Traduction de «verwijzende rechter trouwens heeft » (Néerlandais → Allemand) :

Vermits het geschil voor de verwijzende rechter betrekking heeft op een kapitaalvermindering door een besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, beperkt het Hof zijn onderzoek tot die hypothese.
Da die Streitsache vor dem vorlegenden Richter sich auf eine Kapitalherabsetzung durch eine Privatgesellschaft mit beschränkter Haftung bezieht, begrenzt der Gerichtshof seine Prüfung auf diesen Fall.

Bij zijn arrest nr. 162/2007 van 19 december 2007, waaraan de verwijzende rechter refereert, heeft het Hof voor recht gezegd : « Artikel 371 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het bepaalt dat de beroepstermijn begint te lopen op de datum van verzending die voorkomt op het aanslagbiljet waarop de bezwaartermijn vermeld staat ».
In seinem Entscheid Nr. 162/2007 vom 19. Dezember 2007, auf den der vorlegende Richter Bezug nimmt, hat der Gerichtshof für Recht erkannt: « Artikel 371 des Einkommensteuergesetzbuches 1992 verstößt gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insofern er bestimmt, dass die Rechtsmittelfrist ab dem Datum des Versands, das auf dem Steuerbescheid angegeben ist, auf dem die Widerspruchsfrist vermerkt ist, läuft ».

Zoals de verwijzende rechter vaststelt, heeft het Hof van Cassatie, bij een arrest van 16 maart 1987, uit de bewoordingen van de in het geding zijnde bepaling afgeleid dat de opzeggingstermijnen voor die bedienden niet bij collectieve arbeidsovereenkomst konden worden vastgesteld (Cass., 16 maart 1987, Arr. Cass., 1986-1987, nr. 420).
Wie der vorlegende Richter feststellt, hat der Kassationshof in einem Entscheid vom 16. März 1987 aus dem Wortlaut der fraglichen Bestimmung abgeleitet, dass die Kündigungsfristen für diese Angestellten nicht durch kollektives Arbeitsabkommen festgelegt werden konnten (Kass., 16. März 1987, Arr. Cass., 1986-1987, Nr. 420).

Wat de zaak nr. 6166 betreft, geeft de eisende partij voor de verwijzende rechter aan dat de verwijzende rechter heeft beslist haar nieuwe verzoekschrift onontvankelijk te verklaren omdat het onderwerp ervan identiek is aan hetwelk aanleiding heeft gegeven tot de prejudiciële vragen, en dat tegen die beslissing hoger beroep is ingesteld; andermaal is een verzoekschrift ingediend en opnieuw heeft de verwijzende rechter het onontvankelijk verklaard.
In Bezug auf die Rechtssache Nr. 6166 führt die klagende Partei vor dem vorlegenden Richter an, dass der vorlegende Richter beschlossen habe, ihre neue Antragschrift für unzulässig zu erklären, weil sie denselben Gegenstand habe wie diejenige, die zu den beiden Vorabentscheidungsfragen Anlass gegeben habe, und dass gegen diese Entscheidung Berufung eingelegt worden sei; eine neue Antragschrift ist eingereicht worden, und sie ist erneut durch den vorlegenden Richter für unzulässig erklärt worden.

De verwijzende rechter vraagt het Hof of die bepalingen bestaanbaar zijn met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, indien zij aldus worden geïnterpreteerd « dat de deelgenoot die alleen het onverdeeld goed heeft gebruikt en het exclusief genot ervan heeft gehad, een vergoeding verschuldigd is aan de andere deelgenoot in verhouding tot hun aandeel in de opbrengstwaarde van dit goed, ook wanneer de eerstgenoemde deelgenoot geen schuld heeft aan de omstandigheid dat de andere deelgenoot zijn recht op genot en gebruik niet in natura heeft uitgeoefend, en zelfs wanneer de andere deelgenoot vrijwillig weigert zijn recht op genot en gebruik in natura uit te oefenen ».
Der vorlegende Richter fragt den Gerichtshof, ob diese Bestimmungen mit den Artikeln 10, 11 und 16 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 14 der Europäischen Menschenrechtskonvention und mit Artikel 1 des ersten Zusatzprotokolls zu dieser Konvention vereinbar seien, wenn sie dahin ausgelegt würden, « dass der Miteigentümer, der alleine das ungeteilte Gut gebraucht und den ausschließlichen Nutzen davon gehabt hat, dem anderen Miteigentümer eine Entschädigung im Verhältnis zu seinem Anteil am Ertragswert dieses Gutes schuldet, auch wenn der erstgenannte Miteigentümer keine Schuld daran hat, dass der andere Miteigentümer sein Recht auf Gebrauch und Nutzen nicht in natura ausgeübt hat, und selbst wenn der andere Miteigentümer sich aus freiem Willen weigert, sein Recht auf Gebrauch und Nutzen in natura auszuüben ».

