijn aan deze misdrijven in de zin van de artikelen 66 en 67 van het Strafwetboek, blijven vrijgesteld van strafvervolging uit dien hoofde, indien zij niet vóór de datum van indiening van de in artikel 2, § 1, bedoelde aangiften, het voorwerp hebben uitgemaakt van een opsporingsonderzoek of gerechtelijk onderzoek uit hoofde van deze misdrijven en indien er een bijzondere aangifte werd gedaan onder de voorwaarden van deze wet en de ingevolge die bijzondere aangifte verschuldigde bedragen hebben betaald ».
« Personen, die bertretungen im Sinne der Artikel 449 und 450 des Einkommensteuergesetzbuches 1992, der Artikel 73 und 73bis des Mehrwertsteuergesetzbuches, der Artikel 133 und 133bis des Erbschaftssteuergesetzbuches, der Artikel 206 und 206bis des Registrierungs-, Hypotheken- und Kanzleigebührengesetzbuches, der Artikel 207/1 und 207bis des Gesetzbuches der der Stempelsteuer gleichgesetzten Steuern, des Gesetzes vom 27. Juni 1969 zur Revision des Erlassgesetzes vom 28. Dezember 1944 über die soziale Sicherheit der Arbeitnehmer sowie seiner Ausführungserlasse und des königlichen Erlasses Nr. 38 vom 27. Juli 1967 zur Einführung des Sozialstatuts der Selbständigen und seiner Ausführungserlasse oder bertretungen im Sinne des Artikels 505 des Strafgesetzbuches begangen haben, insofern diese sich auf Vermögensvorteile beziehen, die unmittelbar aus den obenerwähnten bertretungen erworben wurden, auf Güter und Werte, die an deren Stelle getreten sind, oder auf die Einkünfte aus den angelegten Vorteilen, sowie die Personen, die Mittäter oder Gehilfen bei diesen bertretungen im Sinne der Artikel 66 und 67 des Strafgesetzbuches sind, bleiben von einer Strafverfolgung aus diesem Grund befreit, wenn sie nicht vor dem Datum des Einreichens der in Artikel 2 § 1 vorgesehenen Erklärungen Gegenstand einer Voruntersuchung oder gerichtlichen Untersuchung aufgrund dieser bertretungen waren und wenn sie eine besondere Erklärung unter den Bedingungen dieses Gesetzes abgegeben haben sowie die infolge dieser besonderen Erklärung geschuldeten Beträge gezahlt haben ».

Bij het arrest nr. 104/2003 van 22 juli 2003 heeft het Hof geoordeeld dat « het niet objectief en redelijk verantwoord [is] dat, voor misdrijven gepleegd na 2 juli 1999, de personen genoemd in artikel 67ter van de wet betreffende de politie over het wegverkeer, persoonlijk aansprakelijk blijven voor misdrijven toegerekend aan de rechtspersoon, terwijl artikel 5 van het Strafwetboek op algemene wijze in een eigen strafrechtelijke verantwoordelijkheid van de rechtspersoon voorziet » (B.7), maar heeft het vastgesteld dat in de interpretatie volgens welke die bepaling impliciet werd gewijzigd bij artikel 5 van het Strafwetboek, ze geen onverantwoord verschil in behandeling in het leven riep.
In seinem Urteil Nr. 104/2003 vom 22. Juli 2003 hat der Hof erkannt, dass es « nicht objektiv und vernünftig gerechtfertigt [ist], dass für die nach dem 2. Juli 1999 begangenen Straftaten die in Artikel 67ter des Gesetzes über die Strassenverkehrspolizei genannten Personen persönlich haftbar bleiben für Straftaten, die einer juristischen Person angelastet werden, während Artikel 5 des Strafgesetzbuches auf allgemeine Weise eine eigene strafrechtliche Haftung der juristischen Person vorsieht » (B.7), hat aber festgestellt, dass diese Bestimmung, dahingehend ausgelegt, dass sie implizit durch Artikel 5 des Strafgesetzbuches abgeändert wurde, keinen ungerechtfertigten Behandlungsunterschied herbeiführt.

In het arrest nr. 104/2003 van 22 juli 2003 heeft het Hof geoordeeld dat « het niet objectief en redelijk verantwoord [is] dat, voor misdrijven gepleegd na 2 juli 1999, de personen genoemd in artikel 67ter van de wet betreffende de politie over het wegverkeer, persoonlijk aansprakelijk blijven voor misdrijven toegerekend aan de rechtspersoon, terwijl artikel 5 van het Strafwetboek op algemene wijze in een eigen strafrechtelijke verantwoordelijkheid van de rechtspersoon voorziet » (B.7), maar heeft het vastgesteld dat in de interpretatie volgens welke die bepaling impliciet is gewijzigd bij artikel 5 van het Strafwetboek, zij geen onverantwoord verschil in behandeling in het leven riep.
In seinem Urteil Nr. 104/2003 vom 22. Juli 2003 hat der Hof erkannt, dass « es nicht objektiv und vernünftig gerechtfertigt [ist], dass für die nach dem 2. Juli 1999 begangenen Straftaten die in Artikel 67ter des Gesetzes über die Strassenverkehrspolizei genannten Personen persönlich haftbar bleiben für Straftaten, die einer juristischen Person angelastet werden, während Artikel 5 des Strafgesetzbuches auf allgemeine Weise eine eigene strafrechtliche Haftung der juristischen Person vorsieht » (B.7), aber er hat festgestellt, dass diese Bestimmung in der Auslegung, der zufolge sie implizit durch Artikel 5 des Strafgesetzbuches abgeändert worden ist, keinen ungerechtfertigten Behandlungsunterschied herbeiführt.