Traduction de «verzoekster zich » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

verzoekster
Antragsteller

verzoeker | verzoekster
antragstellende Vertragspartei | betreibende Partei

eisende partij | eiser | verzoeker | verzoekster
Kläger

zich discreet gedragen | zich onopvallend gedragen
diskret agieren

zich specialiseren in een historisch gebied | zich specialiseren in een historisch onderwerp
sich auf ein Gebiet der Geschichte spezialisieren

personeel helpen zich te ontwikkelen | personeel helpen groeien | personeel helpen zich te ontplooien
Mitarbeiter/Mitarbeiterinnen entwickeln | Personal entwickeln

schikken (zich)
erfüllen

beroepen (zich)
geltend machen

terugtrekken (zich)
zurückziehen (sich)

zich identificeren
sich ausweisen

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Uit punt 16 van de bestreden beslissing blijkt in het bijzonder dat de kamer van beroep de in de rechtspraak vermelde criteria (zie punt 84 infra) heeft overgenomen en heeft toegepast op de gemeenschapsmerkinschrijvingen waarop verzoekster zich beriep, om deze van de hand te wijzen, aangezien zij niet was gebonden door oudere of onjuiste beslissingen van het BHIM.
Insbesondere geht aus Rn. 16 der angefochtenen Entscheidung hervor, dass die Beschwerdekammer die von der Rechtsprechung genannten Kriterien (siehe unten, Rn. 84) aufgegriffen und auf die von der Klägerin geltend gemachten Gemeinschaftsmarkeneintragungen angewandt hat, die sie letztlich mit der Begründung verworfen hat, dass sie an frühere oder fehlerhafte Entscheidungen des HABM nicht gebunden sei.

3. Schenden het nieuwe artikel 100/1 van het Gerechtelijk Wetboek, ingevoegd bij de wet van 1 december 2013 tot hervorming van de gerechtelijke arrondissementen en tot wijziging van het Gerechtelijk Wetboek met het oog op een grotere mobiliteit van de leden van de rechterlijke orde, en artikel 147, inzonderheid het derde lid, van die wet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 151 van de Grondwet, doordat de verzoekster, zonder zich vooraf kandidaat te hebben gesteld en zonder dat de Hoge Raad voor de Justitie zijn grondwettelijke rol kon vervullen, in een post kan worden benoemd, waarbij alle andere rechters die van functie veranderen, zich hiervoor kandidaat hebben moeten stellen en de met toepassing van de Grondwet ten uitvoer gelegde procedure hebben moeten volgen ?
3. Schänden die neuen Artikel 100/1 des GGB, wie er durch das Gesetz vom 1. Dezember 2013 über die Reform der Gerichtsbezirke und die Mobilität der Mitglieder des gerichtlichen Standes eingefügt worden ist und der Artikel 147, insbesondere Absatz 3 dieses Gesetzes die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 151 der Verfassung, indem die Antragstellerin, ohne vorher kandidiert zu haben und ohne, dass der hohe Justizrat seine verfassungsmäßige Rolle übernehmen konnte, an einem Posten ernannt werden kann, wobei alle anderen Richter, die ihre Funktion ändern, hierfür kandidiert haben müssen und die, in Anwendung der Verfassung ausgeführten Prozedur befolgen müssen?

