Om de duurzaamheid en de adequaatheid van sociaal beleid te kunnen waarborgen, moeten de lidstaten nagaan hoe zij de efficiëntie en de effectiviteit kunnen vergroten, waarbij zij rekening houden met belangrijke demografische en maatschappelijke veranderingen[12]. In sommige gevallen leidt de veelheid van uitkeringen, instanties en voorwaarden voor het recht op uitkeringen tot extra administratiekosten en een lage gebruiksgraad bij degenen die de uitkeringen het meest nodig hebben.
Angesichts der Notwendigkeit, die Nachhaltigkeit und Zweckmäßigkeit der Sozialpolitik zu gewährleisten, müssen die Mitgliedstaaten Mittel und Wege finden, die Effizienz und die Wirksamkeit zu verbessern und gleichzeitig den zentralen demografischen und gesellschaftlichen Veränderungen Rechnung zu tragen[12].
