Vertaling van "voornoemde home secretary had gelast " (Nederlands → Duits) :

„2 Bij uitspraak van 7 mei 2008 heeft de Court of Appeal of England and Wales, Verenigd Koninkrijk (hierna: ‚Court of Appeal’), het verzoek van de [Home Secretary] afgewezen om bij deze rechterlijke instantie hoger beroep te mogen instellen tegen de beslissing van de [POAC] van 30 november 2007, waarbij deze commissie een beroep tegen het besluit van de Home Secretary van 1 september 2006 houdende weigering tot opheffing van het verbod van de [PMOI] als een bij terrorisme betrokken organisatie had toegewezen en voornoemde Home Secretary had gelast, aan het parlement van het Verenigd Koninkrijk een ontwerpbesluit (Order) houdende schrapping van [de PMOI] van de lijst van op grond van de Terrorism Act 2000 [...] in het Verenigd Koninkrijk verboden organisaties voor te leggen.
„2 Mit Urteil vom 7. Mai 2008 wies der Court of Appeal (England Wales) des Vereinigten Königreichs (im Folgenden: Court of Appeal) einen Antrag des [Home Secretary] auf Zulassung eines Rechtsmittels gegen die Entscheidung der [POAC] vom 30. November 2007 zurück, mit der einer Beschwerde gegen den Beschluss des Home Secretary vom 1. September 2006, die Aufhebung des Verbots der [PMOI] als einer am Terrorismus beteiligten Organisation abzulehnen, stattgegeben und der Home Secretary angewiesen wurde, dem Parlament des Vereinigten Königreichs den Entwurf einer Verordnung (Order) über die Streichung der Klägerin von der Liste der im Vereinigten Königreich nach dem Terrorism Act 2000 . verbotenen Organisationen vorzulegen.

De Home Secretary had eerder gepoogd de High Court of Justice (England Wales) (Administrative Court) ervan te overtuigen dat de bepalingen van het Handvest op grond van protocol nr. 30 niet op het VK van toepassing zijn.
Der britische Innenminister hatte zuvor vor dem High Court of Justice (England Wales) (der als Verwaltungsgericht fungierte) argumentiert, dass die Charta aufgrund des Protokolls Nr. 30 nicht auf das Vereinigte Königreich anwendbar sei.

Nadat de Home Secretary de naam van de PMOI van de lijst van krachtens de Terrorism Act 2000 verboden organisaties had geschrapt bij besluit van 23 juni 2008, dat de dag erna in werking is getreden, kon het besluit van de Home Secretary van 28 maart 2001, dat de beslissing van een bevoegde overheid vormde waarop besluit 2007/868 was gebaseerd, niet langer als grondslag dienen voor de plaatsing van de PMOI op de in artikel 2, lid 3, van verordening nr. 2580/2001 bedoelde lijst zonder dat artikel 1, lid 4, van gemeenschappelijk standpunt 2001/931 werd geschonden.
Seitdem der Home Secretary mit dem am 24. Juni 2008 in Kraft getretenen Beschluss vom 23. Juni 2008 die PMOI von der Liste der nach dem Terrorism Act 2000 verbotenen Organisationen gestrichen habe, habe der Beschluss des Home Secretary vom 28. März 2001, der von einer zuständigen Behörde erlassen und dem Beschluss 2007/868 zugrunde gelegen habe, nicht mehr als Grundlage für eine Aufnahme der PMOI in die Liste nach Art. 2 Abs. 3 der Verordnung Nr. 2580/2001 dienen können, weil dies gegen Art. 1 Abs. 4 des Gemeinsamen Standpunkts 2001/931 verstoßen hätte.

Zoals de Franse Republiek heeft aangevoerd, is het juist dat de Raad – op zijn minst vanaf 24 juni 2008 – geen situatie kan laten voortbestaan waarin besluit 2007/868 geen grondslag meer had en daar dus zo spoedig mogelijk consequenties aan moest verbinden, maar dit neemt niet weg dat, zoals die lidstaat trouwens erkent en het Gerecht in punt 42 van het bestreden arrest terecht heeft opgemerkt, noch de uitspraak van de Court of Appeal van 7 mei 2008, noch het besluit van de Home Secretary van 23 juni 2008 een automatische en onmiddellijke impact op het destijds geldende besluit 2007/868 had.
Auch wenn der Rat, wie die Französische Republik ausgeführt hat, zumindest ab 24. Juni 2008 eine Situation, in der dem Beschluss 2007/868 die Grundlage entzogen war, nicht fortbestehen lassen durfte, sondern aus ihr umgehend die Konsequenzen zu ziehen hatte, wirkten sich, wie dieser Mitgliedstaat auch einräumt und das Gericht in Randnr. 42 des angefochtenen Urteils zu Recht festgestellt hat, das Urteil des Court of Appeal vom 7. Mai 2008 oder der Beschluss des Home Secretary vom 23. Juni 2008 doch nicht automatisch und unmittelbar auf den damals anwendbaren Beschluss 2007/868 aus.

