Zowel van de zijde van de regering als van de kant van de parlementsleden werd er de nadruk op gelegd dat de eerste bekommernis moest uitgaan naar de veiligheid van de Belgische manschappen en onderdanen, terwijl er heel wat minder aandacht werd besteed aan de gewelddaden die werden gepleegd, gewelddaden die overigens in het merendeel van de tussenkomsten in de parlementaire debatten omschreven werden als de zoveelste « etnische botsing ».
Tant le Gouvernement que les parlementaires ont mis l'accent sur le fait qu'il fallait en premier lieu se préoccuper de la sécurité des troupes et ressortissants belges, tandis que les violences commises, qui sont d'ailleurs décrites dans la majorité des interventions lors des débats parlementaires comme un énième « conflit ethnique », ont éveillé une attention nettement moindre.