Het Parlement stond in dit verband zeer kritisch tegenover de praktijk van besluitvorming met algemene stemmen door de Raad, waarbij het aanvoerde dat het niet logisch was om elk van de lidstaten van de Unie een blokkagemacht te geven als eerder is besloten om gezamenlijk beleid te voeren.
Dabei äußerte es sich besonders kritisch zu der Praxis der Einstimmigkeit im Rat, wobei es argumentierte, dass es keinen Sinn mache, jedem der Einzelstaaten der Union eine Blockierungsbefugnis einzuräumen, wenn vorher vereinbart worden sei, eine Politik gemeinsam durchzuführen.