Traduction de «zelf niet echt » (Néerlandais → Allemand) :

Toch zal zelfs efficiënter gebruik van deze instrumenten niet alle problemen kunnen oplossen met betrekking tot de identificatie van en afgifte van nieuwe documenten aan illegale migranten die bij binnenkomst in de Europese Unie niet in het bezit zijn van een visum of over geen enkel document beschikken en een al dan niet echte identiteit opgeven die niet kan worden geverifieerd.
Aber selbst wenn diese Instrumente effizienter genutzt würden, könnten sie nicht alle Probleme im Zusammenhang mit der Identifizierung und Ausstellung von Ausweispapieren für irreguläre Migranten lösen, die ohne Visum oder ohne Ausweispapiere in die Europäische Union eingereist sind und eine falsche oder richtige Identität angeben, die nicht überprüft werden kann.

« Schendt artikel 42quater van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre er door de minister of zijn gemachtigde, binnen vijf jaar na de erkenning van zijn recht op verblijf, een einde kan worden gesteld aan dat verblijfsrecht voor een niet-Europese vreemdeling die uit de echt is gescheiden van een Belg en die, binnen het huwelijk, het slachtoffer is geweest van geweld zoals bedoeld in de artikelen 375, 398 tot 400, 402, 403 of 405 van het Strafwetboek, indien die vreemdeling niet aantoont dat hij werkt of over voldoende bestaansmiddelen beschikt om te voorkomen dat hij ten laste valt van het sociale verzekeringsstelsel van het Rijk en beschikt over een ziektekostenverzekering die alle risico's in België dekt (artikel 42quater, § 4, 4°, van de wet), terwijl het, in dezelfde omstandigheden van echtelijk geweld, de minister of zijn gemachtigde niet is toegestaan een einde te stellen aan het verblijf van een niet-Europese vreemdeling die uit de echt is gescheiden van een andere niet-Europese vreemdeling die tot een verblijf van onbeperkte duur werd toegelaten, zelfs indien die geen werk heeft of niet over voldoende inkomsten noch over een ziektekostenverzekering beschikt (artikel 11, § 2, van de wet) ?
« Verstößt Artikel 42quater des Gesetzes vom 15. Dezember 1980 über die Einreise ins Staatsgebiet, den Aufenthalt, die Niederlassung und das Entfernen von Ausländern gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem der Minister oder sein Beauftragter dem Aufenthaltsrecht eines Nicht-EU-Ausländers, der von einem Belgier geschieden ist und im Rahmen der Ehe Opfer von Gewalt im Sinne der Artikel 375, 398 bis 400, 402, 403 oder 405 des Strafgesetzbuches war, innerhalb von fünf Jahren nach Zuerkennung des Aufenthaltsrechts ein Ende setzen kann, wenn dieser Ausländer nicht nachweist, dass er arbeitet oder dass er über genügende Mittel verfügt, sodass er nicht zu Lasten des Sozialhilfesystems des Königreichs fällt, und dass er über eine Krankenversicherung zur Deckung sämtlicher Risiken in Belgien verfügt (Artikel 42quater § 4 Nr. 4 des Gesetzes), während es unter denselben Umständen ehelicher Gewalt dem Minister oder seinem Beauftragten nicht erlaubt ist, dem Aufenthalt eines Nicht-EU-Ausländers, der von einem anderen Nicht-EU-Ausländer geschieden ist, dem der Aufenthalt für unbegrenzte Dauer gestattet worden ist, ein Ende zu setzen, und zwar auch dann, wenn dieser nicht arbeitet oder nicht über genügende Mittel und über eine Krankenversicherung verfügt (Artikel 11, § 2 des Gesetzes)?

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang b ...

De Regering was zich aldus ervan bewust dat de verhaalbaarheid ' zelfs een echte rem [kan] zijn voor bepaalde categorieën van rechtzoekenden ' (Parl. St., Senaat, 2006-2007, nr. 3-1686/5, p. 14), terwijl de voorstanders van een regeling van de verhaalbaarheid de mening waren toegedaan dat ' de mogelijkheid tot recuperatie van advocatenkosten de toegang tot het gerecht zal bevorderen, in het bijzonder voor personen met een beperkte financiële draagkracht die niet in aanmerking komen voor kosteloze juridische bijstand ' (Parl. St., Senaat, 2005-2006, nr. 3-1686/1, p. 8).
So war sich die Regierung dessen bewusst, dass die Rückforderbarkeit ' selbst ein echter Hemmschuh für gewisse Kategorien von Rechtsuchenden sein kann ' (Parl. Dok., Senat, 2006-2007, Nr. 3-1686/5, S. 14), während die Befürworter eines Systems der Rückforderbarkeit der Auffassung waren, dass ' die Möglichkeit zur Erstattung der Rechtsanwaltskosten den Zugang zum Gericht erleichtern wird, insbesondere für Personen mit begrenzten finanziellen Mitteln, die keinen Anspruch auf kostenlosen juristischen Beistand haben ' (Parl. Dok., Senat, 2005-2006, Nr. 3-1686/1, S. 8).

