Vertaling van "verwijzende rechtscollege alleen " (Nederlands → Duits) :

Uit de motieven van het arrest van de verwijzende rechter blijkt voldoende dat die laatste twee categorieën van schuldenaars vergelijkt : enerzijds de schuldenaar die, rekening houdend met de ontoereikendheid van zijn middelen, niet de minste cent kan besteden aan de terugbetaling van zijn schuldeisers en aan de rechter geen totale kwijtschelding van zijn schulden kan vragen, daar, volgens het verwijzende rechtscollege, alleen de schuldbemiddelaar daartoe bevoegd is met toepassing van de in het geding zijnde bepaling en, anderzijds, de schuldenaar die aan de terugbetaling van de schuldeisers slechts onbeduidende bedragen kan besteden en die, met toepassing van artikel 1675/13, § 1, eerste lid, van het Gerechtelijk Wetboek, de rechter kan verzoeken om een gerechtelijke aanzuiveringsregeling met een vrijwel totale kwijtschelding van de schulden in kapitaal.
Aus der Begründung des Urteils des vorlegenden Richters geht hinlänglich hervor, dass dieser zwei Kategorien van Schuldnern miteinander vergleicht: einerseits Schuldner, die angesichts der Unzulänglichkeit ihrer Mittel nicht einen einzigen Cent zur Bezahlung ihrer Gläubiger aufwenden und nicht bei einem Richter einen vollständigen Schuldenerlass beantragen könnten, da gemäss dem vorlegenden Rechtsprechungsorgan in Anwendung der fraglichen Bestimmung nur der Schuldenvermittler hierzu ermächtigt sei, und andererseits Schuldner, die zur Bezahlung der Gläubiger nur sehr unbedeutende Summen aufwenden könnten und die in Anwendung von Artikel 1675/13 § 1 Absatz 1 des Gerichtsgesetzbuches bei einem Richter einen gerichtlichen Schuldenregelungsplan mit nahezu vollständigem Erlass der Kapitalschulden beantragen könnten.

In dat verband zal de verwijzende rechter rekening kunnen houden met niet alleen de ontstentenis van enige informatie betreffende de beroepstermijnen of -modaliteiten in de kennisgeving van het vonnis in eerste aanleg (zie, mutatis mutandis, EHRM, 31 januari 2012, Assunçao Chaves t. Portugal, §§ 80-88), maar ook met de informatieve rol die de griffie van het verwijzende rechtscollege in beginsel dient te vervullen bij de ontvangst van een verzoekschrift tot hoger beroep (zie, mutatis mutandis, EHRM, 26 juli 2007, Walchli t. Frankrijk, § 35).
Diesbezüglich kann der vorlegende Richter nicht nur das Fehlen jeglicher Information über die Berufungsfristen oder -modalitäten bei der Notifizierung des Urteils in erster Instanz berücksichtigen (siehe, mutatis mutandis, EuGHMR, 31. Januar 2012, Assunçao Chaves gegen Portugal, §§ 80-88), sondern auch die Informationsrolle, die grundsätzlich der Kanzlei des vorlegenden Rechtsprechungsorgans bei dem Eingang einer Berufungsschrift obliegt (siehe, mutatis mutandis, EuGHMR, 26. Juli 2007, Walchli gegen Frankreich, § 35).

