Meer algemeen wordt in de door internationale organisaties opgestelde verslagen de noodklok geluid over de situatie in de wereld. Denk hierbij aan de ontoelaatbare tragedie in Afrika als gevolg van de aids-epidemie; de rampzalige balans die in Genève is opgemaakt, vijf jaar na de oproep in Kopenhagen om de armoede terug te dringen; de voortdurende schuldenlast die als een molensteen rond de nek van veel ontwikkelingslanden hangt; en de hype in de financiële wereld die ver van de echte economie en het leven van de burgers afstaat.
Plus généralement, l'un après l'autre, les rapports établis par les organisations internationales sur l'état du monde sonnent le tocsin : l'inacceptable tragédie du sida en Afrique, le bilan désastreux tiré à Genève de l'application des engagements pris il y a cinq ans à Copenhague pour réduire la pauvreté, la permanence du garrot de la dette et, dans le même temps, l'explosion de la finance, loin de l'économie réelle, loin de la vie des gens.