Schendt artikel 147, derde lid, van de wet van 1 december 2013 tot hervorming van de gerechtelijke arrondissementen en tot wijziging van het Gerechtelijk Wetboek met het oog op een grotere mobiliteit van de leden van de rechterlijke orde de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 152 ervan, doordat het ertoe leidt dat een rechter (de verzoekster) die in de vroegere arbeidsrechtbank van Verviers-Eupen was benoemd, zonder haar toestemming en zonder zich kandidaat te hebben gesteld, in subsidiaire orde in de nieuwe rechtbank van koophandel te Eupen en in de rechtbank van eerste aanleg te Eupen werd benoemd, terwijl alle andere magistraten die met toepassing van het eerste en tweede lid van het voormelde artikel 147 van de wet van 1 december 2013, functioneel gezien, in dezelfde rechtbanken werden benoemd, aldus dezelfde materies kunnen blijven behandelen, hetgeen voor de arbeidsrechters in het bijzonder betekent dat zij in de arbeidsrechtbank van het rechtsgebied van het arbeidshof zijn benoemd en aldus uitsluitend arbeidsrechter blijven ?
Schändet Artikel 147, Absatz 3 des Gesetzes vom 1. Dezember 2013 über die Reform der Gerichtsbezirke und die Mobilität der Mitglieder des gerichtlichen Standes die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit deren Artikel 152, indem er dazu führt, dass ein Richter (die Antragstellerin), die am alten Arbeitsgericht Verviers-Eupen ernannt war, ohne ihre Zustimmung und ohne kandidiert zu haben, nebensächlich an dem neuen Handelsgericht Eupen und am Gericht Erster Instanz Eupen ernannt wurde, wohin gegen alle anderen Magistrate, die in Anwendung der Absätze 1 und 2 des eben genannten Artikels 147 des Gesetzes vom 1. Dezember 2013, funktionell gesehen, an den gleichen Gerichten ernannt wurden und somit die gleichen Materien weiter behandeln können, was, für die Arbeitsrichter im speziellen bedeutet, dass sie am Arbeitsgericht des Zuständigkeitsgebiet des Arbeitsgerichtshofes ernannt worden sind und somit ausschließlich Arbeitsrichter bleiben?

Bijgevolg vordert verzoekster vergoeding van de immateriële schade die zij heeft geleden, vermeerderd met rente (compensatierente voor de periode vanaf de onrechtmatige mededeling tot aan het wijzen van het arrest in de onderhavige zaak en tot aan de volledige betaling van de verschuldigde schadevergoeding); waarbij verzoekster zich uitdrukkelijk het recht voorbehoudt om vergoeding van de materiële schade die door het hierboven genoemde gedrag van de Commissie is veroorzaakt te vorderen.
Deshalb verlange sie den Ersatz ihres immateriellen Schadens zuzüglich Zinsen (Ausgleichszinsen für die Zeit von der rechtswidrigen Mitteilung bis zum Erlass des Urteils in der vorliegenden Rechtssache und bis zur vollständigen Zahlung des geschuldeten Schadensersatzes), wobei sie sich ausdrücklich vorbehalte, den Ersatz des aufgrund des rechtswidrigen Verhaltens der Kommission möglicherweise entstandenen materiellen Schadens zu verlangen.

Uit wat voorafgaat volgt dat de wetgever vermocht te oordelen dat de kernexploitanten en de andere vennootschappen die een aandeel hebben in de industriële productie van elektriciteit door splijting van kernbrandstoffen zich in een situatie bevinden die verschillend is van die van de personen met wie de verzoeksters zich vergelijken.
Aus den vorstehenden Erwägungen geht hervor, dass der Gesetzgeber davon ausgehen konnte, dass die Kernkraftbetreiber und die anderen Gesellschaften, die einen Anteil an der industriellen Elektrizitätsproduktion durch Spaltung von Kernbrennstoffen haben, sich in einer anderen Situation befinden als die Personen, mit denen sich die klagenden Parteien vergleichen.

Uit hetgeen voorafgaat volgt dat het voorzitterschap van de raad voor maatschappelijk welzijn waarvoor de verzoekster zich kandidaat wil stellen, geen arbeid uitmaakt in de zin van artikel 23, derde lid, 1°, van de Grondwet.
Aus den vorstehenden Erwägungen ergibt sich, dass der Vorsitz des Sozialhilferates, um den die Klägerin sich bewerben möchte, keine Arbeit im Sinne von Artikel 23 Absatz 3 Nr. 1 der Verfassung darstellt.