Overigens kan, zoals de verwijzende rechter trouwens heeft opgemerkt, het slachtoffer van een beroepsziekte dat deelneemt aan het stelsel van de overzeese sociale zekerheid, in geval van een arbeidsongeschiktheid - ongeacht of daaraan een beroepsziekte of een andere ziekte ten grondslag ligt - wel een beroep doen op de dekking in het raam van de ziekte- en invaliditeitsverzekering (artikel 29, § 2, van de wet van 17 juli 1963).
Im Ubrigen kann - wie der vorlegende Richter angemerkt hat - das Opfer einer Berufskrankheit, das der Regelung der überseeischen sozialen Sicherheit angeschlossen ist, im Falle einer Arbeitsunfähigkeit - ungeachtet dessen, ob dieser eine Berufskrankheit oder eine andere Krankheit zugrunde liegt - wohl die Deckung im Rahmen der Kranken- und Invalidenversicherung in Anspruch nehmen (Artikel 29 § 2 des Gesetzes vom 17. Juli 1963).

Het Hof dient niet de omstandigheden te onderzoeken waarin de geïntimideerde voor de verwijzende rechter ontslag heeft genomen uit haar statutaire betrekking bij De Post en een arbeidsovereenkomst met de nv « Bank van De Post » heeft gesloten.
Im Ubrigen braucht der Hof nicht die Umstände zu prüfen, unter denen die Berufungsbeklagte vor dem vorlegenden Richter ihre statutarische Arbeitsstelle bei ' Die Post ' verlassen und einen Arbeitsvertrag mit der « Bank: Die Post » AG geschlossen hat.

Uit de prejudiciële vraag blijkt dat de verwijzende rechter vragen heeft bij de verenigbaarheid van artikel 5, tweede lid, eerste zin, van het Strafwetboek met de artikelen 10 en 11, in samenhang gelezen met de artikelen 12, tweede lid, en 14, van de Grondwet en met de artikelen 6 en 7 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, doordat de rechter, in geval van een onopzettelijk misdrijf, van de rechtspersoon en de natuurlijke persoon diegene veroordeelt die de « zwaarste fout » heeft begaan zonder dat echter wordt gepreciseerd wat onder dat begrip, waarvan de interpretatie aan de strafrechter wordt overgelaten, moet worden verstaan.
Aus der präjudiziellen Frage wird ersichtlich, dass der Verweisungsrichter die Vereinbarkeit von Artikel 5 Absatz 2 erster Satz des Strafgesetzbuches mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, in Verbindung mit Artikel 12 Absatz 2 und Artikel 14 der Verfassung sowie mit den Artikeln 6 und 7 der Europäischen Menschenrechtskonvention, deshalb in Frage stellt, weil der Richter, wenn eine nicht vorsätzliche Straftat vorliegt, von der juristischen Person und der natürlichen Person diejenige verurteilt, die die « schwerste Verfehlung » begangen hat, ohne dass jedoch präzisiert wird, wie dieser Begriff, dessen Interpretation dem Strafrichter überlassen wird, aufgefasst werden muss.

Uit de prejudiciële vraag blijkt dat de verwijzende rechter vragen heeft bij de verenigbaarheid van artikel 5, tweede lid, van het Strafwetboek, met de artikelen 10 en 11, in samenhang gelezen met de artikelen 12, tweede lid, en 14, van de Grondwet en met de artikelen 6 en 7 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, doordat de rechter, in geval van een misdrijf dat « wetens en willens » werd gepleegd door een natuurlijke persoon, op grond van criteria die de wetgever aan zijn oordeel heeft overgelaten, zou kunnen beslissen die persoon al dan niet te veroordelen.
Aus der präjudiziellen Frage geht hervor, dass der Verweisungsrichter die Vereinbarkeit von Artikel 5 Absatz 2 des Strafgesetzbuches mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, in Verbindung mit Artikel 12 Absatz 2 und Artikel 14 der Verfassung und mit den Artikeln 6 und 7 der Europäischen Menschenrechtskonvention, deshalb in Frage stellt, weil der Richter im Falle einer « wissentlich und willentlich » durch eine natürliche Person begangenen Straftat aufgrund von Kriterien, die der Gesetzgeber seinem Ermessen überlassen hat, entscheiden könnte, diese Person zu verurteilen oder nicht.

1. Indien de verwijzende rechter anonimiteit heeft toegekend, eerbiedigt het Hof deze anonimiteit in het kader van de bij hem aanhangige procedure.
(1) Ist vom vorlegenden Gericht Anonymität gewährt worden, so wahrt der Gerichtshof diese Anonymität in dem bei ihm anhängigen Verfahren.