De voorstanders stellen meestal dat de strategie een gemeenschappelijk kader biedt voor de oplossing van milieuproblemen in landen met een gemeenschappelijk verleden (de erfenis van de voormalige Sovjet-Unie) en noemen de strategie, omdat deze geen duidelijke doelstellingen en tijdschema's bevat, een "bron van inspiratie" in plaats van een normatief kader.
Erstere argumentieren in der Regel, dass die Strategie eine gemeinsame Rahmenregelung zur Lösung von Umweltproblemen in Ländern mit gemeinsamer Vergangenheit (das Erbe der früheren Sowietunion) bietet, und reden eher von einem "Inspirationsdokument" als einem Regelwerk, weil klare Ziele und ein fester Zeitplan fehlen.