Vertaling van "andere lidstaat geweigerd " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Akkoord tussen de lidstaten van de Europese Unie betreffende de vorderingen van een lidstaat tegen een andere lidstaat ter zake van schade aan goederen die zijn eigendom zijn of door hem worden gebruikt of geëxploiteerd, dan wel van letsel of overlijden van een militair of een lid van het burgerpersoneel van zijn strijdkrachten in het kader van een EU-crisisbeheersingsoperatie
Accord entre les États membres de l'Union européenne concernant les demandes d'indemnités présentées par un État membre à l'encontre d'un autre État membre en cas de dommages causés aux biens lui appartenant, qu'il utilise ou qu'il exploite, ou de blessure ou de décès d'un membre du personnel militaire ou civil de ses services dans le cadre d'une opération de gestion de crises menée par l'Union européenne

afwijzing van een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel wegens vluchtelingenstatus in een ander land | niet-ontvankelijkheid asielverzoek wegens vluchtelingenstatus in een andere lidstaat | weigering van een asielaanvraag wegens bescherming in een eerste land van asiel
irrecevabilité de la demande d'asile pour cause d'asile accordé dans un autre État

tenuitvoerlegging van in een andere lidstaat gewezen rechterlijke beslissingen
exécution des jugements prononcés dans un autre Etat membre

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Op te merken is nog dat de onderstaande statistieken personen betreffen die effectief van België naar een ander land zijn overgebracht na een aanvraag voor overname of terugname, maar niet de ontvangen of opgestuurde aanvragen betreffen, noch de aanvaarde of geweigerde aanvragen, noch de personen die naar België zijn overgebracht vanuit een andere lidstaat.
Finalement, vous noterez que les statistiques ci-dessous portent sur les personnes effectivement transférées depuis la Belgique vers un autre pays suite à une demande de prise ou reprise, mais ni sur les demandes reçues ou envoyées, ni sur les demandes acceptées ou refusées, ni sur les personnes qui sont transférées vers la Belgique en provenance d'un autre Etat membre.

Maar ik heb er goede hoop dat we op termijn een beter inzicht zullen hebben op het fenomeen van de geplande geneeskundige verstrekkingen verleend aan Belgische patiënten buiten het Belgisch grondgebied. b) Een verklaring voor de stijging van het aantal Belgische patiënten die zich naar het buitenland begeven voor geplande geneeskundige zorg is volgens mij grotendeels terug te voeren tot een wijziging in het Europese reglementaire kader: de omzetting van Richtlijn 2011/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2011 betreffende de toepassing van de rechten van patiënten bij grensoverschrijdende gezondheidszorg in Belgisch recht - met ingang van 25 oktober 2013 - heeft op het gebied van de terugbetaling geen fundamentele wijzigingen tot stand gebracht, maar heeft wel bijgedragen tot een toegenomen juridische zekerheid voor de verzekerde en meer duidelijkheid over de procedure die een verzekerde moet volgen bij het aanvragen van een voorafgaande toestemming voor geneeskundige zorg in een andere lidstaat - (welke categorieën van geneeskundige verstrekkingen onderworpen blijven aan een voorafgaande toestemming en welke niet, in welke situaties een voorafgaande toestemming niet mag geweigerd worden en op basis van welke redenen een adviserend geneesheer een voorafgaande toestemming kan weigeren, en zo meer).
J'ai toutefois bon espoir que nous aurons à terme une meilleure vue du phénomène des prestations de santé programmées dispensées à des patients belges en dehors du territoire belge. b) L'augmentation du nombre de patients belges qui se rendent à l'étranger pour des soins de santé programmés s'explique, d'après moi, en grande partie par un changement dans le cadre réglementaire européen. La transposition de la Directive 2011/24/UE du Parlement européen et du Conseil du 9 mars 2011 relative à l'application des droits des patients en matière de soins de santé transfrontaliers dans le droit belge - à partir du 25 octobre 2013 - n'a pas entraîné, sur le plan du remboursement, de modifications fondamentales mais a pourtant contribué à accroître la sécurité juridique de l'assuré ainsi qu'à préciser davantage la procédure qu'il doit suivre pour demander une autorisation préalable lors de la demande d'autorisation préalable pour des soins de santé dans un autre État membre (quelles catégories de prestations de santé restent soumises à une autorisation préalable et lesquelles ne le sont pas, dans quelles situations une autorisation préalable ne peut être refusée et sur base de quels motifs un médecin-conseil peut refuser une autorisation préalable, etc.).