3 Bij deze beslissing had de POAC de conclusie van de Home Secretary in zijn besluit van 1 september 2006 houdende weigering tot opheffing van het verbod van [de PMOI], dat verzoekster op dat tijdstip nog steeds een ‚bij terrorisme betrokken’ organisatie (concerned in terrorism) in de zin van de Terrorism Act 2000 was, onder meer als ‚verkeerd’ (perverse) gekwalificeerd.
3 In dieser Entscheidung bezeichnete die POAC u. a. die im Beschluss des Home Secretary vom 1. September 2006, mit dem er eine Aufhebung des Verbots der Klägerin abgelehnt hatte, enthaltene Schlussfolgerung, wonach die [PMOI] zu dieser Zeit weiterhin eine am Terrorismus beteiligte (‚concerned in terrorism‘) Organisation im Sinne des Terrorism Act 2000 sei, als abwegig (‚perverse‘)

8. neemt nota van de mededeling van zijn secretaris-generaal dat er momenteel in de parlementaire Administratie geen tuchtrechtelijke procedures aanhangig zijn; juicht het toe dat het Bureau reeds op 1 december 1999, dus al vóór de beraadslagingen over de kwijting voor 1998, op voorstel van de secretaris-generaal een bestuurlijk onderzoek heeft ingesteld; neemt kennis van het besluit van het Bureau van 13 juni 2000 om in verband met de zaak-Frederiksen geen eis tot schadevergoeding uit hoofde van artikel 22 van het Ambtenarenstatuut in te stellen; neemt er nota van dat dit besluit berust op het feit dat bij het bestuurlijk onderzoek geen aanknopingspunten konden worden vastgesteld voor "grove schuld” van afzonderlijke personen, als bedoeld in artikel 22 van het Ambtenarenstatuut; wijst er evenwel op dat het bestuurlijk onderzoek zowel problemen bij de interne besluitvorming aan het licht heeft gebracht als de neiging om procesrisico's in relatie tot zogenaamde "principiële” overwegingen te veronachtzamen; trekt uit het bovenstaande de conclusie dat een hernieuwde beoordeling van de zaak en een nieuwe inschatting van de procesrisico's op een aanzienlijk eerder tijdstip op hun plaats zouden zijn geweest; herinnert aan paragraaf 23 van voornoemde resolutie van 13 april 2000, waarin de Juridische Dienst wordt verzocht het Bureau voorafgaande aan diens besluiten te informeren over procesrisico's, met name in het licht van reeds gewezen arresten in personeelskwesties; juicht het besluit van het Bureau van 13 juni 2000 toe om ondervoorzitters Lienemann en Provan opdracht te geven na te gaan of verdere interne bestuurlijke hervormingen noodzakelijk zijn om soortgelijke procesontwikkelingen te voorkomen; gelast zijn Bureau de bevoegde commissies op de hoogte te stellen van zijn conclusies terzake;
8. nimmt die Mitteilung des Generalsekretärs zur Kenntnis, daß gegenwärtig keine Disziplinarverfahren in der Parlamentsverwaltung anhängig sind; begrüßt, daß das Präsidium bereits am 1. Dezember 1999, also bereits vor den Beratungen zur Entlastung 1998, auf Vorschlag des Generalsekretärs eine administrative Untersuchung eingeleitet hat; nimmt die Entscheidung des Präsidiums vom 13. Juni 2000 zur Kenntnis, wonach im Zusammenhang mit dem Frederiksen-Fall keine Regreßforderungen, gestützt auf Artikel 22 des Beamtenstatuts, erhoben werden; nimmt zur Kenntnis, daß diese Entscheidung darauf gegründet ist, daß die administrative Untersuchung keine Anhaltspunkte für "schwerwiegendes Verschulden” von Einzelpersonen im Sinne von Artikel 22 des Beamtenstatuts feststellen konnte; weist aber darauf hin, daß die administrative Untersuchung sowohl Probleme bei den internen Entscheidungsabläufen als auch die Neigung offengelegt hat, Prozeßrisiken im Verhältnis zu angeblichen "prinzipiellen” Erwägungen zu vernachlässigen; zieht aus dem Vorgang den Schluß, daß zu einem wesentlichen früheren Zeitpunkt eine Neubetrachtung des Falls und eine neue Abschätzung der Prozeßrisiken angebracht gewesen wäre; erinnert an Ziffer 23 seiner obengenannten Entschließung vom 13. April 2000, in der der Juristische Dienst aufgefordert wird, das Präsidium vor dessen Entscheidungen über Prozeßrisiken zu informieren, insbesondere im Lichte bereits ergangener Urteile in Personalangelegenheiten; begrüßt die Entscheidung des Präsidiums vom 13. Juni 2000, wonach Vizepräsidentin Lienemann und Viezepräsident Provan damit beauftragt sind zu prüfen, ob zur Vermeidung ähnlicher Prozeßausgänge weitere interne Verwaltungsreformen notwendig sind; beauftragt das Präsidium, die zuständigen Ausschüsse über seine Schlußfolgerungen in dieser Angelegenheit zu informieren;