Ten slotte beroept verzoekster zich op het beginsel ne bis in idem en op het beginsel volgens hetwelk straffen verband moeten houden met de specifieke omstandigheden van elke verzoeker; in dit verband wijst verzoekster erop dat zij, hoewel zij slechts gedurende 35 % van de periode van TW's deelname aan het kartel de moedervennootschap van TW was, werd verplicht 85,7 % van de geldboete van TW te betalen.
Schließlich rügt die Klägerin eine Verletzung des Grundsatzes ne bis in idem und des Grundsatzes, dass bei Strafen die besonderen Umstände jedes Strafadressaten zu berücksichtigen seien. So sei sie nur während 35 % des Zeitraums, in dem TW an dem Kartell beteiligt gewesen sei, deren Muttergesellschaft gewesen, aber zur Zahlung von 85,7 % der Geldbuße von TW herangezogen worden.

EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 62004TO0184 - EN - Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg (Derde kamer) van 13 januari 2005. Sulvida - Companhia de alienação de terrenos, Ldª tegen Commissie van de Europese Gemeenschappen. Kennelijke niet-ontvankelijkheid - Beroep wegens nalaten - Voorstel voor richtlijn - Onmogelijkheid voor verzoekster zich te laten vertegenwoordigen door advocaat die geen derde is. Zaak T-184/04.
EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 62004TO0184 - EN - Beschluss des Gerichts Erster Instanz (Dritte Kammer) vom 13. Januar 2005. Sulvida - Companhia de alienação de terrenos, Ldª gegen Kommission der Europäischen Gemeinschaften. Offensichtliche Unzulässigkeit - Untätigkeitsklage - Vorschlag einer Richtlinie - Unmöglichkeit der Vertretung der Klägerin durch einen Rechtsanwalt, der nicht Dritter ist. Rechtssache T-184/04.

Een dergelijke perceptie van de aangevraagde merken kan alleen in aanmerking worden genomen in het kader van artikel 7, lid 3, van deze verordening, waarop verzoekster zich tijdens de procedure op geen enkel moment heeft gebaseerd.
Eine solche Wahrnehmung der angemeldeten Marken wäre nur im Rahmen des Artikels 7 Absatz 3 dieser Verordnung zu berücksichtigen, auf den sich die Klägerin zu keinem Zeitpunkt des Verfahrens berufen hat.

Volgens dat onderdeel zijn de bestreden bepalingen, doordat zij voor de betrokken kandidaat-vluchtelingen een belemmering vormen om vrij hun raadsman te kiezen en doordat zij hen verplichten, indien zij die raadsman buiten het centrum willen kiezen, aan dat centrum gegevens vrij te geven die tot hun privé-leven behoren, in strijd met artikel 23 van de Grondwet, dat « het recht op juridische bijstand verheft tot een grondwettelijk recht »; bovendien beroept de verzoekster zich op verschillende arresten van het Hof (nrs. 41/91, 19/95 en 43/98), waaruit zou voortvloeien dat het gelijkheidsbeginsel « positieve verplichtingen inzake de rechtstoegang » oplegt.
Laut diesem Teil verstiessen die angefochtenen Bestimmungen, indem sie die freie Wahl des Rechtsbeistandes durch die betreffenden Asylbewerber beeinträchtigten und indem sie diese verpflichteten, im Falle des Wunsches, diesen Rechtsbeistand ausserhalb des Zentrums zu wählen, diesem Zentrum Angaben zu ihrem Privatleben zu erteilen, gegen Artikel 23 der Verfassung, der « das Recht auf rechtlichen Beistand zu einem Verfassungsrecht erhebt »; die Klägerin führt ausserdem mehrere Urteile des Hofes (Nrn. 41/91, 19/95 und 43/98) an, aus denen hervorgehe, dass der Gleichheitsgrundsatz « positive Pflichten in bezug auf den Zugang zur Justiz » auferlege.