Traduction de «afzonderlijke nationale aanpassingen » (Néerlandais → Français) :

Waar landen als Frankrijk, België, Nederland en het Verenigd Koninkrijk afzonderlijk hun wetgeving aanpasten om diefstal en daaropvolgende verkoop in te perken, blijft de vraag of een Europese regulering niet de beste oplossing is in plaats van afzonderlijke nationale aanpassingen.
Des pays comme la France, la Belgique, les Pays-Bas et le Royaume-Uni ont chacun adapté leur législation pour limiter le vol et la vente subséquente mais la question de savoir si une régulation européenne ne serait pas une meilleure solution demeure.

Ik verwelkom de vorm die voor de verordening is gekozen, waarbij de afzonderlijke richtlijnen die momenteel van kracht zijn worden samengevoegd, wat zal leiden tot minder administratieve lasten voor de lidstaten bij de omzetting in nationale wetgeving van de technische aanpassingen die steeds wanneer er een nieuwe vezelnaam aan de lijst wordt toegevoegd, moeten worden doorgevoerd.
Je salue la forme de réglementation choisie, qui regroupe les différentes directives actuellement en vigueur et, ce faisant, réduira la charge administrative des États membres lors de la transposition, en droit national, des adaptations techniques nécessaires à chaque fois qu’une nouvelle dénomination de fibre est ajoutée à la liste.

1. is verheugd over de brede wetenschappelijke en politieke consensus over de ernst van de klimaatverandering; dringt aan op het sluiten van een ambitieuze, wereldwijde opvolger van de overeenkomst van Kyoto, aansluitend bij het scenario van Werkgroep III van het IPCC over de noodzakelijke beperking van de temperatuurstijging tot 2°C, en op dienovereenkomstige aanpassingen in andere internationale overeenkomsten op het gebied van handel, burgerluchtvaart en intellectuele eigendom; is van mening dat een kader voor na 2012 aan verschillende landen de mogelijkheid dient te bieden tot participatie in overeenstemming met hun nationale omstandigheden, en wel via een getrapte korte-termijnaanpak, en meent dat op middellange termijn de emissiequota op grond van het bevolkingsaantal dienen te worden toegewezen, het eerst aan de ontwikkelde landen, maar uiteindelijk aan alle landen; verzoekt de Raad en de Commissie zich in te zetten voor het bereiken van overeenstemming over een kader na 2012 door de inspanningen te vergroten om daarbij ook belangrijke partijen, met name de VS en Australië, te betrekken die thans buiten het Protocol van Kyoto staan, en, indien hun regeringen zich niet coöperatief opstellen, met afzonderlijke (deel-)staten en bedrijven samen te werken;
1. se félicite du large consensus des communautés scientifique et politique sur la gravité des changements climatiques; réclame instamment la conclusion d'un accord mondial post-Kyoto ambitieux, conforme au scénario du groupe de travail III du GEIC quant à la nécessité de limiter l'augmentation de la température à 2°C et d'apporter des ajustements correspondants aux autres accords internationaux relatifs au commerce, à l'aviation civile et à la propriété intellectuelle; estime qu'un cadre pour l'après 2012 devrait permettre aux différents pays de participer, en fonction de leur situation nationale, selon une approche multiétape à court terme, et que, à moyen terme, il conviendrait d'attribuer les droits d'émission par habitant, d'abord pour les pays industrialisés mais, par la suite, pour tous les autres pays; invite le Conseil et la Commission à œuvrer dans le sens d'un consensus sur un cadre pour l'après 2012 en élargissant la portée des engagements afin d'inclure les acteurs de première importance qui ne sont actuellement pas parties au protocole de Kyoto, notamment les États-Unis et l'Australie, et à collaborer avec les États et les entreprises pris individuellement en l'absence d'engagement de la part de leurs gouvernements;

1. is verheugd over de brede wetenschappelijke en politieke consensus over de ernst van de klimaatverandering; dringt aan op het sluiten van een ambitieuze, wereldwijde opvolger van de overeenkomst van Kyoto, aansluitend bij het scenario van Werkgroep III van het IPCC over de noodzakelijke beperking van de temperatuurstijging tot 2 °C, en op dienovereenkomstige aanpassingen in andere internationale overeenkomsten op het gebied van handel, burgerluchtvaart en intellectueel eigendom; is van mening dat een kader voor de tijd na 1 januari 2013 aan verschillende landen de mogelijkheid dient te bieden tot participatie in overeenstemming met hun nationale omstandigheden, en wel via een getrapte kortetermijnaanpak, en meent dat op middellange termijn de emissiequota op grond van het bevolkingsaantal dienen te worden toegewezen, het eerst aan de ontwikkelde landen, maar uiteindelijk aan alle landen; verzoekt de Raad en de Commissie zich in te zetten voor het bereiken van overeenstemming over een kader na 2012 door de inspanningen te vergroten om daarbij ook belangrijke partijen, met name de VS en Australië, te betrekken die thans buiten het Protocol van Kyoto staan, en, indien de regeringen zich niet coöperatief opstellen, met afzonderlijke (deel-)staten en bedrijven samen te werken;
1. se félicite du large consensus des communautés scientifique et politique sur la gravité des changements climatiques; réclame instamment la conclusion d'un accord mondial post-Kyoto ambitieux, conforme au scénario du groupe de travail III du GEIC, sur la nécessité de limiter l'augmentation de la température à 2°C, des ajustements correspondants étant apportés aux autres accords internationaux relatifs au commerce, à l'aviation civile et à la propriété intellectuelle; estime qu'un cadre pour l'après 2012 devrait permettre aux différents pays de participer, en fonction de leur situation nationale, selon une approche multiétape à court terme, et qu'à moyen terme, il conviendrait d'attribuer les droits d'émission par habitant, d'abord aux pays industrialisés mais, par la suite, à tous les autres pays; invite le Conseil et la Commission à œuvrer dans le sens d'un consensus sur un cadre pour l'après 2012 en élargissant la portée des engagements afin d'inclure les acteurs de première importance qui ne sont actuellement pas parties au Protocole de Kyoto, notamment les États-Unis et l'Australie, et à collaborer avec les pays et les entreprises pris individuellement en l'absence d'engagement de la part des gouvernements;