De motivering van het vonnis en de bewoordingen van de eerste prejudiciële vraag, waarin met name een arrest wordt geciteerd dat gewezen is door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM, 28 juni 2007, Wagner en J.M.W.L. t. Luxemburg), alsook het verband dat erin wordt gelegd met de tweede prejudiciële vraag, tonen voldoende aan in welk opzicht de bedoelde artikelen van de Grondwet en van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens zouden zijn geschonden, niet alleen ten aanzien van de wetgeving die van toepassing is op heteroseksuele koppels, maar ook ten aanzien van de kinderen voor wie een tweede afstammingsband, in hun belang, kan worden ingesteld, wat te dezen niet het geval is, zoals het verwijzende rechtscollege vaststelt, wegens de in het geding zijnde bepalingen, die aan de toetsing van het Hof worden onderworpen.
Die Begründung des Urteils und der Wortlaut der ersten Vorabentscheidungsfrage, in denen insbesondere ein Urteil des Europäischen Gerichtshofes für Menschenrechte zitiert wird (EuGHMR, 28. Juni 2007, Wagner und J.M.W.L. gegen Luxemburg), sowie die darin hergestellte Verbindung zur zweiten Vorabentscheidungsfrage verdeutlichen ausreichend, in welcher Hinsicht gegen die betreffenden Artikel der Verfassung und der Europäischen Menschenrechtskonvention verstossen würde, nicht nur in Bezug auf die auf heterosexuelle Paare anwendbaren Rechtsvorschriften, sondern auch in Bezug auf die Kinder, für die ein zweites Abstammungsverhältnis in ihrem Interesse hergestellt werden kann, was hier, wie das vorlegende Rechtsprechungsorgan feststellt, aufgrund der fraglichen Bestimmungen, die dem Gerichtshof zur Prüfung vorgelegt werden, nicht zutrifft.

Het verwijzende rechtscollege vraagt het Hof of artikel 403, §§ 1 en 2, van het WIB 1992 bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een onderscheid zou maken tussen de Belgische opdrachtgevers en aannemers naargelang zij, voor de uitvoering van werken zoals bedoeld in artikel 400, 1°, van het WIB 1992, een beroep zouden doen op een niet in België geregistreerde, maar wel in België gevestigde aannemer of op een niet in België geregistreerde en in België gevestigde aannemer, waarbij alleen de eerstgenoemden bij de betaling van de onderaannemer verplicht zijn 15 % van het door de opdrachtgever of aannemer verschuldigde bedrag, exclusief de belasting over de toegevoegde waarde, in te houden en door te storten aan de Schatkist, terwijl de laatstgenoemden zich daaraan zouden kunnen onttrekken op grond van het arrest van 9 november 2006 (C-433/04) dat werd gewezen door het Hof van Justitie van de Europese Unie, dat de schending door België heeft vastgesteld van de verplichtingen waartoe het was gehouden krachtens het beginsel van het vrij verrichten van diensten dat thans is verankerd in de artikelen 56 en 57 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).
Das vorlegende Rechtsprechungsorgan fragt den Hof, ob Artikel 403 §§ 1 und 2 des EStGB 1992 mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, insofern er einen Unterschied zwischen belgischen Auftraggebern und Unternehmern einführe, je nachdem, ob sie sich zur Ausführung von Arbeiten im Sinne von Artikel 400 Nr. 1 des EStGB 1992 an einen nicht in Belgien registrierten, aber in Belgien ansässigen Unternehmer oder an einen nicht in Belgien registrierten und in Belgien ansässigen Unternehmer wendeten, wobei nur die Erstgenannten bei der Bezahlung des Subunternehmers verpflichtet seien, 15 Prozent des vom Auftraggeber oder vom Unternehmer geschuldeten Betrags ohne Mehrwertsteuer einzubehalten und an die Staatskasse zu überweisen, während die Letztgenannten sich dieser Pflicht entziehen könnten aufgrund des Urteils vom 9. November 2006 (C-433/04) des Gerichtshofes der Europäischen Union, der einen Verstoss Belgiens gegen die ihm aufgrund des Prinzips des freien Dienstleistungsverkehrs obliegenden Pflichten, nunmehr verankert in den Artikeln 56 und 57 des Vertrags über die Arbeitsweise der Europäischen Union (AEUV), festgestellt habe.

Uit de bewoordingen van de prejudiciële vraag blijkt dat het verwijzende rechtscollege het Hof ondervraagt over de bestaanbaarheid van de in het geding zijnde bepaling met het wettigheidsbeginsel in strafzaken, dat niet alleen is gewaarborgd door de voormelde grondwetsbepalingen, maar eveneens door artikel 7.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens.
Aus der Formulierung der präjudiziellen Frage geht hervor, dass das vorlegende Rechtsprechungsorgan den Hof zur Vereinbarkeit der fraglichen Bestimmung mit dem Legalitätsprinzip in Strafsachen befragt, das nicht nur durch die vorerwähnten Verfassungsbestimmungen, sondern auch durch Artikel 7 Absatz 1 der Europäischen Menschenrechtskonvention gewährleistet wird.