Vertaling van "verzoekende partijen tegen de bekrachtigde besluiten waren " (Nederlands → Duits) :

Bij zijn arrest nr. 60/2010 van 27 mei 2010 heeft het Hof het beroep tot vernietiging onontvankelijk verklaard dat is ingesteld tegen artikel 50 van de wet van 19 december 2008, daar de verzoekende partijen, die, enerzijds, drie verenigingen waren die de belangen van de artsen verdedigden en, anderzijds, ziekenhuisartsen waren, niet deden blijken van het vereiste belang.
In seinem Entscheid Nr. 60/2010 vom 27. Mai 2010 hat der Gerichtshof die gegen Artikel 50 des Gesetzes vom 19. Dezember 2008 erhobene Nichtigkeitsklage für unzulässig erklärt, da die klagenden Parteien - drei die Interessen der Ärzte vertretende Vereinigungen einerseits und Krankenhausärzte andererseits - nicht das erforderliche Interesse nachwiesen.

De Raad van State heeft in zijn arresten nrs. 105.837 en 105.839 van 24 april 2002 weliswaar de beroepen verworpen die door de verzoekende partijen tegen de bekrachtigde besluiten waren ingesteld, en was daarbij met name van mening dat de partijen geen belang hadden om incidentele middelen op te werpen afgeleid uit de schending van rechtstreeks van toepassing zijnde verdragsrechtelijke bepalingen, tegen bepalingen die het voorwerp uitmaken van arresten die door het Hof op vroegere beroepen zijn gewezen, maar niettemin hebben de verzoekende partijen dergelijke middelen kunnen aanvoeren tot staving van zowel de ene als de andere van die beroepen.
Zwar hat der Staatsrat mit seinen Urteilen Nrn. 105. 837 und 105.839 vom 24. April 2002 die Klagen der klagenden Parteien gegen die bestätigten Erlasse abgewiesen, indem er insbesondere den Standpunkt vertrat, sie hätten kein Interesse daran, die aus dem Verstoss gegen unmittelbar anwendbare Bestimmungen des internationalen Vertragsrechts abgeleiteten Inzidentklagegründe gegen Bestimmungen, die Gegenstand von Urteilen des Hofes über vorherige Klagen sind, geltend zu machen, doch die klagenden Parteien konnten dennoch solche Klagegründe zur Untermauerung einige dieser Klagen anführen.

De Raad van State heeft in zijn arresten nrs. 105.837 en 105.839 van 24 april 2002 weliswaar de beroepen verworpen die door de verzoekende partijen tegen de bekrachtigde besluiten waren ingesteld, en was daarbij met name van mening dat de partijen geen belang hadden om incidentele middelen op te werpen afgeleid uit de schending van rechtstreeks van toepassing zijnde verdragsrechtelijke bepalingen, tegen bepalingen die het voorwerp uitmaken van onderhavige beroepen of van arresten die door het Hof op vroegere beroepen zijn gewezen, maar niettemin hebben de verzoekende partijen dergelijke middelen kunnen aanvoeren tot staving van zowel de ene als de andere van die beroepen.
Zwar hat der Staatsrat mit seinen Urteilen Nrn. 105. 837 und 105.839 vom 24. April 2002 die Klagen der klagenden Parteien gegen die bestätigten Erlasse abgewiesen, indem er insbesondere den Standpunkt vertrat, sie hätten kein Interesse daran, die aus dem Verstoss gegen unmittelbar anwendbare Bestimmungen des internationalen Vertragsrechts abgeleiteten Inzidentklagegründe gegen Bestimmungen, die Gegenstand der nun vorliegenden Klagen sind, oder Urteile des Hofes über vorherige Klagen geltend zu machen, doch die klagenden Parteien konnten dennoch solche Klagegründe zur Untermauerung einige dieser Klagen anführen.

De Raad van State heeft in zijn arresten nrs. 105.837 en 105.839 van 24 april 2002 weliswaar de beroepen verworpen die onder meer door de verzoekende partij tegen de bekrachtigde besluiten waren ingesteld, en was daarbij met name van mening dat de partijen geen belang hadden om incidentele middelen op te werpen afgeleid uit de schending van rechtstreeks van toepassing zijnde verdragsrechtelijke bepalingen, tegen bepalingen die het voorwerp uitmaken van arresten die door het Hof op vroegere beroepen zijn gewezen, maar niettemin heeft de verzoekende partij dergelijke middelen kunnen aanvoeren tot staving van zowel de ene als de andere van die beroepen.
Zwar hat der Staatsrat mit seinen Urteilen Nrn. 105. 837 und 105.839 vom 24. April 2002 die unter anderem von der klagenden Partei gegen die bestätigten Erlasse erhobenen Klagen abgewiesen, indem er insbesondere den Standpunkt vertrat, sie hätten kein Interesse daran, die aus dem Verstoss gegen unmittelbar anwendbare Bestimmungen des internationalen Vertragsrechts abgeleiteten Inzidentklagegründe gegen Bestimmungen, die Gegenstand von Urteilen des Hofes über vorherige Klagen sind, geltend zu machen, doch die klagende Partei konnte dennoch solche Klagegründe zur Untermauerung einige dieser Klagen anführen.

De verzoekende partijen bekritiseren, enerzijds, de gelijke behandeling van de lokale besturen die voorheen waren aangesloten bij pool 1 en van de lokale besturen die voorheen waren aangesloten bij pool 2 en, anderzijds, de gelijke behandeling van de lokale besturen die voorheen waren aangesloten bij de pools 1 en 2 en van de lokale besturen die, vóór de toepassing van de bestreden wet, deel uitmaakten van de pools 3 en 4 en die zich niet hebben verzet tegen hun ambtshalve aansluiting bij het gesolidariseerd pensioenfonds van de RSZPPO.
Die klagenden Parteien bemängeln einerseits die Gleichbehandlung der lokalen Behörden, die zuvor dem Pool 1 angeschlossen waren, und der lokalen Behörden, die zuvor dem Pool 2 angeschlossen waren, und andererseits die Gleichbehandlung der lokalen Behörden, die zuvor den Pools 1 und 2 angeschlossen waren, und den lokalen Behörden, die vor der Anwendung des angefochtenen Gesetzes den Pools 3 und 4 angeschlossen waren und die sich nicht ihrem von Amts wegen erfolgten Beitritt zum solidarischen Pensionsfonds des LASSPLV widersetzt hätten.

Door niet na te gaan in hoeverre de besluiten die hij bekrachtigde in overeenstemming waren met de machtigingswet, heeft de wetgever, volgens de verzoekende partijen, de Koning in staat gesteld om het afleveren van geneesmiddelen enkel vanuit een financieel belang te reglementeren, met schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, ten nadele van de officina-apothekers, maar ook ten nadele van de patiënten.
Nach Darlegung der Kläger habe der Gesetzgeber, indem er nicht geprüft habe, inwiefern die von ihm bestätigten Erlasse dem Ermächtigungsgesetz entsprochen hätten, es dem König ermöglicht, die Abgabe von Arzneimitteln lediglich im finanziellen Interesse zu regeln, dies unter Verletzung der Artikel 10 und 11 der Verfassung, zum Nachteil der Apotheker mit öffentlich zugänglichen Apotheken, aber auch zum Nachteil der Patienten.