Indien een andere lidstaat van de Europese Unie de door de Belgische autoriteit verzochte overlevering heeft geweigerd omdat hij zich ertoe verbindt de straf ten uitvoer te leggen, zendt de bevoegde Belgische autoriteit het vonnis vergezeld van het certificaat toe aan die Staat, met het oog op de tenuitvoerlegging van de vrijheidsbenemende straf of maatregel.
Lorsqu'un autre État membre de l'Union européenne a refusé la remise demandée par les autorités belges car il s'engage à exécuter la peine, l'autorité belge compétente transmet à cet État le jugement, accompagné du certificat, en vue de l'exécution de la peine ou mesure privative de liberté.

Met andere woorden: een lidstaat die een vergunning verleent voor een door een andere lidstaat geweigerde transactie moet zijn besluit tegenover alle lidstaten rechtvaardigen.
En d’autres termes, l’État membre qui accorde une autorisation pour une transaction ayant été refusée par un autre État membre doit justifier sa décision devant tous les États membres.

Het OCMW heeft hoger beroep aangetekend tegen deze beslissing en het Arbeidshof heeft prejudiciële vragen gesteld aan het Europees Hof van Justitie (EHvJ) over twee aspecten: "Moeten de richtlijnen [2004/83, 2005/85 en 2003/9] aldus worden uitgelegd dat op de lidstaat die bepaalt dat vreemdelingen die 'op zodanige wijze lijden aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor hun leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in hun land van herkomst', recht hebben op de subsidiaire bescherming in de zin van artikel 15, [sub b], van richtlijn [2004/83], een verplichting rust om: - te bepalen dat een beroep tegen de administratieve beslissing waarbij het verblijfsrecht en/of de subsidiaire bescherming wordt geweigerd en een bevel wordt uitgevaardigd om het grondgebied te verlaten, schorsende werking heeft, - in het kader van zijn socialebijstandsregeling of opvangregeling te voorzien in andere dan de medische basisbehoeften van verzoeker tot de beslissing over het beroep tegen die administratieve beslissing?" Het standpunt van het Hof is het volgende: Wat betreft het ontbreken van een schorsend beroep, zijn de richtlijnen aangehaald door de verwijzende rechterlijke instantie niet van toepassing, maar het EHVJ zal andere nuttige elementen bezorgen aan de nationale rechter om een vonnis te kunnen vellen.
Le CPAS a interjeté appel de cette décision et la Cour du travail a posé des questions préjudicielles à la Cour de Justice de l'Union européenne (CJUE) pour deux aspects: "Les directives [2004/83, 2005/85 et 2003/9] doivent-elles être interprétées comme faisant obligation à l'État membre qui prévoit que l'étranger qui 'souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine' a droit à la protection subsidiaire au sens de l'article 15, [sous b),] de la directive [2004/83], - de prévoir un recours suspensif contre la décision administrative refusant le droit de séjour et/ou la protection subsidiaire et faisant ordre de quitter le territoire, - de prendre en charge dans le cadre de son régime d'aide sociale ou d'accueil, les besoins élémentaires autres que médicaux du requérant, jusqu'à ce qu'il soit statué sur le recours introduit contre cette décision administrative?" La position de la Cour est la suivante: En ce qui concerne l'absence de recours suspensif, les directives invoquées par la juridiction de renvoi ne sont pas applicables mais la CJUE va fournir d'autres éléments utiles au juge national pour pouvoir trancher.

