De zekerheidsregelingen weken weliswaar af van de marktpraktijk (veeleer op basis van aandelen dan op basis van vastgoed), maar het Verenigd Koninkrijk was van oordeel dat dit in wezen voordeliger uitviel voor de leninggever in termen van kosten, planning en administratie.
Die Besicherung erfolgte nicht marktüblich (über Anteile statt Anlagevermögen), doch das Vereinigte Königreich erachtete dies vom Standpunkt des Kreditgebers aus in puncto Kosten, Wahl des Zeitpunkts und aus Verwaltungsgründen sogar für günstiger.