Om het bestaan van die praktijk aan te tonen baseren de verzoekende partijen zich onder meer op een brief van 22 mei 2001 van de Minister van Binnenlandse Zaken aan de derde verzoekende partij, waarin hij ten aanzien van de bewakingsdiensten toegaf dat een beveiligingsonderneming die diensten aan haar cliënteel zou kunnen aanbieden voor zover zij ze in onderaanneming aan een vergunde onderneming toevertrouwt.
Les parties requérantes s'appuient notamment, pour démontrer l'existence de cette pratique, sur une lettre adressée par le ministre de l'Intérieur à la troisième partie requérante le 22 mai 2001, dans laquelle, en ce qui concerne les services de gardiennage, il admettait qu'une entreprise de sécurité puisse les offrir à sa clientèle pour autant qu'elle les confie en sous-traitance à une entreprise autorisée.