« Art. 7. § 1. De tenuitvoerlegging van het Europees aanhoudingsbevel voor de uitvoering van een vrijheidsbenemende straf of veiligheidsmaatregel kan eveneens worden geweigerd ingeval de betrokkene niet in persoon is verschenen op het proces dat tot het verstekvonnis heeft geleid, tenzij in het Europees aanhoudingsbevel is vermeld dat, overeenkomstig andere in het nationale recht van de uitvaardigende lidstaat bepaalde procedurevoorschriften :
« Art. 7. § 1. L'exécution du mandat d'arrêt européen aux fins d'exécution d'une peine ou d'une mesure de sûreté privatives de liberté peut également être refusée si l'intéressé n'a pas comparu en personne au procès qui a mené à un jugement par défaut, sauf si le mandat d'arrêt européen indique que l'intéressé, conformément aux autres exigences procédurales définies dans la législation nationale de l'État membre d'émission:

“Art. 7. § 1. De tenuitvoerlegging van het Europees aanhoudingsbevel voor de uitvoering van een vrijheidsbenemende straf of veiligheidsmaatregel kan eveneens worden geweigerd ingeval de betrokkene niet in persoon is verschenen op het proces dat tot het verstekvonnis heeft geleid, tenzij in het Europees aanhoudingsbevel is vermeld dat, overeenkomstig andere in het nationale recht van de uitvaardigende lidstaat bepaalde procedurevoorschriften:
“Art. 7. § 1. L’exécution du mandat d’arrêt européen aux fins d’exécution d’une peine ou d’une mesure de sûreté privatives de liberté peut également être refusée si l’intéressé n’a pas comparu en personne au procès qui a mené à un jugement par défaut, sauf si le mandat d’arrêt européen indique que l’intéressé, conformément aux autres exigences procédurales définies dans la législation nationale de l’État membre d’émission:

Als gevolg van parlementaire debatten heeft de minister een brief overgezonden aan de ministers van Buitenlandse Zaken van de overige veertien landen van de Europese Unie om de gedragsregels betreffende de uitvoervergunningen voor wapens dwingender te maken en om tussen de Vijftien tot een akkoord te komen dat bepaalt dat wanneer een uitvoervergunning voor wapens wordt geweigerd door een lidstaat, ook de andere landen van de Europese Unie zich bij die beslissing aansluiten.
À la suite de débats parlementaires, le ministre L. Michel a envoyé une lettre aux ministres des Affaires étrangères des quatorze autres pays de l'Union européenne pour rendre le code relatif à la licence d'exportation d'arme plus coercitif et pour établir un accord entre les quinze selon lequel, lorsqu'une licence d'exportation d'armes est refusée par un État membre, les autres pays de l'Union européenne s'alignent également sur cette décision.

3. Een elektronisch document dat overeenkomstig de bepalingen van deze verordening en de toepassingsverordening door een orgaan is verstuurd of uitgebracht, mag vanaf het moment dat het ontvangende orgaan heeft verklaard elektronische documenten te kunnen ontvangen door geen enkele autoriteit of door geen enkel orgaan van een andere lidstaat geweigerd worden op grond van het feit dat dit document langs elektronische weg werd ontvangen.
3. Un document électronique envoyé, ou émis, par une institution conformément au présent règlement et au règlement d'application ne peut être rejeté par aucune autorité ou institution d'un autre État membre au motif qu'il est reçu par des moyens électroniques, une fois que l'institution destinataire s'est déclarée en mesure de recevoir des documents électroniques.

Volgens uitvoeringsbepaling nr. 3 van de EU-gedragscode dient een lidstaat die overweegt een vergunning af te geven voor een in wezen identieke transactie die eerder door een andere lidstaat werd geweigerd, met die andere lidstaat in overleg te treden, alvorens een besluit te nemen.
En vertu du point 3 du dispositif du code de l'UE, un État membre qui envisage d'accorder une autorisation pour une transaction globalement identique, précédemment refusée par un autre État membre, doit consulter ce dernier avant de prendre sa décision.