De Regering was zich aldus ervan bewust dat de verhaalbaarheid « zelfs een echte rem [kan] zijn voor bepaalde categorieën van rechtzoekenden » (Parl. St., Senaat, 2006-2007, nr. 3-1686/5, p. 14), terwijl de voorstanders van een regeling van de verhaalbaarheid de mening waren toegedaan dat « de mogelijkheid tot recuperatie van advocatenkosten de toegang tot het gerecht zal bevorderen, in het bijzonder voor personen met een beperkte financiële draagkracht die niet in aanmerking komen voor kosteloze juridische bijstand » (Parl. St., Senaat, 2005-2006, nr. 3-1686/1, p. 8).
So war sich die Regierung dessen bewusst, dass die Rückforderbarkeit « selbst ein echter Hemmschuh für gewisse Kategorien von Rechtsuchenden sein kann » (Parl. Dok., Senat, 2006-2007, Nr. 3-1686/5, S. 14), während die Befürworter eines Systems der Rückforderbarkeit der Auffassung waren, dass « die Möglichkeit zur Erstattung der Rechtsanwaltskosten den Zugang zum Gericht erleichtern wird, insbesondere für Personen mit begrenzten finanziellen Mitteln, die keinen Anspruch auf kostenlosen juristischen Beistand haben » (Parl. Dok., Senat, 2005-2006, Nr. 3-1686/1, S. 8).

36. meent dat een beter evenwicht tussen werk- en gezinsleven voor personen een vaste prioriteit van de overheden moet zijn; is van oordeel dat deze balans kan worden bedreigd door de groeiende werkloosheid en de stijgende individuele werklast; wijst erop dat flexibelere werktijden voor mannen en vrouwen hen kunnen helpen om hun werk- en gezinsleven beter te combineren, op voorwaarde dat deze werktijden het resultaat zijn van een vrije keuze en niet onder economische druk worden opgelegd; concludeert dat de regering hiertoe de werknemers in staat moet stellen zelf een echt vrije keuze te maken en dat zij dergelijke keuzes niet vóór hen moet maken;
36. behauptet, dass eine Verbesserung der Vereinbarkeit von Berufs- und Privatleben der Einzelnen für alle Regierungen konstant Priorität haben sollte; stellt fest, dass dieses Gleichgewicht durch steigende Arbeitslosigkeit und erhöhte individuelle Arbeitsbelastung gefährdet werden kann; weist darauf hin, dass flexiblere Arbeitszeiten für Männer und Frauen, sofern sie freiwillig sind und nicht aufgrund wirtschaftlichen Drucks auferlegt wurden, erfolgreich dazu beitragen können, dass sie ihr Berufs- und Familienleben besser miteinander in Einklang bringen; stellt schließlich fest, dass dies die Regierungen veranlassen sollte, dem Einzelnen die Möglichkeit zu bieten, absolut frei seine Entscheidungen zu treffen, anstatt diese Entscheidungen für ihn zu treffen;

Wanneer er bij het overlijden van het personeelslid tegelijk een uit de echt gescheiden echtgenoot is en een langstlevende echtgenoot die recht heeft op het in artikel 2, § 1, bedoelde pensioen, verliest de uit de echt gescheiden echtgenoot, zelfs indien hij de leeftijd van 45 jaar niet heeft bereikt, zijn rechten op pensioen als zijn pensioenaanvraag niet bij de Pensioendienst voor de overheidssector is toegekomen tijdens het jaar volgend op de overlijdensdatum van zijn ex-echtgenoot.
Wenn beim Ableben des Personalmitglieds gleichzeitig ein geschiedener Ehepartner und ein hinterbliebener Ehepartner, der Anrecht auf die Pension im Sinne von Artikel 2 § 1 hat, vorhanden sind, verliert der geschiedene Ehepartner, selbst wenn er das Alter von 45 Jahren nicht erreicht hat, seinen Pensionsanspruch, wenn sein Pensionsantrag nicht innerhalb eines Jahres nach dem Datum des Ablebens seines ehemaligen Ehepartners beim Pensionsdienst für den öffentlichen Sektor eingegangen ist.

De Commissie meent dat er zelfs meer dan dat nodig is. Europa moet een echt innovatievriendelijke kennismaatschappij worden waarin innovatie door de burgers wordt gedragen, niet wordt gehinderd maar bevorderd, en waarin het een van de maatschappelijke kernwaarden is, waarvan het nut voor alle burgers wordt begrepen.
Die Kommission ist überzeugt, dass sogar noch mehr getan werden muss – Europa muss zu einer wirklich wissensbasierten und innovationsfreundlichen Gesellschaft werden, in der Innovation von der Öffentlichkeit nicht gefürchtet, sondern begrüßt, nicht behindert, sondern gefördert wird, in der sie Bestandteil der sozialen Grundwerte ist und ihr Nutzen für alle Bürger allgemein anerkannt wird.